اعتراض ۳۷ زندانی انتخابات ۸۸ به تداوم حصر، واکنش به هتک حرمت خانواده ميرحسين موسوی

بيانيه ۳۷ زندانی انتخابات ۸۸: دولتمردان روشن کنند در اين وقايع چه جايگاهی دارند

کلمه ـ ۳۷ زندانی سياسی حوادث پس از انتخابات محبوس در زندان های سراسر کشور در بيانيه ای با محکوم کردن آنچه در روز عيد غدير بر دختران موسوی در ملاقات با پدر و مادرشان رفته است نوشته اند: در عيد غدير بجای رفع حصر، سيلی به صورت دختران ميرحسين نواخته شد و در همين ايام از درمان ضروری بيماری خطير آقای کروبی ممانعت به عمل آمد؛ اقداماتی که امروزه بدنام‌ترين حکومت‌ها نيز از آن اجتناب می‌کنند.

به گزارش کلمه، اين زندانيان سياسی با تاکيد بر اينکه با آمران و عاملان مظالم و فجايع سالهای گذشته سخنی نيست که علی ابصارهم غشاوة. خاطرنشان ساخته اند: درک اين نکته نيز دشوار نيست که برخورد‌های عصبی آن‌ها انتقام گيری از مردم به دليل رايشان در انتخابات اخير است ولی انتظار از دولتی که در می‌تينگ‌های انتخاباتی خود اعلام کرده است در دولت آن‌ها ديگر حصری نخواهيم داشت متفاوت است. طبعا قصد بالا بردن انتظارات از دولت نوپايی را نداريم که در معرض انواع فشارهاست ولی از دولتمردان می‌خواهيم روشن کنند در اين وقايع در چه جايگاهی قرار دارند؟ در دولت قبل وزارت اطلاعات آن دولت عهده دار حصر و محدودسازی آقايان موسوی و کروبی بود، و برخوردهای سخيف آن‌ها نيز مطابق شأن‌‌ همان دولت بود ولی امروز نقش دولت چيست؟

متن اين بيانيه که در اختيار کلمه قرار گرفته است به شرح زير است:

به نام خدا

الْمُلْکُ یَبْقَی مَعَ الْکُفْرِ وَلَا یَبْقَی مَعَ الظُّلْمِ

ملک و حکومت با کفر برقرار می‌ماند ولی با ظلم دوامی نخواهد داشت.

ملت بزرگ ايران در آستانه هزارمين روز حصر زورمدارانه و غيرقانونی رهبران غيور و عزتمند جنبش سبز آقايان مهندس موسوی، حجت الاسلام و المسلمين کروبی و سرکار خانم رهنورد است؛ حصری که با هيچ اصل قانونی، شرعی، اخلاقی و انسانی سازگار نيست.

صاحبان زر و زور و تزوير در چهار سال گذشته با بکارگيری همه بلندگو‌ها و امکانات تبليغی خود هر چه خواستند عليه اين بزرگواران مظلوم گفتند و هياهو و هلهله به پا کردند و هر چه توانستند عليه آن‌ها و خانواده‌های بی دفاعشان انجام دادند تا شايد نام بزرگ آن‌ها را از اذهان مردم بزدايند و محبوبيت آن‌ها را تحت الشعاع دروغ پراکنی‌های مداوم خود قرار دهند. ولی بر خلاف انتظار زورمداران و کينه توزان، خداوند جايگاه آنان را در دل‌ها و قلب‌های مردم هر روز بالا‌تر و بالا‌تر برد. شعارهای مردم در انتخابات رياست جمهوری اخير که سرشار از احساس و احترام نسبت به رهبران جنبش سبز و خواهان پايان حصر‌ها و حبس‌های ظالمانه بود مقام رفيع آنان را نزد مردم نشان داد. نتيجه انتخابات و رای ۹ درصدی مردم به نامزد نماينده ظلم‌ها و ظلمت‌های سالهای گذشته نيز «نه» بزرگ ملت ايران به حبس‌ها و حصرهای ظالمانه و سرکوب‌های آن سال‌ها و عقل گريزی و عدل ستيزی آن دوران عافيت سوز بود.

با تشکيل دولت جديد و رای مردم به اعتدال و عقلانيت، بايد افزون بر دولت، ساير ارکان نظام و حاکميت نيز از خواست مردم تبعيت می‌کردند و به جای افراط‌گری‌ها و کينه ورزی‌های گذشته در مواجه با خواست‌ها و مطالبات مردم رويکردی عقلانی در پيش می‌گرفتند. وعده‌های ضمنی و صريح برخی از مسئولان در مورد پايان حصر غيرقانونی آقايان موسوی و کروبی و خانم رهنورد در عيد غدير بارقه‌ای از اميد در ميان مردم به وجود آورد، ولی آنچه در عمل اتفاق افتاد نقطه مقابل آن قول‌ها و وعده‌ها، و انتظارات مردم بود.

در عيد غدير بجای رفع حصر، سيلی به صورت دختران مير حسين نواخته شد و در همين ايام از درمان ضروری بيماری خطير آقای کروبی ممانعت به عمل آمد؛ اقداماتی که امروزه بدنام‌ترين حکومت‌ها نيز از آن اجتناب می‌کنند. عمق ظلم و ستم جاری، در گزارش دختران ميرحسين موسوی از برخوردهای وقيحانه روز عيد غدير با آن‌ها و همچنين از نامهٔ سراسر مظلوميت اخير سرکار خانم کروبی به رييس جمهور آشکار است.

ما را با آمران و عاملان مظالم و فجايع سالهای گذشته سخنی نيست که علی ابصارهم غشاوة. درک اين نکته نيز دشوار نيست که برخورد‌های عصبی آن‌ها انتقام گيری از مردم به دليل رايشان در انتخابات اخير است ولی انتظار از دولتی که در می‌تينگ‌های انتخاباتی خود اعلام کرده است در دولت آن‌ها ديگر حصری نخواهيم داشت متفاوت است. طبعا قصد بالا بردن انتظارات از دولت نوپايی را نداريم که در معرض انواع فشارهاست ولی از دولتمردان می‌خواهيم روشن کنند در اين وقايع در چه جايگاهی قرار دارند؟ در دولت قبل وزارت اطلاعات آن دولت عهده دار حصر و محدودسازی آقايان موسوی و کروبی بود، و برخوردهای سخيف آن‌ها نيز مطابق شأن‌‌ همان دولت بود ولی امروز نقش دولت چيست؟

بايد روشن شود که مسئوليت اين اقدامات غيرانسانی با کيست و تا کجا و تا به کی قرار است ناروايی‌های موجود بر بزرگان ملت و رهبران جنبش سبز ادامه يابد؟ و به همه ستم پيشگان نيز اين سخن پيامبر اکرم (ص) را يادآور می‌ شويم که:

الْمُلْکُ یَبْقَی مَعَ الْکُفْرِ وَلَا یَبْقَی مَعَ الظُّلْمِ

ملک و حکومت با کفر برقرار می‌ماند ولی با ظلم دوامی نخواهد داشت.

۱-سيد محمد ابراهيمی
۲-حسن اسدی زيدآبادی
۳-امير اسلامی
۴-اکبر امينی ارمکی
۵-رضا انتصاری
۶-مسعود باستانی
۷-اميد بهروزی
۸-عماد بهاور
۹-قربان بهزاديان نژاد
۱۰-سيدعليرضا بهشتی شيرازی
۱۱-مصطفی تاج زاده
۱۲-مهدی تحققی
۱۳-امين چالاکی
۱۴-مصطفی دانشجو
۱۵-محمد داوری
۱۶-اميرخسرو دليرثانی
۱۷-هوتن دولتی
۱۸محمدصادق ربانی املشی
۱۹-عليرضا رجايی
۲۰-محمد رضايی
۲۱-سيدحسين رونقی ملکی
۲۲-مصطفی ريسمان باف
۲۳-کيوان صميمی
۲۴-ابوالفضل عابدينی نصر
۲۵-مصطفی عبدی
۲۶-بهزاد عرب گل
۲۷-ابوالفضل قديانی
۲۸-افشين کرم پور
۲۹-حميد کرواسی
۳۰-سعيد مدنی
۳۱-حميدرضا مرادی
۳۲-عبدالله مومنی
۳۳-محسن ميردامادی
۳۴-محمدامين هادوی
۳۵-سيداحمد هاشمی
۳۶-فرشيد يدالهی
۳۷-محمدحسن يوسف پورسيفی