تلویزیون عامل 'بدرفتاری' کودکان نیست

به گزارش بی بی سی کارشناسان می گویند که ساعت‌های زیاد پای تلویزیون نشستن یا سرگرم شدن با بازی های کامپیوتری، بر رشد اجتماعی کودکان تاثیر نامطلوب بر جای نمی گذارد.

شورای تحقیقاتی پزشکی (MRC) بعد از تحقیق روی بیش از ۱۱ هزار کودک دبستانی، نتیجه گیری کرده که نباید رفتار بد کودکان را به تماشای تلویزیون ارتباط داد.

به گفته کارشناسان درصد کمی که از تاثیر نامطلوب تلویزیون بر رفتار کودکان در این تحقیقات به دست آمده است به عوامل دیگری از جمله تربیت نادرست والدین هم ارتباط پیدا می کند.

با وجود این کارشناسان شورای تحقیقاتی پزشکی به والدین توصیه می کنند که ساعات تماشای تلویزیون را محدود کنند زیرا تماشای زیاده ازحد تلویزیون مانع از فعالیت های دیگر نظیر بازی با دوستان و یا انجام تکالیف مدرسه می شود.

تحقیقات در آمریکا

پژوهشگران آمریکایی می‌گویند که تماشای تلویزیون در سنین بسیار پائین سبب می‌شود که خردسالان در سن هفت سالگی مشکل تمرکز پیدا کنند.

در آمریکا رهنمودهایی برای تماشای تلویزیون خردسالان وجود دارد. از جمله توصیه می‌شود که تماشای تلویزیون به دوساعت در روز و آن هم به برنامه های آموزشی و نه خشونت آمیز محدود شود.

در بریتانیا چنین رهنمودهایی وجود ندارد.

اما شورای تحقیقات پزشکی (MRC) نتیجه تحقیقات خود را در آرشیو بیماری های کودکان انتشار داده است.

دکتر آلیسون پارکر و همکارانش در این شورا پرسش هایی را در مورد عادت تماشای تلویزیون و رفتار اجتماعی کودکان با مادران بریتانیایی ازتمام طبقات و قشرهای اجتماعی در میان گذاشتند.

قریب به دوسوم (۶۵درصد) از یازده هزار و چهارده کودک پنجساله بین یک تا سه ساعت در روز تلویزیون تماشا می کردند.

۱۵ درصد بیش از سه ساعت پای تلویزیون می نشستند و کمتر از ۲ درصد اصلا تلویزیون تماشا نمی کردند.

براساس این تحقیقات، درصد کمی از کودکان پنج ساله‌ای که بیش از سه ساعت در روز تلویزیون تماشا می کردند، در سن هفت سالگی دچار مشکلات رفتاری بودند.

مادران این دسته از کودکان می گویند که آنها بعد از تولد هفت سالگی بیشتر از هم سن و سال های خود دعوا و قلدری می کردند و یا دروغ می گفتند.

اما در مورد بازی های کامپیوتری چنین ارتباطی دیده نمی شود.

دکتر پارکر رئیس شورای تحقیقات پزشکی ،علوم بهداشت عمومی در گلاسکو می گوید که ربط دادن مشکلات رفتاری کودکان به تلویزیون درست نیست و می افزاید: "برای بیشتر مشکلات رفتاری و اجتماعی کودکان ما ارتباطی بین ساعات تماشای تلویزیون پیدا نکردیم به جز میزان بسیار کمی که در بعضی از کودکان منجر به نزاع طلبی و قلدری می شود."

دکتر پارکر با رجوع به نتیجه تحقیقات خود و همکارانش می افزاید: "تحقیقات ما نشان می دهد که محدود کردن ساعات تماشای تلویزیون به تنهایی نمی تواند بر بهبود تطبیق روانی اجتماعی کودکان تاثیر داشته باشد."

به گفته دکتر الیسون پارکر توجه به محیط خانوادگی تاثیر بیشتری خواهد داشت چون نظارت بر ساعات تماشای تلویزیون و یا برنامه های آن بستگی به محیط و تربیت خانوادگی دارد.

پروفسور انت کارمیلوف اسمیت از داشگاه لندن می گوید که فقط نباید مضرات تلویزیون و بازی های ویدیویی را در نظر گرفت بلکه بهتر است به تاثیرات مثبتی که برکودکان دارند هم توجه داشت.

پروفسور هیو پری رئیس بخش اعصاب و بهداشت روانی در این مورد می گوید: "ما در دنیایی زندگی می کنیم که سرگرمی های الکترونیکی هر چه بیشتر بر زندگی ما تسلط پیدا می کنند."

"بنابراین نگرانی پدر و مادر ها از تاثیراتی که این سرگرمی ها بر رشد اجتماعی و روان فرزندشان به جای می گذارد، قابل درک است . با وجود این تاثیر تلویزیون و بازی های کامپیوتری بر سلامت، موضوع پیچیده ای است که عوامل اجتماعی و محیط زیستی زیادی بر آن تاثیر دارند."