روزنامه "صباح" ترکیه نزدیک به جریان عدالت و توسعه نیز در یادداشتی به قلم "برهان الدین دوران" با اشاره به افزایش تنش در روابط ایران و امریکا پس از دنبال کردن کارزار "فشار حداکثری" ترامپ علیه تهران می‌نویسد به نظر می‌رسد که روسیه در این میان سیاست صبر و نظاره کردن تنش را در پیش گرفته است.

این روزنامه چاپ ترکیه می‌نویسد: "واشنگتن نه تنها تحریم‌ها را علیه تهران تشدید کرده بلکه یک ناو هواپیمابر را نیز به خلیج فارس انتقال داده است. در همین حال، کاخ سفید ارتباطات دیپلماتیک خود با اروپا و روسیه را شدت بخشیده است. "مایک پمپئو" وزیر خارجه امریکا روز سه شنبه در سوچی با "ولادیمیر پوتین" رییس‌جمهوری روسیه روسیه دیدار کرد. در نتیجه فضای مثبت ایجاد شده در واشنگتن پس از گزارش بازرس مولر درباره اتهام مرتبط با ارتباط ترامپ با روسیه، احیای روابط دوجانبه میان امریکا و روسیه امکان‌پذیر شده است. البته خیلی زود است که بتوان با قطعیت در این باره نظر داد. طرفین باب مذاکره را باز کرده‌اند. واقعیت آن است که امریکا و روسیه نمی‌توانند بر سر مسائلی چون ونزوئلا و اوکراین با یکدیگر به توافق برسند. در نتیجه، آن دو کشور به دنبال فرصتی برای آشتی با یکدیگر در مورد مسائل خاورمیانه به خصوص سوریه و ایران هستند. طرفین اعلام کردند که گام‌های مهمی در مورد سوریه در نشست سوچی برداشته شده است و انتقال قدرت سیاسی در سوریه امکان‌پذیر است. مهمتر از همه موضوع اصلی بر سر مصالحه بر سر مسئله ایران بوده است. من فکر می‌کنم امریکایی‌ها و روس‌ها نه تنها از نزدیکی بیش از اندازه اسد به تهران خرسند نیستند بلکه خواستار کاهش نفوذ نیروهای نیروهای مورد حمایت ایران در سوریه هستند و در مورد مسائل کلانی چون لزوم مهار نفوذ ایران در منطقه نیز با یکدیگر صحبت کرده‌اند. اگر این موضوع روی داده باشد توافقی مخفیانه میان واشنگتن و مسکو صورت گرفته است. نخستین توفاق توافق مشابه در مورد سوریه در سال 2015 میلادی روی داد؛ زمانی که اوباما رییس‌جمهوری سابق امریکا بود. در آن زمان حکومت اسد در آستانه سقوط قرار رفته بود. امریکا در آن هنگام با روسیه توافق و معامله کرد. اوباما نگران بود که سقوط ناگهانی اسد امنیت اسرائیل را به خطر اندازد و بر کشورهای همسایه آن تاثیر منفی گذارد."

ستون نویس "صباح" در ادامه می نویسد: "پوتین می خواهد روابط خود با اسرائیل نیز حفظ کند. او می خواهد در موقعیت یک واسطه‌گر و میانجی باقی بماند و ترجیح می دهد بر روی تنش تازه میان ایران و امریکا در منطقه سرمایه‌گذاری کند. درست همانند سوریه او فرصت‌هایی با هزینه اندک را به دست آورده است. من گمان می‌کنم که ایران تسلیم نخواهد شد. تهران در حال آماده سازی خود برای مقابله با مناقشات خارج از کشور و تقویت حس ملی گرایی است. علیرغم تحریم‌های امریکا اما نیروهای مورد حمایت ایران کماکان سرپا هستند.