نامه ايرانيان متحصن در دهلی خطاب به عبدالکريم لاهيجی

جناب آقای عبدالکريم لاهيجی ؛ رياست محترم فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر
با سلام

مستحضر هستيد که آرش صادقی فعال دانشجويی در ۲۵ روز اعتصاب غذای خود در زندان انفرادی جمهوری اسلامی می دهد جان .پيشتر افشين اسانلو در ميان بهت و اندوه ناظرين , جان خود را در زندانهای رژيم از دست داد و ياد خود را جاودانه کرد.

وضعيت رضا شهابی ديگر فعال کارگری و همچنين محمد رضا پورشجری وبلاگ نويس منتقد نيز در زندانهای رژيم وخيم اعلام ميشود .

مسائل در ايران به گونه ای پيش می رود که دل يکايک ايرانيان از هر انديشه و هر جناح را به درد آورده و به تکاپو می اندازد.

جناب آقای لاهيجی
ما عده ای از ايرانيان در تبعيد , در کشور هندستان , که در تمام تحولات داخل ايران , خود را سهيم , همدرد و موظف به تلاش می دانيم ؛ بنا بر شرايط بسيار دشوار , چنان عرصه را بر خود تنگ ديده ايم که مدت ۲۲ روز , به جای همياری و کوشش در رابطه با افشای موارد بسيار نقض حقوق بشر در ايران؛ در مقابل دفتر کميساريای عالی پناهندگان در دهلی به نشانه اعتراض و در راستای احقاق حقوق و برآورده شدن حداقل نيازهای زندگی ؛ به تحصن نشسته ايم.

نه اينکه انسانهای خودخواهی باشيم و در انديشه زندگی بهتر و آسايش ؛ درد اصلی يعنی اسارت رفقايمان در ايران را از ياد برده باشيم بلکه برای رهايی از باتلاقی که در آن گرفتار آمده ايم و برای بهبود حداقلی وضعيتمان جهت ادامه راه دشوار آزادی ؛ تلاش می کنيم.

جناب آقای لاهيجی
همانطور که می دانيد هند از امضا کنندگان کنوانسيون های بين المللی در رابطه با پناهندگی نيست و دفتر کميساريای عالی در واکنش به مشکلات موجود , پاسخ قانع کننده ای ندارد.

با اين وصف اظهارات اخير آقای آنتونی گوترز, کميسر عالی امور پناهندگان مبنی بر الگو بودن کشور هند , عليرغم همه مشکلات موجود , به استناد عدم ديپورت مهاجرين ؛ موجب بهت و تاسف پناهجويان ايرانی در هند شده است .

آقای رئيس
کميساريای عالی امور پناهندگان در هند , حتی پس از بيش از سه هفته تحصن ايرانيان معترض ؛ هيچ واکنش و پاسخی روشن ندارد و هيچ برنامه ای برای رفع مشکلات و يا پاسخی شفاف از چرايی به وجود آمدن مشکلات ارائه نمی دهد.

در ملاقاتی که در هفته دوم تحصن برای بررسی مشکلات و خواسته ها ؛ نهايتا و طبق معمول , ما را محق دانسته ولی ضمن اشاره به محدوديتهای اين سازمان , و با اشاره به دموکراسی حاکم بر کشور هند ؛ مختار به ادامه اعتراض دانستند!

آقای رئيس
ما ايرانيان حاضر در هند , به عنوان يک اقليت محض در ميان ساير پناهندگان از مليتهای مختلف حاضر در هند , همواره چوب تلخ دموکراسی حاکم بر هند را بر سر احساس کرده ايم ولی طعمی از آن نچشيده ايم!

اين چه دموکراسی ای است که توسط دولتها و سازمانها به رخ ما کشيده ميشود ولی در آن کوچکترين حقوقی برای ما وجود ندارد.

هويت , حق تحصيل , حق کار , حق زندگی آبرومندانه , حقوق قضايی و محافظت از تهديدات و حملات فيزيکی در محل ؛ مسائلی هستند که ما ايرانيان در هند از آن محروم هستيم .

مراجعه پناهندگان ايرانی به سازمانهای غير دولتی و فعال در زمينه حقوق بشر نيز تا به امروز بی نتيجه بوده است .

در مواردی حتی به روابط خوب دولت ايران و هند برای عدم همياری با مخالفان دولت ايران , توسط برخی از اين سازمانها اشاره شده است .

آقای رئيس
ما پناهندگان ايرانی در هند در ۲۲ مين روز از تحصن خود در مقابل کميساريای عالی امور پناهندگان در دهلی , عاجزانه خواستار دخالت و موضعگيری شما و آن فدراسيون , در قبال نقض فاحش حقوق انسانی جامعه کوچک ايرانی در هند هستيم .

با آرزوی موفقيت
کمپين دفاع از حقوق پناهندگان در هند
اعضای متحصن در مقابل دفتر کميساريای عالی امور پناهندگان در دهلی نو