دولت روحانی آسيب پذيرترين دولت است، امير محبيان

سرمقاله روزنامه رسالت - پيروزی دکتر حسن روحانی، کانديدای مستقل در انتخابات رياست جمهوری مبداء پيدايش تحليلها و گمانه زنی های بسياری پيرامون آينده شده است.‏

اصولگرايان نيز به‌عنوان يک جريان قدرتمند اجتماعی هرچند حسن روحانی کانديدای آنها نبود ولی ظاهراً چندان از پيروزی او سرخورده نشده و عمدتاً با رويکردی مثبت با اين پيروزی مواجه شده‌اند. چون به‌دليل آنکه حسن روحانی هرچند به هسته‌های سخت جريانات اصولگرا نزديک نبود ولی بيگانه با جريان اصولگرايی هم دانسته نمی‌شد. عضويت در شورای مرکزی جامعه روحانيت هرچند در اقليت ، موردی نيست که ناديده انگاشته شود.‏ از نظر اصولگرايان، حسن روحانی قابل مقايسه با افراطيون طيف اصلاح‌طلب نبوده و با لايه‌هايی از اصولگرايان ميانه‌رو ارتباطات بسيار خوبی داشته و دارد.‏

امّا از سوی ديگر، اصولگرايان بايد چگونه رابطه‌ای را با دولت حسن روحانی تنظيم نمايند؟ نيروی پيشران استراتژيک دولت حسن روحانی چيست؟ مطالبات اصلاح‌طلبان؟ اصولگرايان؟ يا ترکيبی از مطالبات نظام سياسی و توده مردم که جمعاً مطالبه ملی نام می‌گيرد؟ يا لابی های پنهان سياسی؟‏ تيم دولت چگونه سامان می‌يابد؟ با چه نيروها يا طيف‌های فکری و سياسی؟ اصلاح‌طلبان؟ کارگزاران؟ يا ميانه روهای جريانات سياسی موجود؟ ‏ دولت حسن روحانی چگونه دولتی خواهد بود؟ تکرار دولت هاشمی؟ تکرار دولت خاتمی؟ يا ضد دولت احمدی نژاد؟ يا دولتی ميانه رو و بهره مند از نقاط قوت همه دولتها و بدور از نقاط ضعف همه دولتهای پيشين ؟

ترديدی نداريم که "تغيير" می تواند سرچشمه "فرصتهای نوين" باشد.‏ شعاری که دولت حسن روحانی برگزيده يعنی "عقلانيت و اعتدال"، شعاری ارزشمند است، کدام خردمندی است که خواهان موفقيت عملی اين شعار و طريق نباشد ؛ولی چه شعارهای زيبايی که در عمل جز یأس به ارمغان نياورد. به هيچوجه قصد نداريم که پيشاپيش در برابر دولت نوپا، از یأس و نااميدی سرودی بخوانيم ؛اما چه کنيم که تجربيات روزگار قوه خوشبينی ما را تحليل برده است اما با آخرين مانده های خوشبينی ودوستانه نکاتی را به رئيس جمهور منتخب متذکر می شويم؛ اين هشداری دوستانه به دولتی محترم و منتخب ملت است که:‏

برنامه ريزی نکردن يعنی برنامه‌ريزی کردن برای شکست. دولت "حسن روحانی" راه دشواری را پيش رو دارد. افراطيون دو طرف مترصد فرصت برای به زيرکشيدن و ناکارآمد نشان دادن دولت اعتدال هستند، مواجهه بدون برنامه با اين گرايشهای افراطی شکست قطعی را به دنبال خواهد داشت.‏

به دلايلی که در زمان مناسب واشکافی خواهم نمود، دولت دکتر حسن روحانی آسيب پذيرترين دولت است، ضمن آنکه اين دولت توانايی بهره گيری از بالاترين ظرفيتها را هم در اختيار دارد، يعنی ظرفيت نيروی انسانی خردگرای هر دو جناح. فعلاً دو قوه ديگر بنای تعامل سازنده با دولت حسن روحانی را دارند که اين امر بی ارتباط با نوع تعامل آنها با دولت پيشين نيست. چنانچه وزرای معرفی شده دولت دکتر روحانی با درايت و حساسيت لازم گزينش نشوند و اولين "نه" را از مجلس دريافت کند، اين "نه" ممکن است چراغ سبزی برای اعمال فشار در همه وجوه به دولت نو پا باشد.‏

‏ مسير عبور دولت اعتدال در شعار بسيار فراخ ولی در عمل بسيار تنگ است و تندروها در اطراف آن موضع گرفته اند. درايت دکتر روحانی و مديريت هوشمندانه شرايط و توقعات به مرور اين مسير را فراخ و نهادينه خواهد ساخت به شرطی که دکتر روحانی پيش از شروع رسمی کار دولت خويش ؛"مهندسی الزامات" و "مديريت توقعات و برداشت ها" را در دستور کار خود قرار دهد.‏

سياست کنونی اصولگرايان در قبال دولت روحانی، سياست "صبر و انتظار" البته با نگاه مثبت است. اميدواريم که "دولت دکتر روحانی" ارزش اين نگاه مثبت را در عمل قدر بداند.‏