افاضات امیر جعفری -آقا جلالِ سریال «میوه ی ممنوعه»- را شنیدم. الحق که کارگردان سریال، انتخاب خوبی برای این سریال کرده بود:
کاراکتر هنرپیشه، عین کاراکتر ضد قهرمان آن سریال بود!
البته در عالم هنر، این، حُسن به شمار نمی آید. یعنی قرار نیست که هنرپیشه، کاراکترش طابق النعل بالنعل قهرمان فیلم باشد. ولی نه که سوپر استارهای بیضوی ما، هنری ندارند، یا باید نان ظاهرشان را بخورند یا نان کاراکتر واقعی شان را.
جناب جعفری هم که یکی از «استار»های تلویزیون به شمار می آیند، خارج از این قاعده نیستند.
استارهایی که اگر روزی سینما از چنگ مافیا به در آید، شاید بتوانند دربان سینمایی، یا دلاک حمام زنانه ای چیزی شوند و نه بیشتر.
اما فرموده ی ایشان چه بود؟
گفته اند:
«فلان وزیر بی‌خوابی و زحمت کشیده که پسرش بنز سوار می‌شود؛ چرا سوار نشود؟ بابای تو هم بی‌خوابی و زحمت می‌کشید، تو هم ماشین خوب سوار می‌شدی...»
خب از کسی که هر روز در بغل یکی از دور زنندگان تحریم ها و سرداران بی یال و کوپال و سیاست بازان وزیر و وکیل است، انتظاری بیش از این نمی رود.
مثلا انتظار داشتید که چنین «سلبریتی»یی بیاید علیه وزیران پولدار و بچه هایشان شعار بدهد؟
رفیق فابریک بابک زنجانی، بیاید بر ضد پولدارشده های یک شبه ی جمهوری اسلامی سخن بگوید؟
اتفاقا امیر را به خاطر راستگویی اش باید ستود. راستگویی یک بچه پر رو، که می گوید:
«من کردم؟ خوب کردم!». «رفقای من می کنند؟ خوب می کنند!». «همین است که هست و تو هم می توانی بِستان بزن!»
مثل آن ایدئولوگ درب و داغان جمهوری اسلامی -حسن رحیم پور ازغدی- که روزی فرمود ما انقلاب کردیم و حکومت را در دست گرفتیم؛ شما هم اگر می توانید انقلاب کنید و حکومت را در دست بگیرید.
آدمی که از اعماق جامعه -آن هم اعماقی که در آن چرک و کثافت جامعه جمع می شود- یکشبه سر بر آورد و بر صدر بنشیند، معلوم است که باید چنین شعارهایی بدهد و چنین گردن کلفتی هایی بکند.
چند روز دیگر مطلبی منتشر می کنم در باره ی بچه پولدارهایی که بابای وزیر و وکیل و سلبریتی شان بی خوابی و زحمت کشیده اند و امروز بنز سوار می شوند. البته امیر و امیرها، هرگز از حرف هایشان خجالت نخواهند کشید چرا که این با خصلت بچه پر رو ها منافات دارد.
ولی ما این ها را می گوییم و می نویسیم تا ثبت شود در تاریخ معاصرمان، که ما هشدار دادیم، و این ها نشنیدند.
اگر فردا امیر و امیرها نتوانستند از دست زحمتکشان بی خوابی کشیده ی واقعی بگریزند و با پولی که از ماساژ حکومتی های پیدا و پنهان به دست آورده اند، باقی عمرشان را بنزسواری کنند، نگویند که مصلحان نگفتند و این ها بی خبر بودند.
