هُشدار به حکومت
گرچه دانی که نشنوند، بگوی
هرچه دانی ز نیک خواهی و پند
زود باشد که خیره سر بینی
به دو پای اوفتاده اندر بند
دست بر دست میزند که دریغ
نشنیدم حدیث دانشمند سعدی
این حکایت کار محمد نوری زاد از همآن دقیقهای بوده است که از این حکومت روی برگرداند و با انتقادهای سخت، گزنده و دلیرانه از گذشته همراهی خود با حکومت، آنی از اندرز به حکومت، کوشش و تلاش برای روشنگری و افشا گری دست نکشید.
اینک هر اتفاقی که برای محمد نوری زاد در زندان و ۱۳ تن دیگر از امضا کنندگان بیانیهای که در آن "خواست حقیقی ملت ایران" را بیان کردهاند در بیرون از زندان (همآن زندانِ بزرگتر)، رُخ دهد، مسئول مستیقیم آن شخص آخوند علی خامنهای خواهد بود. تا آن جا که خبرها رسیده است، تنی چند از امضا کنندگان بیانیه چون رضا مهرگان (مورد ضرب و شتم با شوکر)، محمد حسین سپهری و جواد لعل محمدی مورد تهدیدهای جانی قرار گرفتهاند. خامنهای و وابستگان حکومت بدانند که با افزایش فشارها و خیره سریها در برابر مردم ایران، هر روز راه محاکمه خود و دیگر تبهکاران را در دادگاهی بین المللی هموارتر کرده و آب و جارو میکنند.
در پیروی از خمینی چون خود او ریا کاری میکنند
هنوز فراموش نشده است که آن امام راحلی که شما هر روز نان مراجعه به توصیههای او را میخورید، در نخستین سخن رانی خود در بهشت زهرا چه گفت! مگر نگفت "پدران ما چه حق داشتند که برای ما حکومت تعین کنند! " اینک دو نسل از انقلاب گدشته است. این دو نسل امروز به شیوههای گوناگون هر روز فریاد میزنند که ما این حکومت نا کارآمد، آدمکش، غارتگر، ضد ایرانی، ریا کار و نامردمی را نمیحواهیم. آنان امروز انتخاب چهل سال پیشِ پدران خود، که در وضعیتی استثنایی پیش آمد، را نمیپذیرند و نمیخواهند. این دو نسل همراه با نسل انقلاب که فریب وعدههای پوچ خمینی و دنبالچههای او را خوردند، در این چهل سال همه راههای مسالمت جویانه را پیموده و بارها خواستار یک همه پُرسی با کنترل همه جانبه سازمان ملل شدهاند ولی حاکمان بی مایه که بر جای بزرگان تکیه زده و بی دردسر به مقام و مکنتهای رویایی رسیدهاند، پاسخی جز سرکوب هایِ وحشیانه و داعشی ندادهاند. ولی صبر و رنج این مردم سرانجام بر شیرین دارد:
منشین تُرش از گردش ایام که صبر
تلخ است ولیکن بَر شیرین دارد سعدی
براستی زندان جای غارتگران، ستمگران، ریاکاران و تبهکارانی چون آخوند علی خامنهای است نه محمد نوری زاد و دیگر زندانیان سیاسی آزاد اندیشِ زن و مرد که افتخار ایران هستند.