اکثر خلبانان مناطقی که سابق بر این اتحاد جماهیر شوروی را تشکیل می دادند، خلبانان خوب و ورزیده ای هستند.
علت این امر، آموزش و کار با هواپیماهایی ست که فاقد ظرافت های هواپیماهای ساخت غرب هستند.
مناطقی هم که این خلبانان به عنوان مبدا و مقصد از/به آن ها پرواز می کنند، مناطقی با آب و هوا و شرایط جغرافیایی متفاوت و گاه بسیار دشوار هستند.
کاری که کاپیتان گاپوننکو، در چند دقیقه ی آخر پرواز فاجعه انگیز اوکراین انجام داد، کاری بود که نشان از مهارت و رفلکس بالای این خلبان ورزیده داشت.
این که در یک پرواز عادی مسافری، خلبان با خطر برخورد موشک زمین به هوا رو به رو شود، در هیچ درسنامه ای نوشته نشده و در هیچ سیمولیتوری شبیه سازی نمی گردد.
اگر گفت و گوی همسر خلبان گاپوننکو با او قبل از پرواز انجام نمی شد و خانم گاپوننکو از همسرش نمی خواست که به خاطر وضعیت جنگی در منطقه، از پرواز به ایران خودداری کند، قطعا هنگام برخورد موشک به بال هواپیما، او و دیگر کرو ی پروازی محال بود بتوانند حدس بزنند که علت خارج شدن کنترل هواپیما از دست شان، به خاطر برخورد موشک جنگی بوده است.
اگر این فرض را درست بپنداریم، شاید خلبان گاپوننکو، بعد از وقوع انفجار و مشاهده ی اثرات انفجار بر روی هواپیما -که شامل تکان های بسیار شدید، افت شدید ارتفاع، انحراف هواپیما به یک سمت، و موارد دیگری از این قبیل بوده است- حدس زده باشد که اتفاق غیر جنگی مثل برخورد شی پرنده به هواپیما عامل این اثرات نبوده، و استفاده از سلاح ضد هوایی می توانسته عامل اصلی باشد.
آن چه در مورد کاپیتان گاپوننکو قابل تقدیر است، این است که او توانسته بلافاصله، اولین حرکت صحیح خود را که تغییر مسیر به سمت فرودگاه در ارتفاع مطمئنه بوده با خونسردی انجام دهد و نهایت تلاش خود را در بدترین وضعیتی که هواپیما داشته به عمل آورد تا هواپیما و مسافران را سالم بر زمین بنشاند.
اما شلیک موشک دوم به سمت هواپیما، بال آن را نابود کرده، و هواپیمایی که تمام وزن اش بر روی بال ها قرار دارد و از دست دادن یک بال موجب از میان رفتن تعادل آن می شود، در حالت سقوط غیر قابل کنترل قرار گرفته و از اینجا به بعد، خلبانان و خدمه ی پرواز و مسافران دقایق بسیار وحشتناکی تا لحظه ی برخورد بدنه ی هواپیما به زمین گذرانده اند و کشته شدن آن ها همراه با هراسی غیر قابل توصیف بوده است.
این که جمهوری نکبت اسلامی، در دادن جعبه ی سیاه به کشورهایی که توانایی دکد کردن کدهای آن را دارند طفره می رود احتمالا به خاطر جلوگیری از شنیدن صداهای وحشتزده ای ست که در لحظه سقوط غیر قابل کنترل توسط دستگاه سی وی آر (cockpit voice recorder) ضبط شده و غیر از مرگ فجیع مسافران، ترس و هراس آنان را -که از مردن آنی هم دردناک تر است- در لحظات سقوط نشان خواهد داد.
این که موشک دوم، به طور اتوماتیک شلیک شده و باید شلیک می شده، یاوه ای بیش نیست که به قصد پنهان کردن شلیک عمدی موشک دوم بیان می شود.
آن چه در اسناد سامانه ی «تور ام یک» آمده این است که می تواند دو موشک را با فاصله ی کم شلیک کند و نه این که بعد از موشک اول، موشک دوم حتما و قطعا و به صورت خودکار شلیک خواهد شد.
کاری که کاپیتان گاپوننکو برای نجات مسافران اش در لحظات دشوار سقوط انجام داد، کاری بود کارستان و شایسته ستایش و احترام.
حکومت نکبت اسلامی، اندک اندک ناچار به بیان حقایق می شود و ما در هر گامی که این حکومت جعل و تزویر بر می دارد و سعی در «تلطیف» این ماجرای هراس آور دارد، حقایق مسلم و غیر قابل انکاری را در اختیار خوانندگان مان قرار خواهیم داد.
