هوشنگ اميراحمدی: رفتار دوگانۀ غرب در خاورميانه، ديوار بی‌اعتمادی با ايران را قطورتر می‌سازد، انتخاب

روز جمعه وب‌سايت «گاردين» مطلبی از «هوشنگ اميراحمدی» و «کاوه افراسيابی» منتشر کرد که در تيتر آن آمده است: «سکوت غرب در مورد بحرين حکايت‌گر استاندارد‌های دوگانه است».
پايگاه خبری تحليلی انتخاب (Entekhab.ir) :
روز جمعه وب‌سايت «گاردين» مطلبی از «هوشنگ اميراحمدی» و «کاوه افراسيابی» منتشر کرد که در تيتر آن آمده است: «سکوت غرب در مورد بحرين حکايت‌گر استاندارد‌های دوگانه است».

به گزارش انتخاب به نقل از خبر، در آغاز اين مطلب می‌خوانيم: فقدان فشار بر عربستان سعودی و بحرين صرفاً شکاف بی‌اعتمادی ميان ايران و غرب را عمق‌تر می‌سازد.

متن اين گزارش بدين شرح است:
اتحادیۀ اروپا و دولت اوباما هنر شگفت‌انگيز استاندارد‌های دوگانه را خلق کرده‌اند؛ به اين صورت که حُکّام تهران را برای نقض حقوق بشر تحريم می‌کنند و بر ضدّ ديکتاتور ليبی اقدام نظامی انجام می‌دهند، و از سوی ديگر به سرکوب وحشتناک جنبش دموکراسی‌خواهی در بحرين نمی‌پردازند.

برای ايالات متحده و اتحادیۀ اروپا، که مدعی حمايت از اصول اخلاقی در مقابل منافع هستند، اين سياست متناقض و سکوت‌شان دربارۀ مداخلۀ سعودی در بحرين مضرّ و آسيب‌زا است.

در حقيقت، اين دورويی و تزويری است برای کتب تاريخی – که مورّخان آينده، آن را به عنوان بازتاب تسلط واقع‌گرايی سياسی بر ارزش‌ها، تفسير خواهند کرد. به چه شکل ديگری می‌توان اين واقعيت را تفسير کرد که تا کنون مقامات آمريکايی و اروپايی به سرکوب وحشيانه در بحرين توجه بسيار کمی داشته‌اند، که بر اساس اعلام سازمان‌های حقوق بشری منجر به کشته شدن ده‌ها نفر و زندانی شدن صدها معترض شده است؟

بجای محکوم کردن حکومت بحرين برای سرکوب شهروندانش و حمايت از خواست مشروع معترضان برای يک سلطنت مشروطه، اتحادیۀ اروپا و ايالات متحده خود را به بيانيه‌های پوچ و بی‌معنا محدود کرده‌اند، بدون اين‌که اقدام متناسبی با وخامت بحران سياسی در بحرين انجام دهند. تنها استثنا، نمايش نادر «جولت نماس» معاون وزير خارجۀ مجارستان بود، کسی که از مداخله -به سبک ناتو در ليبی- در بحرين دفاع کرد. [هم‌اکنون مجارستان رياست دوره‌ای اتحادیۀ اروپايی را بر عهده دارد.]

هيچ مقام ديگری از اتحادیۀ اروپا از «نماس» حمايت نکرد، کسی که به علت بيان «تهديدی تو خالی» و اين واقعيت که بحرين ميزبان ناوگان پنجم دريايی آمريکا و بنابراين بخشی ضروری از «سرزمين آمريکا» است، مورد حمله قرار گرفت. لفاظی نمايشی «نماس» با آخرين تحرّک اتحادیۀ اروپا برای توقيف اموال و ممنوعيت سفر ۳۲ مقام ايرانی برای نقض حقوق بشر همزمان شد. پيش‌تر، ايالات متحده و سوئد مشترکاً از قطعنامۀ سازمان ملل برای انتصاب ناظر حقوق بشر برای ايران حمايت کردند.

مسؤول سياست خارجی اتحادیۀ اروپا، «کاترين اشتون» و تيم سياست خارجی‌اش برای اعتبارشان، خود را عاقلانه از مبارزۀ سعودی و بحرين دور نگه داشتند تا رفتار سرکوبگرانۀ بحرين را با سپر بلا قرار دادن ايران، موّجّه جلوه دهند. در مقايسه، دولت اوباما پشتک-وارو زده است، همان‌گونه‌که در موضع متغیّر وزير دفاع آمريکا نشان داده شد، گيتس در آخرين سفر خود به منطقه، در ماه مارچ اعتراف کرد که هيچ شاهدی مبنی بر مداخلۀ ايران در بحرين وجود ندارد.

اخلاق هيچ! به فکر منافع بلند مدت‌تان باشيد
اصول اخلاقی به کنار، اتحادیۀ اروپا و ايالات متحده منافع ژئواستراتژيکی دارند که محتاج سياستی دورانديشانه‌تر و محتاطانه‌تر نسبت به بحران بحرين است، يعنی نگاهی صدوهشتاد درجه‌ متفاوت نسبت به رويکرد کوته‌نظرانۀ کنونی. اتحاديه اروپا و ايالات متحده بايد درک کنند که بی‌اعتنايی نسبت به دومينوی تنفرعمومی در بحرين و جاهای ديگر خاورميانه عکس العملی بر ضدّ منافع استراتژی و بلندمدت آن‌ها در منطقه است.

رويکردی که به لحاظ سياسی و استراتژيک صحيح‌تر است، اقداماتی را که در پی می‌آيد توصيه می‌کند: محکوم کردن قوی و مستمر حکومت بحرين به علت نقض حقوق بشر؛ تهديد به تلافی ديپلماتيک؛ هشدار به توقيف اموال بحرين و تحميل ممنوعيت مسافرتی برای مسؤولان بحرينی که ناقض حقوق بشر بودند؛ درخواست از عربستان سعودی برای احترام گذاردند به آرمان‌های دموکراتيک مردم بحرينی تا نيروهای نظامی‌اش را از بحرين خارج کند؛ پيشنهاد برای پادرميانی در بحران سياسی بحرين؛ و تسهيل روند انتخابات آزاد.

تنها از طريق اقدامات عينی و پيش‌گيرانه مانند موارد فوق است که اتحادیۀ اروپا و ايالات متحده می‌توانند موضع آسيب ديدۀ خود را در خاورميانه به علت استانداردهای دوگانه، ترميم کنند. با توجه به اين‌که رهبران شيعه در ايران دربارۀ برادران شيعۀ خود در بحرين که از حقّ رأی محروم هستند، بسيار نگران‌اند، رويکرد انسانی‌تر اتحادیۀ اروپا و ايالات متحده احتمالاً می‌تواند موجب بهبود روابط متزلزل ايران-اتحادیۀ اروپا شود و تنش با ايالات متحده را تعديل کند و به صورتی مثبت بر بن‌بست مذاکرات هسته‌ای ايران تأثير گذارد.

از سوی ديگر، فقدان فشار واقعی بر بحرين و عربستان توسط اتحادیۀ اروپا و ايالات متحده، در مقايسه با لاف‌زنی‌هايشان دربارۀ ايران، صرفاً شکاف بی‌اعتمادی موجود ميان ايران و غرب را عميق‌تر می‌سازد، بنابراين احتمال کمی وجود دارد که تهران پيشنهاد اخير اتحادیۀ اروپا برای بهبود روابط را جدی بگيرد.

تحت سناريوی استانداردهای دوگانۀ اتحادیۀ اروپا و ايالات متحده، تهران نيز با توجه به تنش ميان ايران و آمريکا، برنامۀ هسته‌ای و نقض حقوق بشر، سازش‌ناپذير باقی خواهد ماند.