گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
خواندنی ها و دیدنی ها
در همين زمينه
10 اسفند» عيدی بازنشستگان بدليل کمبود نقدينگی پرداخت نشد8 اسفند» مجلس بازگشت سيستم کوپنی به اقتصاد کشور را تصويب کرد 1 اسفند» محجوب: از هر ۱۰ واحد توليدی ۸ واحد وضعيت بحرانی دارند 30 بهمن» رشد اقتصادی ايران؛ ۲۳ منطقه و ۱۶۴ جهان 30 بهمن» مرکز پژوهشهای مجلس: رتبه ۶ جهانی و اول منطقهای در بالاترين نرخ تورم برای ايران (+جدول)
بخوانید!
9 بهمن » جزییات بیشتری از جلسه شورایعالی امنیت ملی برای بررسی دلایل درگذشت آیتالله هاشمی
9 بهمن » چه کسی دستور پلمپ دفاتر مشاوران آیتالله هاشمی رفسنجانی را صادر کرد؟
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! تحريمات غربی بهترين سرپوش دولت برای سوء مديريت ها، هدی الحسينی، ترجمه از شيواالعربيه ـ تلاش دولت برای گمراهی و پنهان کردن واقعيت از مردم و متهم کردن تحريمات غربی به معضلات اقتصادی و سوء مديريت ها دولتی واقعا مسخره است. روزنامه العربيه در مطلبی که اين اواخر منتشر کرد به اين موضوع اشاره نمود. بر اساس اين مطلب، آخرين نمونه اين امر به ماجرای کمبود داروها مربوط می شود: در خواست وزير بهداشت خانم مرضيه وحيد دستجردی از بانک مرکزی برای اختصاص ۲.۵ ميليارد دلار به هدف واردات داروهای نجات بخش به برکناری وی انجاميد.
پيرو آن نيز ايران با مراجعه به سازمان ملل ادعا کرد که در اثر تحريم های غربی اين کشور با کمبود داروهای حياتی مواجه می باشد .اين ادعا در واقع بی اساس است چرا که هيچگونه تصميمی که از واردات داروهای حياتی توسط ايران جلوگيری می نمايد تصويب نشده است. در ۱۲ ماه اخير درامد نفتی کشور ۲۸ ميليارد دلار بوده که برابر ۳۶ درصد رشد داشته است (در سال ۱۳۹۱ درامد نفتی ايران به ۱۰۸.۹ ميليارد دلار رسيد درصورتی که اين رقم در سال پيش از ان تنها ۸۰.۱ ميليارد دلار بود). علاوه بر اين، بر طبق براوردهای صندوق پول جهانی ، موجودی ذخاير ارز و طلای ايران ۱۰۱.۵ ميليارد دلار است. پس چطور ممکن است که عليرغم رشد اقتصادی که به ۱۳۰ ميليارد دلار رسيده ،دولت نمی تواند مبلغ ۲.۵ ميليارد دلار را به چنين امر حياتی تامين دارو تعلق دهد؟ بودجه ای که ميتواند زندگی ۶ ميليون مريض ايرانی را بهبود بخشد يا حتی انها را از مرگ نجات دهد. در جائی که مبالغ هنگفتی دور از چشم مردم از طرف دولت به بشار اسد در سوريه و حزب الله لبنان واريز می شود ، مردم از ابتدايی ترين خدمات محرومند و با مشکلات روزمره دست وپنچه نرم می کنند و الزامات پزشکی و داروهای حياتی مورد نياز را دريافت نمی کنند. دولت که بودجه به مراتب کمتری را برای مبارزه با بيکاری وعده داده بود تا اين لحظه هيچ اقدامی در اين راه انجام نداده . مورد ديگری که موجب نگرانيست درصد بيکاری که از طرف دولت به صورت رسمی بالغ بر ۳۱% اعلام شده اما در واقع درصد بيکاری بالفعل به مراتب بالاتر از اين آمار است. با دنبال کردن دو مورد مهم و حياتی بهداشت و بيکاری به اين نتيجه می رسيم که مسئولان با وجود درآمدهای هنگفت از فروش نفت بجای کمک به شهروندان وامانده و بهبودی بخشيدن به وضعيت وخيم بهداشت و بيکاری ارجحيت را به کمک به هم پيمانان خارج از مملکت می دهند. لينک مقاله اصلی: Copyright: gooya.com 2016
|