سرچشمه فساد فراگير اقتصادی کجاست؟ علی کشتگر

بابک زنجانی مثل سعيد مرتضوی با هزار رشته به فساد اقتصادی رژيم متصل است. چرا رژيم خود را به دستگيری او مجبور ديده است؟ به باور من يکی به‌خاطر ترس از افکار عمومی است و ديگر برای کورکردن سرنخ‌های فساد گسترده‌ای است که دامن رهبر و اطرافيان نظامی و امنيتی او را می‌گيرد

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

ويژه خبرنامه گويا

شرم، بازتاب بيرونی وجدان است. برای بی شرم شدن و بی شرمانه عمل کردن نخست بايد وجدان را کشت. بدکارگان، دزدان و دروغگويان پيش از آن که در وادی تبه کاری لانه کنند، با معنای انسانی شرم آشنا بوده اند. چرا که قالب هيچ انسانی را از آغاز با خميره بی وجدانی نساخته اند. برای بيگانه شدن با شرم بايد چنان از سرتا به پا در فساد غوطه ور شد که گوهر شرم پذير انسانی کاملا از وجود رخت بربندد و جای خود را به ديو دروغ و دغلکاری دهد. آدم هايی که به اين سياهچال سقوط می کنند به مرور زمان خوی ديو می گيرند. چشم در چشم مخاطب دروغ می گويند و يا با وقاحت به ظلمی که می کنند می بالند.

ديکتاتوری ولايت مطلقه فقيه که از آغاز بنای خود را بر تبعيض، حق کشی، زورگويی و چاپلوس پروری قرار داده، به همان اندازه که با آزادگی و پاکدستی ناسازگار است به چنين عناصری نيازمند است و به ناگزير در روند زمان با آدم های مسخ شده ای از همين تبار عجين می شود و ديگران را به حاشيه می راند. زيرا برای کسی که بر مسند ولايت مطلقه فقيه تکيه زده و آزادی يک ملت را برای خود مصادره کرده هرکس که در اين دايره ی تنگ جای نمی گيرد غير خودی است. ولايت مطلق از آنجا که به گوهر دشمن آزادی و آزادگی است برای بقای خود به اطاعت مطلق نياز دارد.

به عناصر و مهره هايی نياز دارد که هويت، منزلت و قدرت و ثروت خود را از ولايت فقيه می گيرند و در نتيجه هرگز خود را پاسخگوی مردم و جامعه نمی بينند. برای تک تک آنها فقط رضايت و اعتماد ولی نعمت اهميت دارد و تا روزی که از اين اعتماد برخوردارند، در خوان نعمت غوطه ورند و در حد خود صاحب مقام و منزلت اند. رهبر بقای قدرت خود را مديون وفاداری و سرسپردگی آنان می داند و دلگرمی و تقويت روحيه ی اين اجزاء قدرت را از وظايف و ظرايف حکومت داری می داند. حکومتی که بر چنين تکيه گاه آلوده ای بنا شده، سرچشمه ظلم، بی شرمی، دورويی و فساد است. انتظار دادگستری و مبارزه با فساد و غارت ثروتهای ملی از ولايت مطلقه فقيه و دستگاه قضايی زير نظارت او دويدن به دنبال سراب است.

رابطه ميان خامنه ای با مهره هايی مثل برادران لاريجانی، محسنی اژه ای، حسين شريعتمداری، احمد جنتی، مصباح يزدی، تائب و سرداران سرکوبگر دستگاه ولايت نظير جعفری، مقدم، نقدی، سليمانی مثل رابطه تيغه چاقو و دسته آن است. چاقو دسته خود نمی برد. سعيد مرتضوی، احمدی نژاد، رحيمی و کسان ديگری که اين روزها مسبب و مسوول اشاعه فساد مالی معرفی می شوند در زمره مردان معتمد خامنه ای بوده اند که با هزار رشته به باند حاکم متصلند و هريک صندوقچه ی اسرار بسياری از جنايت های حکومت در ساليان گذشته هستند. آنان مهره های وفاداری بوده اند، از قماش همانهايی که خامنه ای لازمشان دارد. آنان دست چين شده دستگاه ولايت بوده اند و همه آنچه را که در گذشته کرده اند در جهت پيشبرد مقاصد و منويات رهبر بوده است.

ممکن است رهبر جمهوری اسلامی بخاطر افتضاحات و رسوايی های که از پرده برون می افتد مثل جنايات کهريزک و يا افشای فسادهای مالی اخير مجبور شود دست از حمايت برخی از اين مهره های سوخته بردارد و يا حتی آنان را مثل سعيد امامی قربانی کند، اما هرگز نمی تواند محاکمه آنان را در يک دادگاه علنی بپذيرد. حتم بدانيم مجازات اين مهره ها برای دستگاه ولايت مطلقه عواقبی مثل ريزش نيرو و افت روحيه لشکريان ظلم دارد. به همين دليل امثال مرتضوی اولا هيچ گاه درحد جناياتی که مرتکب شده اند مجازات نخواهند شد و ثانيا آن که به حاشيه رفتن آنان هيچ گونه تاثيری در فساد حکومتی سازمان يافته و فراگير جمهوری اسلامی ندارد.

سيستم ولايت مطلقه فقيه مدرسه پرورش رذايل و حذف فضايل است و مدام کسانی که مستعد مرتضوی شدن را دارند را برای مقاصد خود دست چين و بازتوليد می کند. فساد سياسی و اقتصادی ذاتی نظام مطلقه ولايت فقيه است. افشای گوشه هايی از مفاسد اقتصادی و سياسی ديکتاتوری مطلقه ولايت فقيه که نتيجه رقابت و نزاع درونی طيف موسوم به اصول گرايان و نيز حاصل تلاشهای روزنامه نگاران مستقل و فعالان سياسی است، قطعا در گسترش آگاهيهای عمومی و تقويت روحيه ضد ديکتاتوری حائز اهميت است. اما آشکار شدن نقش سعيد مرتضوی و يا حتی احمدی نژاد و دولت او در اشاعه فساد و نا به سامانی های اقتصادی نبايد موجب انحراف اذهان جامعه از سرچشمه اصلی فساد که ديکتاتوری ولايت مطلقه فقيه است، گردد. اتفاقا اين روزها، دستگاه ولايت برای تطهير خود می کوشد فساد ذاتی خود را به گردن مهره های سوخته بيندازد.

برملا شدن دزدی های سازمان تامين اجتماعی و سوءاستفاده های ميلياردرهای بسيجی امثال بابک زنجانی فقط نوک کوههای يخی که در دريای فساد جمهوری اسلامی شناورند به نمايش می گذارد. فعاليت اين شبکه های فساد که صدور يک درصد آن به ترکيه طوفان سياسی درآنجا به راه انداخته و احتمالا به سقوط دولت اردوغان می انجامد، در نظام ولايت که نه به فساد اقتصادی حساس است و نه به افکار عمومی پاسخ گو است، موجب هيچ گونه جابجايی سياسی نيست و اين همه از معجزات "ولايت مطلقه ولی امر مسلمين" است.

در اين جا ۸ سال بی لياقتی و فساد خامنه ای- احمدی نژاد، ۷۰۰ ميليارد دلار را به باد می دهد و اقتصاد کشور را در آستانه فروپاشی قرار می دهد، و در پيش چشم ميليونها ايرانی تهيدستی که به نان شب محتاج اند ميلياردرهايی مثل بابک زنجانی به بار می آورد، بدون آن که آب از آب تکان بخورد.

آيا اگر ايران صاحب يک پارلمان انتخابی و مستقل بود و نمايندگانش از فرهيختگان و دلسوزان مردم بودند و شريک دزدان و شبکه های غارتگران نبودند، بازهم خامنه ای و احمدی نژاد می توانستند ثروتهای ملی ايران ر ا در راه مقاصد تبه کارانه خود هدر دهند و ميليونها ايرانی را به روز سياه بنشانند؟

چه کسی بجز خامنه ای مجلس را از محتوای مستقل و دموکراتيک خود تهی کرده و به کمک احمد جنتی مشتی عناصر قابل خريد و حلقه به گوش را به جای نمايندگان واقعی ايران، به مردم تحميل کرده است؟

آيا اگر خامنه ای سالها پيش دستور توقيف فله ای روزنامه های مستقل و اصلاح طلب را به سعيد مرتضوی نمی داد و روزنامه نگاران حقيقت جو می توانستند بدون ترس از مجازات در امور جاری کشور تفحص و تجسس کنند فساد و دزدی می توانست در همه ارکان قدرت فراگير شود؟ آيا خامنه ای می تواند توضيح دهد که چرا در جريان دزدی سيصد ميليارد تومانی بانک صادرات خواستار آن شد که موضوع را بيش از اين کش ندهند؟

-آيا اگر دستگاه قضايی ايران مستقل بود و نماد عدالت نظام حاکم کسانی همچون صادق لاريجانی، محسنی اژه ای و سعيد مرتضوی نبودند اوضاع از آنچه که هست بهتر نبود؟

آيا اگر ولايت مطلقه فقيه در ۲۲ خرداد۸۸ به رای مردم گردن می گذاشت و پاسخ اعتراضات مردم را با داغ و درفش و تفنگ نمی داد و کسانی که در آن زمان امروز را پيش بينی می کردند و به وی هشدار می دادند محصور و محبوس نمی کرد بازهم دامنه فساد و غارت ثروتهای ملی به ابعاد فراگير امروز می رسيد؟

امروز دستگاه قضايی، بابک زنجانی را دستگير کرد. بابک زنجانی مثل سعيد مرتضوی با هزار رشته به فساد اقتصادی رژيم متصل است. چرا رژيم خود را به دستگيری او مجبور ديده است؟ به باور من يکی بخاطر ترس از افکار عمومی است و ديگر برای کورکردن سرنخ های فساد گسترده ای است که دامن رهبر و اطرافيان نظامی و امنيتی او را می گيرد. آيا دستگاه قضايی به محاکمه علنی بابک زنجانی تن می دهد؟ و يا برای جلوگيری از مناسبات او با دستگاه ولايت وی را به سرنوشت سعيد امامی دچار خواهد کرد؟

می بينيم که اين حکومت مطلقه فقيه است که بخاطر ناسازگاری ذاتی آن با جمهوريت و رای مردم قدم به قدم با تهی کردن مجلس از محتوای خود، با گماشتن قضات بی اراده و وابسته به بيت رهبری بر مسند قضاوت، با توقيف فله ای روزنامه ها، زندانی کردن پاکدستان و حق گويان و سرکوب منقدان عامدانه و آگاهانه بستر فساد فراگير و غارت ثروت های ملی را فراهم کرده است. آيا در جمهوری اسلامی کسی و نهادی وجود دارد که بتواند مسئووليت های خامنه ای را به وی گوشزد کند؟ پاسخ روشن است ولايت فقيه مسئوول همه چيز و پاسخگوی هيچ چيز است. بی شرمی را ببينيد که به جای ابراز پشيمانی از آنچه در اين هشت ساله بر سر ملک و ملت آورده اند همچنان خواستار توبه و حتی اعدام کسانی هستند که گناه آنان پيش بينی افتضاحات و مفاسد اقتصادی و سياسی امروز است. هدف از انقلاب مشروطه رهايی از اين شيوه پوسيده و منسوخ کشور داری بود. ۱۵۰ سال پيش هم، ديگر اين شيوه فرمانروايی جوابگوی نيازهای زمانه نبود، چه رسد به امروز. ۳۵ سال تجربه حکومت ولايت مطلقه فقيه، ثروتها و فرصتهای تاريخی و تکرار ناشدنی و گرانبهايی را به خاکستر و دود تبديل کرده است. نتيجه رهبری غيرانتخابی، مادام العمر و غيرپاسخگو همين است که می بينيم. بدون خيزش ملی عليه ديکتاتوری مطلقه فقيه و رهايی از چنگال آن ريشه کن کردن فساد سياسی و اقتصادی غيرممکن است.

علی کشتگر
Ali.keshtgar@yahoo.fr