سوالات بسیاری پیرامون بروز این فاجعه وجود دارد که افکار عمومی منتظر پاسخ آنهاست. چرا در شبی که حمله به پایگاه‌های نظامی آمریکا صورت گرفت و آسمان ایران نا امن بود، اجازه پرواز به هواپیماهای مسافرتی داده شد و چرا حداقل پروازها با تاخیر انجام نشد؟

چگونه پدافند ضد هوایی قادر به تشخیص هواپیمای مسافربری با جنگنده نیست؟ چگونه تصور شده که جنگنده امریکایی از مرزها عبور کرده و بدون هیچ حادثه‌ای تا تهران آمده و در حال برگشتن از تهران است؟!

تا کی تخصص، در ميان معیارهاي بکارگیری نیرو در هیات‌های علمی دانشگاه‌ها و تقریبا تمام نهادها بايد اولويت دوم و حتي چندم باشد؟ چرا نخبگان به دلایل مختلف آنقدر حذف شده‌اند و فضای کار و رشد ندارند که مجبور به ترک وطن می‌شوند و در همین حادثه اخیر تعداد زیادی از آنها جان عزیزشان را می‌بازند؟

تا کی مردم از حق خود برای انتخاب اصلح محرومند و ناچار به انتخاب بد، بين بد و بدتر برای جلوگیری از فاجعه‌ای تلخ‌ترند؟ تا کی کتمان واقعیت تنها راه برخی، برای ادامه وضع موجود است؟

نياز است برای تسلای خاطر عمومی، مراسم یادبود و تشییع جنازه‌ای در خور و شایسته برای کشته شدگان برگزار شود.