سیدعلی خامنه‌ای چندی پیش نیز در سخنانی گفته بود «یکی از بزرگترین گناهان رژیم محمدرضا پهلوی، عبارت بود از اینکه کشور را از لحاظ فنّی، صنعتی و اقتصادی، وابسته نگه‌داشت و وابسته‌تر کرد. سرنوشت یک کشور را در نانش، در گندمش، در سیلوی گندمش، در وسیله‌ی آرد کردن گندمش، در مواد غذاییش و در همه چیزش، به خارج وابسته کرد».

این ادعاهای بی‌جا در حالیست که روز چهارشنبه دهم آبان اسدالله عسگراولادی، که ریاست اتاق‎های بازرگانی ایران و چین و ایران و روسیه را بر عهده دارد در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: « روس‌ها به تجار ایرانی اعتماد ندارند، ما سال گذشته حدود ۴۰۰ میلیون دلار صادرات به روسیه داشتیم اما حجم واردات ما از این کشور حدود یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار است؛ این نسبت یعنی ۲۰ درصد از حجم مبادلات ما سهم صادرات و ۸۰ درصد آن سهم واردات است که این رقم اصلاَ رقم قابل قبولی نیست». این یعنی اعتراف به اینکه حجم واردات کالا از روسیه به ایران حدود چهار برابر صادرات به آن کشور است.

عسگراولادی همچنین نوشته است، روسیه در اروپای شرقی بزرگ‌ترین مصرف‌کننده و واردکننده مواد غذایی است و ابراز تاسف کرد که ایران در این زمینه جایگاه خوبی ندارد و روسیه حتی علاقه ندارد از ایران مواد خوراکی وارد کند.

وی تاکید کرد متزلزل بودن ریال و روبل، واحد پول ملی دو کشور، موانع موجود در نقل و انتقال بانکی با روسیه، ناکافی بودن سیستم حمل و نقل و مشکلات صدور روادید از مهم‌ترین چالش‌های توسعه روابط تجاری میان تهران و مسکو است. با این اوضاع «مقام معظم رهبری» که معلوم نیست چقدر اقتصاد می‌داند از پوتین خواسته با روبل، دلار را از میدان معاملات خارج کند تا رژیم جمهوری اسلامی بتواند تحریم‌های جدید را دور بزند!

این همه نیز در حالیست که روس‌ها حتی حاضر نیستند، برای خرید نفت از ایران پول نقد پرداخت کنند و قرارداد نفت در برابر کالا را امضا کردند و در برابر ارسال روزانه ۱۰۰ هزار بشکه نفت که به ۵ میلیون تن در سال می‎رسد روسیه ۴۵ میلیارد دلار کالا به ایران صادر می‌کند.

روابط یک طرفه‌‏ی ایران و روسیه، به مصداق معروف «عشق یکسره»، در حوزه اقتصادی در بخش نظامی هم برقرار است. ایران به شدت به ارتقاء تجهیزات نظامی خود نیازمند است و روسیه گوش‎اش بدهکار نیست.

۲۹ مهر ماه احمدرضا پوردستان جانشین فرمانده کل ارتش عنوان کرد که روس‌ها به دلیل تحریم‎های ایران از فروش جنگنده‎های سوخو ۳۰ سرباز می‎زنند. در این حوزه می‎توان به هشت تا ۱۰ سال تاخیر در تحویل سیستم‎های دفاعی اس ۳۰۰ را اضافه کرد. روسیه سال گذشته این سیستم‎ها را پس از سال‎ها اختلاف و شکایت تحویل داد، اما کمتر از شش ماه بعد سیستم اس ۴۰۰ را به ترکیه فروخت.

در واقع، بسیاری از آنچه هم جمهوری اسلامی و هم جامعه امروز هنوز از آنها نفع می‎برند، بر جای مانده از رژیم پهلوی است، از جمله صنایع نفت و گاز، مسیرهای مواصلاتی و گمرکات، حمل و نقل هوایی و دریایی.

در شرایطی که علی‌ خامنه‌‏ای با یادآوری «کودتای ۲۸ مرداد» به درگاه پوتین دریوزگی می‌کند و با خشم آنهایی را مورد عتاب قرار می‌دهد که به او توصیه می‎کنند سرنوشت و آینده‌ی کشور را فدای دشمنی کور با آمریکا نکند، رفتار روسیه با ایران، بیش از هر چیز مناسبات «روس و قاجار» را در خاطره‌ها زنده می‌کند. کسی که پس از چهار دهه هنوز هم از پنجاه سال پیش (محمدرضاشاه) و دو هزار و پانصدسال پیش (کوروش بزرگ) وحشت داشته باشد و تقصیر فلاکت‌های اقتصادی و اجتماعی را به گردن گذشتگان بیندازد، قطعا بر «رهبر»ی یک نظام با پایه‌هایی به شدت لرزان تکیه زده که بزرگترین هنرش گدایی «روبل» بی ارزش به جای «دلار» است.