ستودنی است بودنت، مکن ستم به جانمان

نبودنت کجا برَد، ز سینه زخم "خاوران"
*
فرشته گون سرشته است، وجود نازکت زگل
مده به گلبنی چنین، به خار‌ها، دمی امان
*
تویی تو افتخار ما، چو مرهمی به کار ما
چنان تو نیست اختری، ز بخت مان، در آسمان
*
نگاه مادران ببین که اشکبار می‌شود
اگر که کم شوی تویی، زلال و پاک و مهربان
*
مباد بد کنی به خود، که دُخت و پور تو کنون
به فکر توست ذهنشان، ز ژرفنای استخوان
*
نمی‌رود ز یادشان، حضور گرم مادری
که در ستیز بوده با دروغ، تقیه یا گمان
*
بمان چرا که بودنت، زده به ظلم آتشی
و تا که هست، مانده در ضخامت غلیظ آن
*
بمان! بمان! ستودنی است راه تو
برای مام میهنت و جای جای این جهان
*
ویدا فرهودی
مهر ماه ۱۳۹۹
*
*