نامه‌ای سرگشاده به همسر ريچارد فرای، شکوه ميرزادگی

لطفا اجازه دهيد که پيکر پرفسور فرای در ايرانی به خاک سپرده شود که روزگاری ارزش‌های حقوق بشری بر آن حکم خواهد راند. کشوری که متعلق به همه ايرانيان باشد، کشوری که از بدکاری‌های حکومتی که همچون دشمن تاريخ ايران عمل می‌کند آزاد شده باشد

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

اجازه دهيد پيکر فرای در ايران فردا به خاک سپرده شود

اين نامه در تاريخ ۱۵ آوريل نوشته شد. قصد داشتم آن را مستقيم برای خانم ريچارد فرای بفرستم. در همان وقت به برنامه يادبود فرای در کتابخانه ی وست وود شهر لس آنجلس دعوت شدم و چون در همان روز يک برنامه کاری داشتم، متاسفانه نتوانستم به اين برنامه بروم اما از آنجا که قرار بود خانم فرای يا دختر ايشان در برنامه شرکت کنند، از دوستان برگزارکننده خواهش کردم که اين نامه را همانجا به خانم فرای يا دختر ايشان تقديم کنند. اکنون خبر شده ام که گويا ساعات آخر «وزارت خارجه ايران با ارسال پيامی به همسر و خانواده ريچارد فرای از آنان خواسته بود تا در اين گردهمايی شرکت نکنند و از مدعوين نيز بخواهند تا اين گردهمايی را لغو کنند زيرا در غير اين صورت در روند رسيدگی به موضوع دفن ريچارد فرای مشکلاتی ايجاد خواهد شد»* بر اساس همين خبر، خوشبختانه برنامه با استقبال برگزار شد اما هيج کدام از افراد خانواده فرای در آن شرکت نداشتند. به نظر می آيد که خانواده ايشان همچنان اميد دارند که دولت ايران به آن ها اجازه دفن جسد اين ايراندوست بزرگ را بدهد.

ترجمه فارسی و متن اصلی آن در زير است:

خانم فرای عزيز.

اجازه دهيد که پيکر پرفسور فرای در ايرانی به خاک سپرده شود که ارزش های حقوق بشر بر آن حکم خواهد راند

اجازه دهيد که قبل از هر چيز عميق ترين همدردی ها و تسليت های خود را خدمت شما بگويم.

پرفسور فرای زندگی الهام بخشی نه تنها برای همه ايرانيان، بلکه برای همه ی شهروندان جهان داشت.

داستان دردناک مربوط به دفن همسر شما در ايران سرچشمه ی دردی برای همه ی ايرانيانی است که آن سرزمين را دوست دارند. با اين همه اين داستان برای مايی که مدام شاهد اين گونه رفتار نابخردانه بوده ايم شگفت انگيز نيست رفتاری که به تحريک حکومت و به دست ماموران غافل آن انجام می گيرد.

شنيده ام که شما هنوز منتظر آن هستيد که دولت ايران اجازه ی اجرای خواست همسرتان مبنی بر دفن شدن او در اصفهان را صادر کند. من به عنوان يک نويسنده ايرانی و يک کوشنده ی حفظ ميراث فرهنگی مايلم تا شما را در مورد نتايج ناخوشايند چنين کاری آگاه سازم، حتی اگر حکومت اسلامی اجازه آن را صادر کند. هيچ کسی نمی تواند به قول های اين حکومت اعتماد کند. اين همان حکومتی است که يکروز از همسر شما قدردانی کرده و خانه ای را به ايشان هديه نمود و در روزی ديگر مامورانش اعلام می کنند که پيکر اين مرد بزرگ نبايد به ايران منتقل و در آنجا دفن شود و اگر چنين شود آن ها پيکر او را از گورش بيرون آورده و خواهند سوزاند. انجام چنين کارهايی از اين حکومت بعيد نيست.

در زادگاه من و در اين زمانه حساس از تاريخش برای مردمان ايراندوستی همچون پرفسور فرای امنيتی وجود ندارد. در زمانه ای که آرامگاه کورش بزرگ، اين مهمترين شخصت تاريخ ايران از خطر ويرانی در امان نيست، و در زمانه ای که آرامگاه فيروزان قهرمان ملی کشور در ظلمت شب ويران می شود، و در زمانه ای که هيچ يک از آثار کهن و تاريخی غير مذهبی از بدکاری های اين حکومت آسوده نيستند جای نگرانی بسيار وجود دارد.

من ترديد ندارم که ايران خانه پرفسور فرای است و او يک شهروند افتخاری و بزرگ آن سرزمين است، آن چه که او برای حفظ تاريخ و فرهنگ ما انجام داده حتی بيش از خدمات يک شهروند است اما در اين لحظه از تاريخ ما ايرانيانی که به آن کشور عشق می ورزيم دخالتی در چنين مواردی نداريم. و آن ها که بر اين کشور کهن حکم می رانند به عقايد و خواست های مردم ما اعتنايی نمی کنند.

به عنوان يک تحسين کننده اين استاد بزرگ تاريخ ما، پيشنهاد می کنم که پيکر ارزشمند او را موقتا در آمريکا به خاک بسپاريد و آن زمان که ايران صاحب حکومتی دموکراتيک شد پيکر او می تواند با احترامات کامل به آن کشور حمل شود. صدها تن از مردمان ايراندوست ما که در تبعيد و بر خاک کشورهای دموکراتيک سراسر دنيا مرده اند همين خواست را بيان داشته اند.

لطفا اجازه دهيد که پيکر پرفسور فرای در ايرانی به خاک سپرده شود که روزگاری ارزش های حقوق بشری بر آن حکم خواهد راند. کشوری که متعلق به همه ايرانيان باشد، کشوری که از بدکاری های حکومتی که همچون دشمن تاريخ ايران عمل می کند آزاد شده باشد.

پرفسور فرای شايستگی آن را دارد که در آرامگاه ابدی اش با مراسمی زيبا، محترمانه و رسمی به خاک سپرده شود.

با احترام
شکوه ميرزادگی
دنور کلرادو

* گردهمايی يادبود پرفسور ريچارد فرای در لوس آنجلس

ــــــــــ