از هر ۲۰۰ ايرانی يک نفر خواننده‌ است

قانون آنلاين، رضا جوکار- تا همين يک دهه پيش که فضای موسيقی کشور همچنان بسته بود و البته هر اثری صرفا از طريق‌ صدا و سيما يا گذر از فيلتر‌های وزارت ارشاد به گوش مردم می‌رسيد، تعداد انگشت‌شماری خواننده موسيقی پاپ خود را مطرح کردند و چند سالی با استفاده از همين فضای بدون رقابت در اکثر برنامه‌های تلويزيونی حضور پيدا می‌کردند و معمولا هم يک يا دو آهنگ بيشتر نداشتند که قابليت پخش از صدا و سيما را داشته باشد.

همين موضوع باعث شده بود تا بسياری از مخاطبان صدا و سيما که انتخاب ديگری نداشتند، تقريبا تمامی اين آهنگ‌ها را از بر باشند. ‌در همين فضا بود که‌ ترانه‌ای مثل «وقف پرنده‌ها» (پاکی‌های دنيا رو آلوديد) قاسم افشار هم توک زبان هر کسی بود؛ اما شايد هيچ کس گمان نمی‌کرد که با گذشت تنها چند سال، آش آن‌قدر شور شود که ديگر حساب خوانندگان پاپ از دست همه خارج شود. ‌

در سال‌‌های ابتدايی دهه ۸۰، روند رشد قارچ‌گونه خوانندگان پاپ و رپ و... آنقدر با سرعت افزايش پيدا کرد تا اينکه حالا آمار‌های غيررسمی خبر از صدهزار خواننده مجاز و غير مجاز که حداقل يک کار ثبت شده در فضای اينترنت و غيره دارند می‌دهد.

اگر از جمعيت ۷۵ ميليونی، نصف آن را بانوان در نظر بگيريم که به دليل شرايط موجود امکان حضور در اين عرصه را ندارند (مگر در مواردی خاص) به جمعيت ۸-۳۷ ميليونی می‌رسيم و اگر نيم ديگر اين جمعيت‌ را افرادی بدانيم که به لحاظ صغر يا کهولت سن، هنوز به سن خوانندگی نرسيده‌اند يا آن را رد کرده‌‌اند، اين تعداد خواننده در ميان حدود ۲۰ ميليون جمعيت باقی مانده، آمار به ازای هر ۲۰۰ نفر، يک خواننده را می‌دهد.

همين می‌شود که خبر خواننده شدن کسی در ميان دوستان و آشنايان ديگر کسی را شگفت‌زده نمی‌کند. اينکه آيا حضور اين تعداد خواننده با توجه به فقر موسيقايی ما در زمينه موسيقی پاپ لازم هست يا نه، بحثی جداست؛ ولی شايد برای خيلی‌ها جای سوال باشد که اين همه انگيزه برای حضور در بازاری که تنها چند خواننده در آن می‌توانند به فکر بازگشت سرمايه‌شان (چه مادی و چه معنوی که همان وقت و جوانی‌شان است) باشند چيست.

خوانندگی اين روزها تعريفش برای خيلی‌ها از يک «هنر» به يک علاقه و سرگرمی تبديل شده تا جايی که بسياری از کسانی که بازه زمانی ورود و خروجشان به اين عرصه به کوتاهی استعدادشان در اين زمينه است آن را محلی برای ابراز وجود يا ناخنک زدن به گوشه‌ای از هنر می‌دانند و گاهی هم برخی قطعه‌ای موسيقی را کادوپيچ و تقديم کسی می‌کنند که دوستش دارند. يکی از خوانندگان مطرح که يکی از منابع درآمدش شعر و ملودی‌هايش است می‌گفت، اين‌ها بايد باشند تا من و امثال من بتوانيم در اين عرصه پرکار باشيم.