خواندنی ها و دیدنی ها
در همين زمينه
27 خرداد» افزایش مراجعات نزاع با شروع فصل تابستان30 فروردین» كاهش پرونده های نزاع در سال ۹۰ در مقایسه با سال قبل از آن 20 اسفند» استان تهران ركورددار نزاع، ایلنا 26 بهمن» دانش آموزان تازه بالغ و اول ابتداییها در معرض خطر دانشآموزان بزرگتر، ایلنا 26 بهمن» كاهش جرم نیازمند هماهنگی دستگاه های مختلف است، ایرنا
بخوانید!
26 تیر » از همکاری با وودی آلن تا برناردو برتولوچی، فیلمبردار ایرانی که بزرگان هالیوود از او تعریف میکنند
25 تیر » رئیس اداره اجتماعی حوزه پیشگیری قوه قضاییه: نزاع های عمدی از دوسال پیش افزایش داشته است 24 تیر » "گالیله شاید بیافتد در آن دنیا": پیشگویی غم انگیز حمید سمندریان، انجمن تئاتر ایران 24 تیر » معاون وزیر بهداشت: همه مردم تا اول مهر باید پزشک خانواده خود را انتخاب کنند 24 تیر » تشکیل یگان انتظامی شهرداری در تفرجگاهها از سال آینده
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! رئیس اداره اجتماعی حوزه پیشگیری قوه قضاییه: نزاع های عمدی از دوسال پیش افزایش داشته استآسیبها - آمار نشان می دهد که نزاعهای خیابانی در حال افزایش است و این موضوع نگرانی هایی را در میان جامعه شناسان و روان شناسان به وجود آورده است اما مسئله نگران کننده اینجاست که .آمارنشان می دهد که آمار نزاعهای خیابانی عمدی در دوسال پیش نسبت به سالهای قبل افزایش داشته است. مریم صدرالادبایی-زهرا تالانی:دلایل متعددی برای رشد نزاعها اعلام می شود،در این باره جعفر بای رئیس اداره اجتماعی حوزه پیشگیری و وقوع جرم قوه قضاییه معتقد است که شرایط اجتماعی مختلف مانند بیکاری، نبود شادی و نشاط، تورم، گرانی، خبرهای نگرانکننده و برخوردهای نامناسب در خیابان باعث میشود آمار خشونت و نزاعهای خیابانی بالا برود. مطابق آمار 11 ماهه این سازمان تا پایان بهمن ماه سال گذشته، 567 هزار و 315 پرونده نزاع به پزشکی قانونی ارجاع شده است. جامعه شناسان و کارشناسان هم هشدار داده اند که افزایش نزاع های خایابانی می تواند خطرناک باشد.شما تصور می کنید دلیل این افزایش چه می تواند باشد؟ بررسی ما در قوه قضاییه نشان می دهد که آمار نزاعهای خیابانی عمدی در دوسال پیش نسبت به سالهای قبل افزایش داشته است.قبلا این نسبت 30 به 70 بود اما از دو سال پیش درصد نزاع خیابانی عمد به غیر عمد 70 به 30 شده است.متاسفانه در جامعه امروزی خانواده با مشکلات فراوانی مواجه است که همین سبب می شود تا آسیبهای فراوانی هم ببیند.وقتی خانواده بهعنوان اولین نهاد اجتماعی در معرض مشکلات اقتصادی، گرفتاریهای شغلی، مسکن و... باشد مشکلات اجتماعی بروز پیدا میکند. نقص در فرایند جامعهپذیری باعث ایجاد نابهنجاریها و کج رفتاریها میشود.هرگونه اختلال در نهادهای خانواده، مدرسه، دانشگاه، پادگان، رسانه و... خود را در قالب رفتارهای مجرمانه نشان خواهد داد. من معتقدم کسی را که خانواده ادب نکند جامعه او را ادب خواهد کرد. هر گونه خلأ و کاستی در فرایند جامعهپذیری جامعه را از داشتن یک شهروند متعادل محروم خواهد کرد.اموزش مهارتهای زندگی در اموزش و پرورش هم بسیار موثر هستند.
اگر بخواهیم مشکلات به صورت اصولی و برای طولانیمدت حل شوند، باید روند اقتصادی به ثبات برسد زیرا تا زمانی که مردم احساس امنیت نکنند، قیمتها ثانیهای در حال تغییر و بیکاری زیاد باشد، این فضا وجود دارد بهخصوص اگر برخورد قهرآمیز هم در کنار همه این مشکلات وجود داشته باشد. تاکید میکنم برخورد قهرآمیز و تنگ کردن فضا جز ملتهبتر کردن شرایط، کاری نمیتواند انجام بدهد. به غیر از اینها میتوان فضای اجتماعی را با محصولات فرهنگی تلطیف کرد، تولید شادی های دستهجمعی هم میتواند تاحدی این فشارهای روانی را کم کند.
طبق آماری که پزشکی قانونی اعلام کرده نزاع در استان های بوشهر، خوزستان، سیستان و بلوچستان، قم، کرمان، کهگیلویه و بویراحمد و مرکزی با افزایش روبرو بوده است.آیا این می تواند به فرهنگ هم مربوط باشد؟
دلایل بسیار زیادی دارد اما یکی از عوامل تنهایی در انبوه است. یعنی در عین اینکه انبوهی از آدمها حضور دارند فرد خودش را تنها احساس میکند. ما در جامعهای زندگی میکنیم که احساس ناکامی اجتماعی شدیدی در آن وجود دارد. از طرفی فضای بسیار رقابتی در همه زمینهها دیده میشود، فرصت مناسب رشد و ترقی برای جوانان وجود ندارد و افراد احساس تبعیض و محرومیت میکنند. این عوامل را که با هم جمع کنید، خیلی دور از انتظار به نظر نمیرسد که خیابان به فضای جرم و بروز ناکامیهای اجتماعی تبدیل شود.
ببینید آستانه تحمل افراد پایین است.برخی انتظار دارند که پرونده سریع در دادگاهها رسیدگی شود، درحالیکه یک پرونده باید روند قانونی را طی کند و نمی توان انتظار داشت که به سرعت نتیجه گرفت و برای همین افراد خودشان دست به کار می شوند. کاهش آستانه تحمل در افراد به خصوص جوانان، ارتباط مستقیمی با وقوع درگیری دارد. کاهش آستانه تحمل باعث شده بعضیها در برابر هر موضوعی سریع واکنش نشان دهند بنابراین باید در این زمینه اقدامهای موثری انجام شود. جوانان باید بتوانند در زمان بروز مشکلات قدرت تصمیمگیری صحیح داشته باشند و این توانایی را در خود تقویت کنند و در برابر هر موضوع کوچکی واکنش منفی نشان ندهند.
فعالیتهای شما در مرکز پیشگیری متمرکز است.شما برای پیشگیری و کنترل آسیبها به ویژه نزاع چه برنامه هایی دارید؟ پیشگیری اجتماعی را میتوان از چندین منظر تقسیمبندی کرد. اگر بخواهیم پیشگیری اجتماعی را از نظر زمان اجرای وقوع جرم نگاه کنیم میتوان به اقدامات اولیه پیش از وقوع، حین وقوع و پس از وقوع جرم تقسیمبندی کرد. در اقدام پیشین تلاش بر این است که فرایند تربیت کودک به کاملترین و منطقیترین شکل صورت بگیرد. اما از مهمترین ویژگیهایی که هر برنامه و اقدام پیشگیرانه در برابر جرم باید داشته باشد مداومت و استمرار در اجرای برنامه است. اگر برنامههای پیشگیری را در یک مقطع کوتاهی از زمان اجرا و بعد رها شوم، جامعه دچار بلاو بحران خواهد شد. پسامد فراموشی و یا تعطیلی پیشگیری اجتماعی بحرانهای اجتماعی است. رفتار پیشگیرانه بایستی رویکرد علمی و تخصصی داشته باشد. همانطور که برای درمان هر بیماری، پزشک متخصص باید نظر بدهد. برای درمان مشکلات جامعه نیز باید افراد متخصص اظهار نظر کنند. برنامههای پیشگیرانه از آسیب باید فرایندمحور باشد. به این معنا که باید سلسله مراتب جامعهپذیری از خانه تا جامعه صورت بگیرد و از نتیجهگیری محض خودداری شود. یعنی نتیجه به اندازه خود فرایند پیشگیری مهم نیست. اگر فرایند درست و دقیق رخ بدهد پیشگیری جواب خواهد داد. به نظر من برنامههای پیشگیری باید پژوهشمدار باشد. نباید مسئولان بدون بررسی لازم و کافی اقدام به برنامهریزی کنند. کلان نگری خصوصیت دیگری است که برنامههای پیشگیری اجتماعی باید داشته باشد. نمیتوان با کارهای مقطعی و سطحی انتظار داشت که برای پیشگیری اجتماعی کاری کرد. جزیرهای اندیشیدن و عمل کردن فایدهای ندارد. برای پیشگیری باید تمام دستگاههای دستاندرکار همکاری کنند. این مفهوم بین سازمانی است که باید با صبوری و صرف زمان به آن دست یافت.
همچنین تامین بودجه در این حوزه را نباید هزینه تلقی کرد بلکه هر چه در راه پیشگیری هزینه شود سرمایهگذاری است. آموزش مسائل بهداشتی، مهارتهای زندگی، تجهیز باشگاههای ورزشی و... همه نوعی سرمایهگذاری است. همانطور که هر چه بهداشت جامعه ارتقاء پیدا بکند افراد آن جامعه سالمتر خواهند بود در حوزه پیشگیری اجتماعی نیز چنین خواهد بود؛ افراد کمتر به بزهکاری میاندیشند.
دستگاههای متولی پیشگیری اجتماعی به نظر میرسد برنامه و هدفی برای قانونمند شدن ندارند. هر کسی دارد کار خودش را میکند درصورتی که این کار مستلزم برنامه جامع و فرادستی است. باید یاد بگیریم چطور میتوان کار گروهی کرد. برای پیشگیری اجتماعی نیز نیروهایی لازم است که بتوانند به صورت چندنهادی با هم کار کنند و همدلی و هماهنگی داشته باشند. در کار پیشگیری اجتماعی باید طوری برنامهریزی کرد که موضوع پیشگیری دغدغه همگان شود و از مردم و مسئولان بخواهند که برای آن همکاری کند. مدیریت در پیشگیری اجتماعی باید ثبات داشته باشد این موضوع را نباید با رکود سازمانی اشتباه گرفت. در این کار بایستی خطوط قرمز را حذف کرد. پیشگیری تعارفبردار نیست و باید در اجرای آن قاطعیت داشت.بدون شک دستگاه قضایی یا نیروی انتظامی به تنهایی نمیتوانند رسالت سنگین پیشگیری از ناهنجاریهای اجتماعی را انجام دهند.
به نظر من وظیفه پیشگیری از وقوع جرم یک امر گسترده ملی است و باید با مشارکت همه نهادهای دستاندرکار انجام پذیرد. این کار نیازمند هماهنگی و اعمال مدیریت واحد است و برای ایجاد همدلی و همکاری بین نهادهای مرتبط با پیشگیری، مشکلاتی پیشرو است. Copyright: gooya.com 2016
|