دادستان کل کشور: وزارت اقتصاد و بانک مرکزی در فساد بزرگ بانکی نقش مهمی داشتند، ۱۴ تخلف بانک ها
مهر ـ سخنگوی دستگاه قضا با اشاره به ۱۴ تخلف بانکها در وقوع فساد بزرگ بانکی اظهار داشت: اگر گمرک، اقتصاد و دارايی، بانک ها و بانک مرکزی به وظايف خود به درستی عمل می کردند اين فساد رخ نمی داد و يا در اين حد نبود.
به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام محسنی اژه ای صبح دوشنبه در همايش سالانه پليس پيشگيری ناجا اظهار داشت: هر فردی که برنامه ای برای سياستگذاری و اجرا در مجموعه ای دارد بر اساس اعتقادها و اهدافی که دارد آن مجموعه را تنظيم می کند. ما در کشوری اسلامی زندگی می کنيم و همه تلاش ما در جهت بندگی خدا می باشد. مجموعه پيش بينی، پيشگيری، جراحی، برخورد و بازپروری يک مجموعه به هم پيوسته است که همه بخش های آن به يکديگر مربوط می باشد.
وی افزود: نمی توانيم با مجموعه غيرهمخوان حرکت کنيم و به مطلوب مورد نظر برسيم ايرادی ندارد ما از ساير تجربيات و داشته های ديگران نيز استفاده کنيم اما اين پيوند غير اسلامی و اسلامی بايد مغاير با اسلام نباشد و همخوانی کامل داشته باشد.
دادستان کل کشور ادامه داد: اسلام در همه زمينه های پيشگيری، برخورد، درمان و پرستاری بيمار يا مجرم برنامه ريزی دارد اما تکيه بر فراهم ساختن زمينه رشد و شکوفايی است. در اين زمينه توصيه های اخلاقی تشويقی و تنبيهی شده است و اگر کسی از اين حدود تجاوز کند بدون اغماض و تبعيض بايد رفتار مناسبی با فرد متجاوز صورت گيرد تا ديگران از مجازات او عبرت بگيرند. از سوی ديگر برای فردی که به مجازات می رسد بايد راه اصلاح و بازگشت را در نظر بگيريم.
سخنگوی قوه قضائيه ادامه داد: اسلام يک برنامه به هم پيوسته دارد ابتدا بايد يک پيش بينی مبتنی بر مسائل اسلامی داشته باشيم و پيشگيری، درمان و مجازات نيز مبتنی بر اين مسائل در نظر گرفته شود. نبايد طوری برخورد کنيم که فرد بعد از مجازات نتواند زندگی متعارفی داشته باشد. در مورد جرمی که می خواهد اتفاق بيفتد فرد بايد قصد و انگيزه مجرمانه داشته باشد در اين خصوص نياز به ابزار دارد و پس از آن بايد موانع را از سر راه بردارد. فرصت نيز يکی از عوامل مورد نياز در وقوع جرم می باشد. پيشگيری از وقوع جرايم مختص يک دستگاه نيست .
وی ادامه داد: بايد بدانيم برای جرم چه عواملی موثر است و انگيزه را مورد شناسايی قرار دهيم. انگيزه وقوع جرم مهمترين عنصر می باشد و برای از بين بردن انگيزه بايد دستگاههای زيادی به وظايف خود عمل کنند. برای از بين بردن انگيزه بايد فقر و بيکاری را در جامعه حل کنيم زيرا اين دو عامل با انگيزه وقوع جرم رابطه دارند. حالا اگر فردی انگيزه داشت بايد از او ابزار وقوع جرم را بگيريم در اين زمينه پليس بايد به تجهيزات مورد نياز خود مجهز شود. وقوع جرايم در محيطهای تاريک بيشتر رخ می دهد. حال در اين زمينه مجلس برای گرفتن سلاح سرد و گرم از مجرم و دولت برای گرفتن تجهيزات لازم مانند روشنايی محل ها، دوربين های مداربسته و ... بايد به وظايف خود عمل کند.
اژه ای ادامه داد: از سوی ديگر بايد با شناسايی انگيزه مجرمان به تصميم سازان و تصميم گيران کمک کنيم. خيلی وقت ها اطلاعات فراوانی داريم اما جمع بندی نمی شود. طی سالهای اخير ناجا در اطلاع رسانی به مردم و مسئولان جلو آمده اما اين کافی نيست.
سخنگوی قوه قضائيه سپس به پرونده فساد بزرگ بانکی اشاره کرد و گفت: يک فساد بانکی در سال ۹۰ در کشور به وقوع پيوست که برای همه جای تاسف دارد. در اين زمينه برخورد کرديم اما اگر آسيب شناسی نکنيم و برای پيشگيری اقدامات را انجام ندهيم باز تکرار می شود. بانک در وقوع اين جرم ۱۴ تخلف را انجام داده بود. ثبت تقاضا بدون بررسی، اعتبارسنجی نکردن، دقت نکردن در اسناد، نبود نظارت از سوی شعبه و مديرعامل بانک از مهمترين اين تخلفات می باشد. بانک مرکزی نيز در اين زمينه به وظايف خود عمل نکرده و بانکها از سقف معين شده برای تسهيلات تجاوز کرده و به افراد دخيل در اين پرونده داده بودند.
وی ادامه داد: يکی ديگر از موضوعات روابط ناصحيح بين اين مجرمان با بعضی افراد در جاهايی ديگر بود مثلا فردی در مجلس بدون اطلاع از نيت مجرمانه اين افراد به آنها اعتماد کرده و برای وام سفارششان را به بانک کرده بود.
محسنی اژه ای تاکيد کرد: در وقوع فساد بزرگ بانکی ۴ دستگاه نقش مهمی داشتند. گمرک، اقتصاد و دارايی، بانکها و بانک مرکزی اگر به وظايف خود به درستی عمل می کردند اين فساد رخ نمی داد و يا در اين حد نبود. حالا با وقوع اين فساد اعتماد مردم ضربه خورده و اگر اقدامات موثری انجام ندهيم و اين جرم دوباره تکرار شود هيچ کاری انجام نداده ايم.
وی خاطرنشان کرد: بايد با روابط ناصحيح و خارج از ضوابط نيز برخورد شود و اگر فردی مرتکب تخلفی شد با توجه به سوابق و خدمات با سهل انگاری صورت گرفته از سوی وی نيز برخورد شود.
دادستان کل کشور سپس به رفتار پليس با مردم اشاره کرد و گفت: اگر بخواهيم پيشگيری کنيم بايد مردم به کمک ما بيايند و بدون کمک مردم به مشکل می خوريم. در زبان ، قلم و عمل بايد طوری رفتار کنيم که مردم به ما اعتماد کنند. آنها بايد مطمئن شوند که نيت کار شما خيرخواهانه و در جهت افزايش امنيت می باشد. البته اين کفايت نمی کند و بايد به توان شما در ايفای حقوق آنها نيز اعتماد کنند. برای مثال اگر کودکی را ربودند خانواده او بايد در خصوص توان پليس برای کشف آدم ربايی اعتماد داشته باشد تا موضوع را با شما در ميان بگذارد. در غير اين صورت خودش مستقيم با آدم ربايان وارد گفتگو می شود.