ایران فردا - روزنامه نیویورک سان در سرمقاله‌ای پیرامون استعفای محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی می‌نویسد او هیچگاه بیشتر از یک تبلیغاتچی و فروشنده سیاست‌های حاکمان پشت‌پرده رژیم نبود.
نیویورک سان می‌افزاید حتی اگر او استعفای خود را هم پس بگیرد داستان بحران اختلافاتی که در پس ظاهر روابط حاکمان جمهوری اسلامی قرار دارد پایان نخواهد یافت.
نیویورک سان می‌نویسد: «ظریف شناخته‌ترین چهره از میان رهبران جمهوری اسلامی در میان کشورهای غربی بوده است. او تحصیلکرده آمرکیا و تسلط کامل به زبان انگلیسی و دیپلماتیک دارد. استعفای او می‌تواند حاکی از درخواست او برای گرفتن کمک از سردمداران حکومت باشد که به آنها بگوید آنها هنوز به او احتیاج دارند. درحالی که او هیچگاه از یک قدرت واقعی بدون دستور گرفتن از رهبران رژیم برخوردار نبود.
اما استعفای او مهم است زیرا ایران در صحنه داخلی و خارجی با چالش‌های مهمی روبروست. اقتصاد آن به ورشکستگی نزدیک شده است. تورم و گرانی افسار گسیخته است و رشد اقتصاد کشور تا ۳/۹ درصد منفی در سال جاری پیش‌بینی شده است. مردم ایران بیش از هر زمان در گذشته از تحریم‌های اعمال‌شده از سوی آمریکا رنج می‌برند و اعتراضات خود را به خیابان‌ها کشانده‌اند.
ظریف یک دیپلمات مؤدب و مجرّب در جبهه دولت روحانی بوده که سعی کرده است نفوذ اقتصادی سپاه را در امور کشور کاهش بدهد. در مقابل، سپاه همواره خواهان قدرت‌نمایی و سیاست‌های تندروانه در برابر آمریکا و اروپا است. با این حال ظریف اخیراً به‌نوعی خود را در صف تندروهای حکومتی قرار داده بود و حتی ادعا کرده که او یک ' قهرمان دفاع از حقوق بشر' در ۳۰ سال گذشته بوده است!!
واقعیت این است که ظریف هیچگاه یک میانه‌رو نبوده است. تنها فرق او با فرماندهان سپاه پاسداران در شیوه متفاوت دنبال کردن سیاست‌هایش و جاه‌طلبی‌های او برای مقام‌های آینده‌اش بوده است.»
چرا ظریف رفت و چرا برگشت؟
