کرونا به کمک حکومت اسلامی، در حال تاخت و تاز در ایران است.
وقتی سردار غلامرضا جلالی، رییس سازمان پدافند غیر عامل کشور، فردای برگزاری انتخابات مجلس می گوید که وضعیت کشور از سفید خارج شده و به وضعیت زرد تبدیل شده، معنی اش این است که حکومت تا لحظه برگزاری انتخابات، وضعیت را به دروغ سفید اعلام می کرد، والّا مگر وضعیت گسترش بیماری به فاصله ی یک روز از سفید به زرد تغییر می کند؟
در همین وضعیت زرد هم البته تردید هست. وقتی حکومت دروغ ساز و دروغ پرداز می گوید وضعیت زرد است، به یقین باید وضعیت را قرمز دانست.
می دانیم که ۹۰ درصد سران حکومت را افراد سالخورده تشکیل می دهند و کرونا نابود کننده ی مردمان سالخورده است.
آقایانی که برای اندکی ورم پروستات در بهترین و مجهز ترین بیمارستان های خارجی بستری می شوند، برای فرار از مهلکه ی کرونا، قطعا خود را به اَشکال مختلف قرنطینه خواهند کرد یا از مقابل آن به شیوه های مختلف خواهند گریخت.
حفظِ فاصله ی مطمئنه برای نرسیدن ویروس کرونا به حضرت آقا
این ما مردمان عادی هستیم که امروز می بینیم در داروخانه ها حتی الکل و ژل برای ضد عفونی کردن دست ها و ماسک برای جلوگیری از پراکنده شدن ویروس از طریق بینی و دهان پیدا نمی شود.
ما باید به حفظ جان خود بکوشیم. در چنین وضعیتی، بر سرِ کار حاضر نشدن حق طبیعی انسان است.
حتی ابتلا به سرماخوردگی عادی، می باید شخص را در خانه ی خودش نگه دارد تا بیماری به دیگران انتقال پیدا نکند.
این مسائل، به وضعیت بحرانی در داخل کشور دامن خواهد زد. مردم برای دستیابی به امکانات اولیه پیشگیری و درمان به حکومت اعتراض خواهند کرد و حکومت برای عادی نگه داشتن وضعیت کشور و مقابله با حالت «شبه اعتصاب سراسری»، به خشونت متوسل خواهد شد.
خشونتِ حکومت قطعا بی پاسخ نخواهد ماند. این بار خطر از در و پنجره ی خانه ها به داخل خانه ها راه یافته و خانواده ها قطعا تن به مرگ داوطلبانه عزیزان خود نخواهند داد.
