پس از اشغال سفارت آمریکا و گروگان گیری مردم ایران توسط اصلاح طلبان، حال این فرقه ضاله برای تجزیه ایران خیز برداشته است.
اما هدف اصلاح طلبان از برجسته سازی گفتمان تجزیه طلبی چیست؟
حربه ارعاب و فرافکنی: سرکردگان اصلاح طلبان به درستی می‌دانند که به آخر خط رسیده‌اند و گفتمان استمرار طلبی در میان اکثریت مردم ایران دیگر خریداری ندارد. در همین راستا از سر ضعف و استیصال به مکانیسم نخ نمای ارعاب و فرافکنی پناه برده‌اند. اگر مصاحبه‌ها، مقالات، توییت‌ها و... اعضای وابسته به این فرقه را مورد بررسی قرار دهیم، ارعاب و فرافکنی وجه مشترک تمامی آن هاست که اغلب در دو حوزه صورت بندی می‌شود:
۱- فحاشی و ناسزاگویی به ترامپ، بالاخص پس از ناکارآمدی تبلیغات روانی بر روی تیم «ب» و احتمال تحریم مخترع این تیم.
۲- اگر ما اصلاح طلبان نباشیم ایران سوریه می‌شود، پس مردم ایران هر بلایی که سرتان آوردیم و خواهیم آورد را با آغوش باز پذیرا باشید و دم بر نیاورید. تنها وظیفه شما شرکت در شوی انتخابات و حمایت از استمرار طلبان می‌باشد (به بیان ساده تر اگر تبعیت نکنید ایران را سوریه خواهیم کرد. در این مورد بنگرید به سخنان صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در ارتباط با در دست گرفتن سلاح و کشتار مردم در صورت قیام).
اما آیا سوریه سازی ایران توسط استمرار طلبان صرفا در حوزه جنگ روانی مطرح است یا گزینه‌ای بر روی میز! در ارتباط با چگونگی سوریه‌ای شدن سوریه و متغیرهای دخیل در این امر و شباهت‌ها و تفاوت‌های میان ایران و آن کشور، نظرات متفاوتی تا کنون مطرح شده‌اند. از همین رو نگارنده از تکرارگویی اجتناب می‌ورزد. اما آنچه که مسلم است بایستی این امر از طرف نیروهای مخالف نظام اسلامی بیش از پیش جدی تلقی شده و پرداختن به حقوق اتنیک‌های ساکن ایران به اولویت نخستین فعالین اپوزیسیون بدل شود. امید بستن به فرقه تبهکار برای حفظ یکپارچگی ایران توهمی بیش نیست.
سخن آخر اینکه حق با زنده یاد شاپور بختیار بود که گفت این‌ها ماموریت دارند تا ایران را به سوی نابودی ببرند. اما اصلاح طلبان عزیز چنانچه جدای سازی بخش هایی از ایران را به عنوان آخرین برگ بقای نظام‌تان در نظر گرفته‌اید، این آرزویتان را به گور خواهید برد.
آرش فضیلت
جهان به کدام سو می‌رود (بخش دوم و پایانی)، احمد فعال
پایان غنی‌سازی کجاست؟ علی صدرزاده
