ایندیپندنت فارسی - محمود احمدی‌نژاد در نامه‌ای به ولادیمیر پوتین، رییس جمهوری روسیه، با هشدار درمورد حاکمیت نامحدود و مادام‌العمر، آن را عامل دیکتاتوری خواند.
روزنامه بریتانیایی تایمز، روز سه‌شنبه ۲۱ بهمن‌ماه، با اشاره به مشاهده نامه احمدی‌نژاد به پوتین، نوشت که رییس جمهوری پیشین ایران با صراحت همیشگی خود، در پیامی غیرمعمول به ولادیمیر پوتین، از بازگشت خود به سیاست خبر داده است.
به گزارش تایمز، احمدی‌نژاد در نامه خود با پیش کشیدن روابط نزدیک دو کشور در دهه‌های اخیر، از پوتین می‌خواهد که به‌دنبال گسترش نامحدود دوران حکومت خود نباشد.
در این نامه که وب‌سایت دولت بهار، نزدیک به محمود احمدی‌نژاد، متن کامل آن را منتشر کرده، «کاهش انگیزه اصلاحی در مردم، شکل‌گیری باندهای قدرت و ثروت، از بین رفتن شور و نشاط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، بسته‌شدن فضای نقد و ارزیابی منصفانه، پنهان شدن مفاسد و سوءاستفاده‌ها تا زمان انفجار خبری محتومشان، عقب‌افتادگی سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، سرکوب‌شدن استعدادها و اندیشه‌های بالنده‌تر و جدیدتر و بسته‌شدن راه رشد و اثرگذاری نیروها و توانمندی‌های خارج از حلقه بسته حاکمان» از نتایج سوء «طولانی‌شدن غیرمتعارف دوره مسئولیت» شمرده شده‌اند که به نوشته رییس‌جمهوری پیشین ایران می‌توان بر آن عنوان «دیکتاتوری» نهاد.
تایمز این اظهارنظرهای رییس جمهوری پیشین ایران را نوعی حمله ضمنی به رهبر جمهوری اسلامی، علی خامنه‌ای دانسته است؛ همان کسی که احمدی‌نژاد در پایان هشت‌سال ریاست‌جمهوری‌اش با او اختلاف و درگیری پیدا کرد و هیچ نشانه‌ای از رها کردن مسند قدرتی که از سال ۱۹۸۹ (۱۳۶۸ شمسی) در تهران به آن دست یافته است، از خود نشان نمی‌دهد.
او همچنین در نامه‌اش آورده است: «تجارب تاریخی بشر، حتی یک مورد خوش‌نامی برای حاکمانی که به هر ترتیب تلاش کرده‌اند دوره خود را نامحدود و یا برخلاف عرف، طولانی نموده و حق طبیعی مردم را نادیده بگیرند، ثبت نکرده است.»
رییس جمهوری پیشین ایران در نامه‌اش تأکید می‌کند که قصد «دخالت» در امور داخلی روسیه را ندارد، اما نگران تصویری است که این «کشور قدرتمند دوست» هم‌زمان با افول «فرادستی» (هژمونی) آمریکا در جهان، از خود ارائه می‌کند.
احمدی‌نژاد با به چالش کشیدن استفاده پوتین از خلأهای قانون اساسی روسیه برای دستیابی به شرایط جدید ریاست جمهوری، در نامه خود نوشته است: «حق حاکمیت و تعیین سرنوشت از آن آحاد مردم است. این حق اساسی و بنیادین را خداوند با دادن اختیار به انسان‌ها ارزانی فرموده است و هیچ فرد، گروه یا قدرتی حق سلب یا تحدید آن را ندارد.»
محمود احمدی‌نژاد که از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲، دو دوره ریاست جمهوری ایران را برعهده داشت، در سال ۱۳۹۶ هم سعی کرد که برای سومین‌بار در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کند، اما شورای نگهبان صلاحیتش را برای نامزدی تأیید نکرد. حالا دوباره گفته میشود که او قصد نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری خردادماه ۱۴۰۰ را دارد و گذشته از ماهیت تبلیغاتی نامه‌های اخیرش که بسیاری مرتبط با این قصد می‌دانند، شاید بخش‌هایی از این نامه هم نوعی اشاره به این موضوع باشد.
رییس جمهوری پیشین ایران در نامه‌اش تأکید می‌کند که تذکرش به رهبرانی که می‌خواهند به‌طور ابدی در جایگاه خود باقی بمانند، فقط درمورد کسانی است که به‌دنبال حاکمیت بدون وقفه‌اند. او می‌نویسد: «پس از حداقل یک دوره حضور دیگران، فرصت و امکان برای آنان وجود دارد که در صورت تمایل، با توان بالاتر و برنامه بهتر و البته با نظر و انتخاب آزاد مردم در این عرصه وارد شوند.»
تایمز نوشته است که این نامه احمدی‌نژاد که با سفر محمدباقر قالیباف، رییس مجلس شورای اسلامی، برای رساندن «پیام شخصی» خامنه‌ای به پوتین، هم‌زمان بود، در دوره‌ای حساس در سیاست ایران و در روابط میان تهران و مسکو فرستاده شده است.
در توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ ایران با قدرت‌های جهانی که ترامپ آن را بر هم زد، پوتین از موضع جمهوری اسلامی ایران حمایت کرد و هر دو کشور با پشتیبانی نظامی از دولت اسد در سوریه، در بقای رژیم اسد نقش کلیدی بازی کردند. با وجود این، روسیه چشم خود را بر حملات هوایی مکرر اسرائیل به نیروهای جمهوری اسلامی ایران و متحدان محلی آن‌ها در سوریه بسته است، حمله‌هایی که بنابر بعضی گزارش‌ها با هدف ممانعت از انتقال پول و فناوری موشکی جمهوری اسلامی به متحدانش ازجمله حزب‌الله لبنان انجام میشود.
محمود احمدی‌نژاد به‌تازگی در گفت‌وگو با شبکه خبری فاکس‌نیوز گفته بود که این روزها بیشتر وقت خود را به نامه‌نگاری می‌گذراند و کمتر از دو هفته پیش، نامه‌ای نیز به جو بایدن، رییس جمهوری ایالات متحده آمریکا، نوشته بود.
