هادی خرسندی - ایندیپندنت فارسی
فرزندان زنده‌یاد عباس امیرانتظام، از جمهوری اسلامی به دولت آمریکا شکایت برده‌اند که پدرشان را با اتهامات واهی ۳۶ سال در زندان نگه‌داشته و از ایثار انواع ستم‌های اسلامی و غیراسلامی در مورد او مضایقه نکرده است. از جمله اینکه مانع می‌شده‌اند که او کفش و دمپایی به پا کند. ظاهرا همان پاپوش‌هایی که خودشان برایش ساخته بودند، به‌نظرشان بس بوده. شاید هم می‌خواسته‌اند ثابت کنند حکومتی که با شعار کمک به پابرهنه‌ها روی کار آمده، حالا که مسلط شده، کفش‌دارها را هم بی‌کفش می‌کند که پابرهنه‌ها حائز اکثریت مطلق شوند!
از آن جالب‌تر، یعنی عادلانه‌تر و انسانی‌تر و اسلامی‌تر و چندین تَرِ دیگر، اینکه در دادخواست وکیل شاکیان آمده: «زندانبانان یک روز او را همراه با دو همبند دیگر (رضا علیجانی و تقی رحمانی) به عقب الاغ بستند و با گردش در خیابان، در ملاءعام تحقیر کردند».
این یکی را نمی‌دانستم؛ مورد مصرف خر را می‌گویم. مهم‌ترین مصرف خر در جمهوری اسلامی، همکاری و همدلی این حیوان در زمینه خدمات غذایی بود. یعنی من چنین تصور می‌کردم. فی‌الواقع از وقتی گندش درآمد که بعضی از رستوران‌های ایران از گوشت خر برای پذیرایی از مشتریان محترم استفاده می‌کنند، هموطنان من به ارزش واقعی این حیوان و ایثارگری‌اش در چنجه شدن و کوبیده شدن و برگ شدن و استیک و همبرگر شدن واقف شدند.
پیش از آن، آیت‌الله العظمی خمینی، مقام خر را در حد یک اقتصاددان بالا برده بود و با ادای جمله کوتاه و حکیمانه و فراگیر «اقتصاد مال خر است»، باعث شد که نوادگان آدام اسمیت اسکاتلندی به شکایت برخیزند و تقاضا کنند که دولت آمریکا خسارت آن‌ها را از اموال مصادره شده جمهوری اسلامی بپردازد. این در حالی است که جمهوری اسلامی به‌کلی آدام اسمیت را قبول ندارد و به جای او، محمودرضا خاوری را پدر علم اقتصاد می‌شناسد. (طرفداران بابک زنجانی در تهران شدیدا در مقابل این نظریه مقاومت می‌کنند.)
از سوی دیگر، از رساله‌ها و توضیح المسائل‌های آیات عُظام، چنین برمی‌آید که بسیاری از خوانندگان این‌گونه کتب و رسالات، گاهی بدجوری از این اقتصاددان بزرگ استفاده ابزاری می‌کنند، طوری که نویسنده هر کتاب فتوا داده است که بعد از پایان مراسم عشقبازی با خر - که معمولا بدون رضایت نامبرده انجام می‌گیرد! - او را از دسترس دور کنند و در آبادی دیگری که جماعت از گذشته غمگین او خبر ندارند، با آبرومندی بفروشندش. آیت‌الله زنجانی رک می‌گوید: «در جای دیگری که وضعیت حیوان را نمی‌دانند ....»
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
موضوع «عدم شفاف‌سازی گذشته» که اینجا در مورد خرِ «رِیپ» شده («مورد تجاوز قرار گرفته». انگلیسی‌اش کوتاهتر بود، ولی اینجا با این توضیحات، درازتر هم شد.) بله، عدم شفاف‌سازی راجع به گذشته خر ریپ شده، عنایتی است که اغلب روحانیون مبارز به صنف خود مبذول می‌دارند، چرا که نمی‌خواهند با پیگیری پرونده و تعقیب سابقه، نام بسیاری از بزرگان علوم دینیه آغشته به اتهامات دوران جوانی و ایام طلبگی‌شان گردد و پای خرها و کره‌خرهای دیگر هم به میان کشیده شود.
از موضوع دور نیفتیم. حکومت اسلامی، زندانیان باصلابت و شکست‌ناپذیری مثل امیرانتظام و علیجانی و رحمانی را به پشت خر می‌بندد تا در دیدرس رهگذران قرار دهد. ظاهرا شکنجه دادن آنان در سلول‌های انفرادی و زیرزمین‌های تاریک، موفقیتی نصیب شکنجه‌گران و زندانبانان و قاضیان و رئیس قوه قضاییه و مقام معظم رهبری نکرده است. چندان از کارآیی و کاربُری خود ناامید شده‌اند، که دست به دامن خر شده‌اند، بلکه آن حیوان آبروی این‌ها را در مقابل زندانیان شریف و سرسخت حفظ کند.
اینجاست که خر علاوه بر مصرف غذایی، بهره قضایی هم برای آقایان دارد. اگر در حین انجام وظیفه پشگل هم بیندازد، آن را به عنوان «عنبر نسارا» بسته‌بندی می‌کنند و به‌عنوان «پشگل ماچه‌الاغ» به جماعت می‌فروشند. (اگر هم خر مربوطه ماده نباشد، البته که مصرف‌کننده متوجه نخواهد شد که پشگل خر نر را به او فروخته‌اند. شرکت‌های بزرگ دارویی هم از این حقه‌بازی‌ها دارند!)
البته فرزندان هوشمند آقای امیرانتظام دراین سی چهل سال در ایران نبوده‌اند و شیشلیک الاغ نخورده‌اند، بنابراین می‌دانند چه می‌کنند. با این حال، من گمان نمی‌کنم شکایت این عزیزان (اردشیر، انوشیروان، الهام) در آمریکا به جایی برسد، چرا که آن‌جورها هم نیست که دولت آمریکا به اندازه امیرانتظام‌زاده‌ها با جمهوری اسلامی دعوا داشته باشد! (حالا خودمانیم). بعد هم جمهوری اسلامی زرنگ‌تر از آنست که ظلم و جور وارده بر امیرانتظام را به گردن عوامل «خودسر» نیندازد. حتی اگر شده یک خر را بگیرند و زیر شکنجه وادارند اعتراف کند که به‌طور خودسرانه و خودخرانه، امیرانتظام را دور شهر گردانده، یک «پنی» از پول‌های فریز شده را به شاکیان نخواهند داد. آمریکایی‌ها هم از خدا خواسته.
یک مقام آمریکایی که حاضر نشد خود را معرفی کند، به خبرنگار ما، که او هم حاضر نشد اسم خود را فاش کند، اظهار داشت: «مگر ما خودمان بد می‌خوریم که بدهیم به بچه‌های امیرانتظام؟»
جرم امیرانتظام چه بود؟ جرم او، اتهامش بود! در مجموعه قضایی جمهوری اسلامی، هر اتهامی، جرمِ اثبات شده است. امیرانتظام متهم به رابطه زیرجُلَکی با آمریکا بود و هنوز گندش درنیامده بود که بنیانگذار محترم انقلاب، خودش پیشاپیشِ انقلاب، برای رئیس جمهوری آمریکا پیغام داده بود که «یو هَو مای وِدِر، آی هَو یُور وِدرِ!» .
همین دو سه سال پیش معلوم شد که دکتر ابراهیم یزدی این را برای آمریکایی‌ها ترجمه کرده بوده!
