آقای خرمشاهی٬ ما خودمان را لوس نمی کنیم، روزانه های ف م سخن

به عنوان یک نویسنده٬ خدمت آقای خرمشاهی عرض می کنم که نه تنها به خودسانسوری اعتراض دارم بل که به سانسور و تعقیب نویسندگان و آزار و اذیت و حتی کشتار آن ها اعتراض دارم. آقای خرمشاهی می خواهند نام این را لوس کردن بگذارند یا چیز دیگر مختارند

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

استاد گرامی آقای بهاءالدین خرمشاهی در گفت و گو با ایسنا در پاسخ به این سوال که چرا بسیاری از نویسندگان به خودسانسوری اعتراض می کنند فرموده اند:
«آن‌ها خودشان را لوس می‌کنند و خود را کاتب وحی می‌دانند.»

من هر طور به این جمله نگاه می کنم نمی توانم خودم را راضی کنم که ممکن است تحریفی در آن صورت گرفته باشد و یا در پیش و پس آن مطالب دیگری گفته شده باشد. به نظر این عین کلام آقای خرمشاهی است.

به عنوان یک نویسنده٬ خدمت آقای خرمشاهی عرض می کنم که نه تنها به خودسانسوری اعتراض دارم بل که به سانسور و تعقیب نویسندگان و آزار و اذیت و حتی کشتار آن ها اعتراض دارم. آقای خرمشاهی می خواهند نام این را لوس کردن بگذارند یا چیز دیگر مختارند.

همین چند روز پیش بود که از قول مترجم عزیزمان آقای خشایار دیهیمی نوشتیم که حتی کلمه ی خوشگل در اداره ی سانسور وزارت ارشاد از متن نوشته ها حذف می شود. شکایت ایشان را نیز از این موضوع و این که این اداره٬ نوشته ها را بر اساس کلمه سانسور می کند منتشر کردیم.

اما درمورد خودسانسوری باید گفت که نویسندگان -به جز نویسندگان مذهبی و حتی گاه همان ها- اگر دست به خودسانسوری نزنند درصد بزرگی از ایشان نوشته های شان قابل انتشار نخواهد بود. این نویسندگان خودشان را نه کاتب وحی می دانند و نه چیز دیگر. فقط خودشان را نویسنده می دانند و خواهان انتشار اثرشان به همان شکل که هست می باشند. بگذار آقای خرمشاهی اعتراض به این وضع را لوس کردن خود بنامند.

نمی خواهم در این مختصر از چهارچوب خودسانسوری خارج شوم والا داستان ها هست در باره ی سانسور و بدتر از آن تعقیب و آزار و کشتار نویسندگان ایرانی. خود آقای خرمشاهی اگر به حافظه شان رجوع کنند این موارد را به یاد خواهند آورد. آن گاه شاید با نویسندگان معترض محترمانه تر برخورد کنند.