در زندان های سیاسی، این عادت را با توهم خدمت به دین اسلام و مذهب شیعه و نماد امروزی آن جمهوری اسلامی مخلوط کرده اند و معجونی ترسناک از آن ساخته اند با اسامی اسلامی و دلایل اسلامی...

به خاطر همین می دیدیم که کارمند عادی کمیته و زندان، کار روزانه اش که تمام می شد، می رفت کابل را بر می داشت می گفت بروم چند ضربه به زندانی ضد انقلاب بزنم و ثوابی ببرم!

یعنی بعضی از این شکنجه گران، حقیقتا مفلوک اند. گرگ های درنده ای که به خاطر طعم خون می درند و نصیب اش را کسان دیگر می برند! گرگ هایی که نصیب دنیوی شان تکه استخوانی ست و امید به اجر اخروی.

البته هیچ امیدی به انسان شدن مجدد این حیوان شدگان نیست ولی باز ما چیزکی می نویسیم خطاب به آن ها که دستکم ببینند حاصل شکنجه هایشان نصیب چه کسانی می شود.

ای شکنجه گر مفلوک!
ای موجود فرو غلتیده به عالم حیوانیت!
عالم حیوانیت که نه! چون هیچ حیوانی حیوان دیگر را یا همنوع خودش را شکنجه نمی کند!
او اگر می درد برای ادامه ی حیات است و بقا، نه برای لذت و صفا!

وقتی «سپیده قلیان» را می زنی و آزار می دهی، وقتی در وحشتکده بازداشتگاه های اطلاعات، اسماعیل بخشی و امثال او را چنان در هم می کوبی که به قول سردارت، حاج سعید قاسمی به رب و روب ی که تو در دهان اش می گذاری اعتراف کند، این فیلم هیجان انگیز و عبرت آموز از «ساشا سبحانی»، پسر سفیر سابق حکومت اسلام در ونزوئلا را هم در گوشه ی لپ تاپ ات باز کن و همین طور که داری اعتراف می گیری به این فیلم نگاه کن، تا ببینی که این شکنجه را برای که و برای چه می کنی!

تو، تو انسان سابقِ انسانیت از دست داده، تو انسانِ متوهم که خیال می کنی در خدمت اسلام و محمد و علی هستی، سخت در اشتباهی!

تو، دانسته یا ندانسته، در خدمت ساشاها هستی و بزرگتران او!

حال دخترک ما، سپیده را بزن، بخشی را بدر، خون بریز و بخند، و بر تعداد دختران رختخواب ساشا بیفزا، و خوشخیال باش که بهشت زمینی ساشاها، در آن دنیا نصیب تو خواهد شد!