ضرورت کاندیداتوری خاتمی و نوری و خوئینی ها، اکبرگنجی

اصلاح طلبی به روایت اصلاح طلبان هم نمی تواند منفعلانه تماشاگر صرف انتخابات باشد و هیچ نوع بازیگری فعالانه ای در انتخابات نداشته باشد. خاتمی گفته است که اصلاح طلبان انتخابات را تحریم نخواهند کرد. اگر کاندیدا هم نشوند، حکومت متقبل هیچ هزینه ای از جانب اصلاح طلبان نخواهد شد

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

منبع: رادیو فردا

مسدود بودن راه ورود اصلاح طلبان

آیت الله جنتی طی مصاحبه ی 24/9/91 تکلیف چهره های شاخص اصلاح طلب را روشن کرد که از نظر شورای نگهبان قانون اساسی نمی توانند کاندیدای ریاست جمهوری شوند:

"امکانی برای حضور مجدد فتنه گران در صحنه ی انتخابات وجود ندارد و آنها حتی نباید توهم این حضور مجدد را داشته باشند. فتنه گران بزرگترین خیانت را به نظام اسلامی و مردم انجام دادند و لطمه ی سنگینی به کشور زدند. اینها نشان دادند نه به قانون اساسی، نه به فقه اسلامی و نه اخلاق اسلامی اعتقاد و التزامی ندارند. امروز ارتباط فتنه گران با خارج و دشمنان انقلاب کاملا محرز شده است...اینها به نظام و مردم خیانت کردند و دشمنان انقلاب را شاد کردند...مطمئنا امکان حضور مجدد اینها در صحنه انتخابات وجود ندارد...[کسانی که حاضر نشدند از فتنه برائت بجویند و عملکرد فتنه گران را تایید کردند]هم امکان حضور در صحنه انتخابات را نخواهند داشت"[1].

از سخنان جنتی می توان استنباط کرد که کاندیداهای رده ی دوم اصلاح طلبان نیز به شرط موضع گیری صریح علیه فتنه، رهبرانش- موسوی و کروبی- و وقوع تقلب در انتخابات 88 ممکن است صلاحیت شان تأیید شود.

پیش از سخنان آیت الله جنتی نیز این سیاست روشن بود. آیت الله خامنه ای گفته بود:"کسانی که سردمدار و تریبون دار فتنه 88 بوده‌اند، تا وقتی توبه نکنند، حق بازگشت به مجموعه نظام را ندارند"[2]. رهبری هزینه ی زیادی بابت اخراج اصلاح طلبان از "کشتی نجات نظام" پرداخت کرد. حال با چه توجیه یا ضرورتی راهگشای سوار شدن مجدد آنان به "کشتی نجات نظام" باشد؟ این که آیت الله خامنه ای اجازه دهد یکی از چهره های شاخص اصلاح طلبان رئیس جمهور شود، از نظر تجربی نزدیک به محال است.

عدم نیاز به اصلاح طلبان

ممکن است دو ضرورت وجودی برای بازگشت اصلاح طلبان مطرح شود:

الف-اسارت رژیم در بحران های عدیده ی سیاسی، اقتصادی، فرهنگی،ایدئولوژیک، مشروعیت و کارآمدی. این مدعای مخالفان و منتقدان است، نه نظر آیت الله خامنه ای که توازن قوا را در داخل کشور و منطقه به سود خود و جمهوری اسلامی می یابد و رژیم را رو به شکوفایی دائمی قلمداد می کند.

ب- باید با دولت های غربی به رهبری دولت آمریکا مذاکره و مسائل مورد نزاع را حل و فصل کرد. فرض کنیم آیت الله خامنه ای به این مدعا موافق باشد. مگر او فاقد نیروهایی است که با دولت های غربی و نهادهای بین المللی مذاکره کنند؟ مگر دولت های غربی مذاکره ی با جمهوری اسلامی را مشروط به آن کرده اند که طرف مذاکره اصلاح طلبان یا هاشمی رفسنجانی باشد؟ مگر اکنون گروه 1+5 که دولت آمریکا هم یکی از اعضای آن است، با سعید جلیلی مذاکره نمی کند؟ مگر آژانس بین المللی انرژی هسته ای با نمایندگان جمهوری اسلامی مذاکره نمی کند؟

مسأله ی غربیان افراد مذاکره کننده نیست، مسأله ی آنان این است که طرف ایرانی از سوی آیت الله خامنه ای اختیار داشته و به مطالبات آنان تن دهد. فرض کنید آیت الله خامنه ای احمدی نژاد را به عنوان نماینده ی تام الاختیار جمهوری اسلامی/خودش معرفی نماید و احمدی نژاد هم توقف غنی سازی 20 درصدی، توقف فعالیت فردو و افزایش بازرسی ها را بپذیرد،در آن صورت دولت های غربی و آژانس خواهند گفت که چون طرف مذاکره احمدی نژاد است، ما پذیرش مطالباتمان را نمی پذیریم؟

هدف بازگشت به نظام

محمد خاتمی، عبدالله نوری، و بقیه ی اصلاح طلبان قصد دارند که مجدداً وارد نظام شوند. دلایل آنان روشن است:

اولاً: انقلاب و جمهوری اسلامی را محصول مبارزات بلندمدت خود به شمار می آورند.

ثانیاً: اگر خود را صاحبان اصلی انقلاب و جمهوری اسلامی ندانند، دسته دوم هم نمی دانند، چه رسد به غیرخودی.

ثالثاً: براین باورند که نظام از مسیر اصلی خارج شده و نیازمند بازگرداندن آن به مسیر حقیقی است.

رابعاً: آنان اصلاح طلب هستند، نه ساختار شکن که به دنبال فروپاشی جمهوری اسلامی باشند. شرکت در انتخابات و ورود به نظام سیاسی، مقتضای اصلاح طلبی است.

انتخابات بدون هزینه

با موضع گیری صریح آیت الله جنتی و علنی کردن موضع آیت الله خامنه ای، چهره های شاخص اصلاح طلب چه خواهند کرد؟

مهندس موسوی و مهدی کروبی در حال حاضر زندانی هستند. تاریخ ثبت نام کاندیداهای ریاست جمهوری 17 تا 21 اردیبهشت 1392 است. احتمال رفع حصر موسوی و کروبی تا آن زمان بسیار پائین است، به همین دلیل آنان اگر بخواهند هم نمی توانند ثبت نام کنند.

محمد خاتمی و عبدالله نوری و موسوی خوئینی ها سه چهره ی شاخص دیگر اصلاح طلبان هستند. هیچ مانع قانونی برای کاندیداتوری و ثبت نام آنان وجود ندارد. پس از ثبت نام شورای نگهبان باید صلاحیت داوطلبان را تأیید یا رد کند. با توجه به شرایطی که جمهوری اسلامی پدید آورده، اختلاف نظر اصلاح طلبان و سبزها درباره ی شرکت یا عدم شرکت در انتخابات با زندانی بودن موسوی و کروبی و مابقی بازداشت شدگان،و از همه مهمتر اعلان رد صلاحیت آقایان، بعید است خاتمی و عبدالله نوری و موسوی خوئینی ها کاندیدا شوند.

زندانی کردن موسوی، کروبی، رهنورد و بقیه ی اصلاح طلبان، و رفتارهایی که با آنان صورت گرفته (شکنجه، اتهامات بی اساس، زندان های بلند مدت،رفتارهای ناجوانمردانه با خانواده ها که مورد علی رضا رجایی یکی از مصادیق رذیلانه ی آن است)،نفرت و کینه ی فراوانی ایجاد کرده است. گروهی از سبزها و اصلاح طلبان شرکت در انتخابات(کاندیداتوری و رأی دادن) در صورت محبوس بودن زندانیان را مصداق "نامردی" به شمار می آورند.

اگر مسأله ی کاندیداتوری از صورت ناموسی در آید و همه ی اصلاح طلبان و سبزها برسر ضرورت کاندیداتوری خاتمی اجماع کنند،اما او بداند که توسط شورای نگهبان رد صلاحیت می گردد،کاندیدا نخواهد شد.

انتخابات با هزینه

اصلاح طلبی به روایت اصلاح طلبان هم نمی تواند منفعلانه تماشاگر صرف انتخابات باشد و هیچ نوع بازیگری فعالانه ای در انتخابات نداشته باشد. خاتمی گفته است که اصلاح طلبان انتخابات را تحریم نخواهند کرد. اگر کاندیدا هم نشوند، حکومت متقبل هیچ هزینه ای از جانب اصلاح طلبان نخواهد شد.

اصلاح طلبان اگر قصد ورود و اصلاح نظام را دارند، تنها راه ورود، نامزدی در انتخابات است. از دست دادن انتخابات ریاست جمهوری به معنای خداحافظی تا انتخابات مجلس آینده است. آنها حتی اگر اینک به سرنوشت نهضت آزادی دچار نشده باشند، در این صورت چنان سرنوشتی پیدا خواهند کرد. مهدی بازرگان، ابراهیم یزدی و احمد صدر حاج سید جوادی در انتخابات ریاست جمهوری سال 1364 در برابر علی خامنه ای کاندیدا شدند و صلاحیت همگی توسط شورای نگهبان رد شد. موضوع در جلسه ی سران قوا طرح می شود و هاشمی نوشته است:"حذف مهندس بازرگان بی مسأله نخواهد بود"(کارنامه و خاطرات هاشمی رفسنجانی سال 1364،امید و دلواپسی، ص 205). نهضت آزادی هم انتخابات را تحریم کرد.

هزینه مند کردن نیازمند کاندیداتوری محمد خاتمی، عبدالله نوری، موسوی خوئینی ها، و...است. هزینه ی این عمل چیست؟

الف- به محض اعلام نامزدی ، موج دشنام و تهمت و دروغ علیه اینان به راه خواهد افتاد. اما مگر طی چند سال اخیر حکومت از هیچ یک از اینها دریغ کرده است؟ کوچکترین اتهام خاتمی این بود که چند میلیارد دلار از پادشاه عربستان سعودی دریافت کرده است. چه اتهام یا دشنامی وجود دارد که هنوز ایراد نگردیده است؟ چه دروغی باقی مانده که به قصد فریب هنوز نساخته اند؟ در عین حال این کنش ها فوایدی دارد. اولاً: دروغ و تهمت و دشنام آدمی را در موضع مظلومیت قرار می دهد. ثانیاً: استفاده ی دائمی از این روش های غیر اخلاقی نتیجه ی معکوس داشته و آنها را ناکارکرد می کند.

ب- امواج تخریبی اصول گرایان، اصلاح طلبان را بسیار بیش از گذشته در تمامی رسانه ها و مجامع مطرح خواهد ساخت. این هم هزینه ی دیگری است که حکومت پرداخت خواهد کرد، چرا که خواست رژیم فراموش شدن اینان است.

پ- خاتمی و نوری و خوئینی ها اینک نیز کمابیش حرف می زنند.در صورت اعلام نامزدی، سخنان زیادی طی چند ماه باقی مانده تا ثبت نام، می توانند ایراد نمایند. آنان می توانند وضعیت کنونی را به طور مستدل و با آمار و ارقام دقیق به نقد گیرند. برنامه ی اصلاحات بنیادین برای برون رفت از وضعیت خطرناک فعلی را هم اعلام نمایند. سخنان آنان- حداقل- از طریق رسانه های خارجی به گوش مردم خواهد رسید.

ت- انتخابات فرصت ساز است. از زمان اعلام نامزدی تا رد صلاحیت توسط شورای نگهبان چند ماه فرصت وجود دارد. اعلام نامزدی، شاید فرصتی برای تجدید ارتباطات فراهم آورد. شاید- فقط شاید- امکانی برای ایجاد شبکه های اجتماعی بالفعل پدید آورد.

ث- آیت الله خامنه ای چاره ای جز رد صلاحیت خاتمی، خوئینی ها، نوری و...ندارد. اما رد صلاحیت اینان برای رژیم و خامنه ای هزینه مند خواهد بود. بدین ترتیب نامشروع بودن انتخابات آشکارتر خواهد شد.

نتیجه:

نسشتن به این امید که اتفاقی بیفتد، 33 سال است که عده ی زیادی را گرفتار توهمات ایدئولوژیک کرده است. همه به یاد داریم که در اوائل دوران اصلاحات سردبیر یکی از روزنامه ها می گفت، اگر روزنامه ی ما را ببندند، 700 هزار نفر فقط در تهران تظاهرات برپا خواهند کرد. روزنامه شان را بستند و خودشان را زندانی کردند، اما 5 تن هم به اعتراض خیابانی برنخواستند. تحلیل گر و سیاستمدار غیب گو نیست که آینده ی قطعی را پیش بینی کند. نمی توان حکم کرد که هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. ایران مدتهاست که آبستن رویدادهای گوناگون است. اما یک احتمال این است که شاهد سقط جنین باشیم. یک احتمال این است که شاهد مرگ مادر و نوزاد باشیم( افغانی-عراقی- سوریه ای کردن ایران). در مدل هایی چون سوریه، اپوزیسیون مسالمت جو کاملاً به حاشیه رانده شده و کار به دست گروه های جنگ طلب تابع دولت های خارجی می افتد که نیازهای مالی و تسلیحاتی آنان را در برابر "منافع ملی" خود تأمین می کنند.

"اپوزیسیون ملی ساختار شکن" هم باید به راه خود رود. آنان نمی توانند انتظار داشته باشند که اصلاح طلبان مقاصد اینها را تعقیب کنند. اما اصلاح طلبان نیز می توانند در چارچوب اصلاحات دست به اقدام زده و فرصت ساز شوند. پس از رد صلاحیت خاتمی، نوری و خوئینی ها، مدعای تحریمیون بیشتر تثبیت خواهد شد.

پاورقی ها:

1- رجوع شود به لینک:

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910924000205

2- رجوع شود به سخنان اخیر مصطفی پورمحمدی در کرمان در لینک:

http://namehnews.ir/News/Item/13690/2/%D9%BE%D9%88%D8%B1%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%DB%8C--%D8%A7%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1-%D9%86%D8%B8%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D8%B1%D9%87%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D8%B5%D8%A7%D9%81%DB%8C-%D9%88-%D8%A8%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%AA%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA.html