منچستر، پرسپوليس و فوتبال ايران!

ايسنا ـ هفته‌ گذشته شاهد خداحافظی پرافتخارترين مربی فوتبال انگليس بوديم. سرآلکس فرگوسن از منچستر يونايتد کنار رفت اما ظرف ۲۴ ساعت جانشين او مشخص شد؛ اتفاقی که می‌تواند الگويی برای فوتبال ايران باشد که در اين گونه مواقع بيش از پيش بی مديريتی‌های خود را به معرض نمايش می‌گذارد.

به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، چهارشنبه ظهر بود که خداحافظی سر آلکس فرگوسن از منچستر يونايتد رسما تاييد شد. سرمربی‌ای که همگان او را بزرگ‌ترين سرمربی فوتبال جهان می‌دانند و خداحافظی او از منچستر يونايتد تمامی رسانه‌های جهان را تحت تاثير خود قرار داد اما نکته جالب که می‌تواند الگويی برای فوتبال بی‌در و پيکر ايران باشد، اين است که در کمتر از ۲۴ ساعت تکليف سرمربی يکی از بزرگ‌ترين تيم‌های فوتبال جهان مشخص شد و ديويد مويس به عنوان جانشين آلکس فرگوسن انتخاب شد، آن هم با قراردادی شش ساله؛ اتفاق‌هايی که در فوتبال ايران بيگانه هستند.

اتفاقا در همين روزهاست که پرسپوليس، پر تماشاگرترين تيم آسيا در جست‌وجوی مربی است.

کميته‌ فنی پرسپوليس که معمولا در مواقع انتخاب سرمربی فقط اثر خود را در پرسپوليس نشان می‌دهند، در حال مذاکره با چند گزينه است. از افشين پيروانی و حميد درخشان بگيريد تا کرانچار،‌ دايی و مايلی‌کهن. البته اگر در نهايت سرمربی پرسپوليس يکی غير از اين گزينه‌ها بود نبايد تعجب کرد چرا که اتفاقات تلخ فصل قبل با مصطفی دنيزلی و مانوئل ژوزه نشان می‌دهد در فوتبال ايران ابتدا بازيکنان مورد نظر جذب می‌شوند و سپس در هفته‌ آخر و روزهای آخر سرمربی تيم مشخص می‌شود!

البته اين اتفاق نه تنها در سطح باشگاهی ما رخ می‌دهد، بلکه در رده ملی نيز رخ داده است. همگان به ياد داريم پس از برکناری علی دايی چه اتفاقاتی رخ داد. از حضور يک روزه مايلی کهن تا فهرست بلند بالای مربيان داخلی و خارجی باعث شد تا کلاف سردرگم انتخاب مربی در تيم ملی پيچيده‌تر شود.

نکته قابل توجه ديگر مدت قرارداد شش ساله سرمربی منچستر است اما با نگاهی به کارنامه مربيان پرسپوليس در طول چند سال اخير نشان می‌دهد پرسپوليس از سال ۲۰۰۵ که علی پروين کنار رفت در مدت ۹ سال ، ۱۱ سرمربی داشته است، يعنی کمتر از يک سال . در اين مدت آری هان، دنيزلی، قطبی، پيروانی، وينگادا، کرانچار، دايی، استيلی، مانوئل ژوزه و يحيی گل محمدی روی نيمکت لرزان پرسپوليس نشستند.

سوال اين جاست آيا اگر پرسپوليس به يکی از اين مربيان خود فرصت سه ساله می‌داد، آيا نتيجه بهتری نمی‌گرفت؟