اما این معاون ارشد رئیس اندیشکده شورای سیاست خارجی آمریکا هشدار می‌دهد که «آمریکا [هم] می‌تواند بزرگترین پشتیبان جنبش حقوق بشر ایران باشد، و [هم] می‌تواند سبب زوال آن شود.»

برمن توضیح می‌دهد که کار علی‌نژاد «توجه کاخ سفید را جلب کرده است، و در ماه فوریه مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا، رسما میزبان او بود و بر تعهد دولت پرزیدنت ترامپ نسبت به ایرانیانی که برای [به دست آوردن] حقوق بنیادین انسانی‌‌شان تلاش می‌کنند، تاکید کرد.» اما علی‌نژاد از این بابت که آن سخنان «هنوز با اقدام عملی همراه نشده‌است» ابراز نگرانی کرد.

برمن یادآور می شود: «مسائل حقوق بشری آشکارا در میان شروط دوازده‌گانه‌ای که سال گذشته توسط آقای پمپئو به عنوان پیش شرط‌های عادی‌سازی روابط دیپلماتیک میان واشنگتن و تهران مطرح شده بود، به چشم نمی‌خورد و آنها به هیچ‌وجه در کارزار تحریم‌های کنونی دولت [آمریکا] علیه رژیم ایران لحاظ نشده‌اند.» آقای برمن هشدار می‌دهد که «آنها شاید هرگز [این موارد را لحاظ] نکنند.»

به نوشته برمن «بزرگترین هراس علی‌نژاد و دیگر کنشگران هموند او این است که دولت پرزیدنت ترامپ - به رغم سخنانی که در رابطه با فشار حداکثری بر آیت‌الله‌های ایران بیان می‌‌کند - ممکن است با تهران به توافقی برسد که در آن حقوق بشر کاملا نادیده گرفته شده باشد.»

برمن می نویسد: «در واقع شخص پرزیدنت ترامپ بارها گفته است که او آماده مذاکره با رژیم ایران بدون هرگونه پیش‌‌شرط است. اگر چنین شود، رژیم مذهبی ایران بی‌تردید در سرکوب شدید اپوزیسیون داخل [ایران]، بدون ترس از مجازات شدن توسط جامعه بین‌المللی، جسورتر خواهد شد.»

برمن در پایان سومین مقاله ژرف خود درباره اپوزیسیون ایران، سخنان خود علی‌نژاد را چنین بازگو می‌کند: «روزی که هزاران زن روسری‌های‌شان را از سر بردارند و آنها را به آتش بکشند، آن روز جمهوری اسلامی به پایان رسیده است.»

برمن می نویسد: «علی‌نژاد معتقد است که آن روز، در آینده‌‌ای نه چندان دور، فرا خواهد رسید.» وی می‌افزاید که «اما این که ایالات متحده و همپیمانانش آماده و مایل به بهره‌‌برداری از چنین گشایشی باشند، بحثی کاملا متفاوت است.»

جهت آگاهی: مسیح علی‌نژاد از سال ۲۰۱۵ تاکنون در بخش فارسی صدای آمریکا میزبان یک برنامه هفتگی به نام «تبلت» بوده است.