مقدمه ۲ - اجلاس مجمع عمومی، بعنوان مرکز رسمی و سنتی افکار عمومی جامعه بین المللی، نقش بدیعی در تصمیم گیری اعضای سازمان ملل متحد میگذارد. که این بار نیزخواهد گذاشت. از جمله کابینه جدید انگلستان، همچون اعضای دیگر سازمان سعی میکنند. در راستای جلب اعتماد عمومی، با دستان پرتر، پاک تر و دستآوردهای مثبت، دکترین‌های خود را، در نوع اداره جهان در سال پیش رو بیان کنند. برای حصول به این دست پاکی، باحتمال زیاد انگلستان نیز دستان خود را، از آلودگی برجامی پاک خواهند نمود. در نتیجه و در حالیکه اکثر کشورها، با پرونده یک ساله مثبت و مفید به جامعه جهانی، در عرصه صلح و آرامش و رفاه جامعه جهانی، وارد اجلاس مجمع میگردند. این تنها رژیم جمهوری اسلامی است. که همچنان با دستان خونین و اثرات مخرب راهزنی دریایی، در اقتصاد جهانی و نقض فاحش حقوق بشر در ایران و حقوق ملل منطقه و در مجموع، سیاست‌های شرربار داخلی و خارجی‌اش، در آن شرکت خواهد نمود. این یعنی، حضور یک بیمار، درین مجمع جهانی با انواع و اقسام بیماری‌های خطرناک، که اعضای مجمع، مجبورند از آن دوری گزینند. در نتیجه، این شعار مبارزاتی ایرانیان (دشمن ما همین جاست. بیخود میگویند آمریکاست) در مجمع، بشکل خاص و جهانی آن، از سوی جامعه بین المللی، تکرار خواهد شد.

نتیجه آنکه: رخدادهای فوق، همزمان با انفجاری بودن شرایط در جامعه ایران، بدلیل تشدید خفقان و نیز انحراف تعمدی پروسه تحریم‌ها، از سوی رژیم علیه مردم، با هدف یا مرگ یا زندگی، توأم گردیده است. (اغلب انقلابات در جهان در چنین اوضاعی شکل گرفته است) بر همین اساس و وحشت رژیم ازین انفجارو اشتباه مرگ آوری که علیه جامعه جهانی، مرتکب شده، حتی اگر وادارش سازد، که همچون همیشه در طی این چهل سال، در دقیقه نود تسلیم شده و دستها را بلا ببرد و نه یک جام زهر بلکه یک بشکه جام زهر بخورد. این بار تسلیم در برابر مردم را نیز، در پی خواهد داشت. زیرا طی این چهار دهه، شرایط داخل و خارج از کشور هرگز تا این حد، علیه رژیم و به نفع ملت ایران، شکل نگرفته بود. این اوضاع، مرگ تمام عیار رژیم را رقم خواهد زد.