بر چهره‌ی گل جهنمی جاری‌ست، دو شعر از رضا مقصدی

پیغام باغ

باغیم - با نگاهِ نخستین -
یک سوی ما سیاهیِ خوف‌انگیز .
یک سوی ما
تگرگ.

بگذار بشکفیم
در روبه‌روی مرگ.

***

برچهره‌ی گل، جهنمی جاری‌ست

در دورترین حافظه‌ی این باغ
اندوهِ قصیده‌های گیلاس‌ست.
هر ریشه، ز تیشه‌ای خبر دارد.

با شاخه‌ی نورسیده‌ی انجیر
کابوسِ کلامِ کهنه‌ی داس‌ست.

در تیره‌ترین خاطره‌ی این باغ
سیلی‌ست سیاه.
سیلی که به هر طرف گذر دارد.

سیلی که نشانِ هر چه بیزاری‌ست.
وقتی که هوای باغ سنگین‌ست
بر چهره‌ی گل، جهنمی جاری‌ست.