رویداد۲۴ دراین گزارش وضعیت محمدباقر قالیباف برای انتخابات ۱۴۰۰ را بررسی کرده و نشان داده تقریبا تمام کاندیدا‌ها و جریان‌های سیاسی اصولگرا تمایلی به کاندیداتوری او ندارند.
رویداد۲۴ میثم سعادت - در روز‌های اخیر، اصولگرایان به تعداد عجیبی نامزد انتخاباتی داشته‌اند. این تعدد نامزد‌ها یادآور اختلافاتانها در سال ۹۲ است. در آن زمان، طیف سنتی جریان اصولگرا از علی اکبر ولایتی حمایت کرده بود. قالیباف و محسن رضایی و سعید جلیلی و حداد عادل هم هر کدام نماینده طیفی از اصولگرا‌ها بودند تا در نهایت حسن روحانی، بیشترین بهره را از این اختلاف ببرد. این همه اختلاف در آن دوره، در حالی رخ داده بود که چهره‌هایی مثل باهنر و حاجی بابایی و رحیم مشایی و لنکرانی و زاکانی، در روز‌های نزدیک به انتخابات یا انصراف داده بودند یا رد صلاحیت شده بودند، اما هر کدام ستادی و برو و بیایی داشتند.
حالا بحران کرونا موجب شده دیگر خبری از ستاد‌های چند طبقه در مرکز شهر و سفر‌های انتخاباتی نباشد. مشخص نیست کدام نامزد وضعیت بهتری دارد، اما اکثریت قریب به اتفاق نامزد‌های جریان اصولگرا بار‌ها اعلام کردهاند که اگر ابراهیم رئیسی وارد انتخابات شود، به نفع او از صحنه انتخابات کنار می‌روند. خود ابراهیم رئیسی هم ظاهرا منتظر است تا نتیجه مذاکرات وین مشخص شود؛ اگر این مذاکرات به سرانجام برسد، شانس او کم خواهد شد؛ شاید همین دلیلی است که از زمان مشخص شدن نتیجه احتمالی مذاکرات، شبکه‌های تلویزیون ایران همچون پرس تی.وی و افق و ... در حال ایجاد فضایی هستند که مذاکرات به نتیجه نرسد یا دستکم در این دولت به نتیجه نرسد.
اما فارغ از وضعیت رئیسی، عمده نظرسنجی‌های انتخاباتی نشان می‌دهد در میان اصولگرایان، بعد از ابراهیم رئیسی، بیشترین رای متعلق به محمد باقر قالیباف است، اما مسئله اینجاست که سایر نامزد‌های انتخاباتی، هیچ اشاره‌ای به محمدباقر قالیباف نمی‌کنند و جایگاه ریاست جمهوری را به او تعارف نمی‌کنند.
رقبای اصولگرای قالیباف
سعید جلیلی و محسن رضایی که سال ۹۲ هم مقابل قالیباف بودند و هر کدام به دلیلی، قالیباف را به هیچ عنوان شایسته ریاست جمهوری نمی‌دانند. سال ۹۲ هر دوی این افراد انتقادات تندی را نسبت به عملکرد قالیباف مطرح کرده بودند. این دوره هم، حامیان جلیلی دل خوشی از سردار قالیباف ندارند. می‌گویند یکی از انگیزه‌های حضور جلیلی در انتخابات، رقابت با قالیباف است.
ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود. سعید محمد هم با همین دست فرمان وارد انتخابات شده است. نزدیکان او هم می‌گویند یکی از انگیزه‌های او، رقابت با قالیباف است و شاید او اطلاعات مهمی از پرونده‌های مالی عیسی شریفی داشته باشد.
سردار حسین دهقان هم با اینکه به صراحت دیگران، در نقد قالیباف سخن نگفته است، اما مثل قالیباف یک فرمانده نظامی است و بهتر از او می‌تواند تصویر یک فرمانده میانه‌رو را به نمایش بگذارد. پذیرفته شدن سردار دهقان در جلسات اصولگرایان و حضور در رسانه‌ها نشان می‌هد او توسط بخشی از اصولگرایان پراکنده، پذیرفته شده است.
اما اگر چه میرسلیم در مجلس به صراحت قالیباف را نقد می‌کند، اما نواب رئیس مجلس که در ظاهر احترام او را حفظ کردهاند، حالا برای ریاست جمهوری نقشه می‌کشند. علی نیکزاد و قاضی زاده هاشمی می‌خواهند روی صندلی حسن روحانی بنشینند و پیش‌بینی این است که این نشستن روی این صندلی بهانه‌ای باشد برای گرفتن صندلی ریاست مجلس از سردار قالیباف!
عزت الله ضرغامی هم با رد کردن دعوت شورای وحدت گفته به صورت مستقل وارد انتخابات می‌شود. ضرغامی البته رقیب جدی برای قالیباف نیست و بعید است حتی در حد غرضی هم رای داشته باشد، اما همین حضور نشان می‌دهد که حتی چهره درجه دویی مثل ضرغامی هم حاضر به حمایت از قالیباف نیست.
علی لاریجانی هم که نماینده اصولگرایان میانه‌رو را بر عهده گرفته است، تحت هیچ شرایطی، سبد رای خود را به قالیباف نمی‌دهد و اگر در انتخابات حضور پیدا کند، به قصد رقابت با قالیباف است.
به همه این گروه‌ها باید محمود احمدی نژاد را هم اضافه کرد که دل خوشی از قالیباف ندارد و حامیان خود را یا به تحریم انتخابات تشویق می‌کند، یا به رای دادن به گزینه‌ای به جز شهردار تهران و این هم پایان‌بخش مشکلات سرداری است که نشستن بر صندلی ریاست جمهوری را عاشقانه دوست دارد.
همه این‌ها در شرایطی است که در لیست‌هایی که برای انتخابات شورای شهر، گمانه زنی می‌شود، نام طلایی و چمران در کنار هم قرار نگرفته است. البته تا زمان انتشار لیست‌های واقعی زمان بسیار طولانی باقی مانده، اما همین گمانه‌زنی‌ها نشان از اختلاف در نیرو‌های اصولگرای شاغل در شهرداری تهران دارد!
با این حال قالیباف مرد لابی هاست. او دوازده سال شهردار تهران بود آن هم با رای افرادی که یک بار به احمدی نژاد برای شهرداری و یک دوره به مسجد جامعی برای ریاست شورای شهر رای داده بودند. او با لابی توانست رای‌ها را به سمت خود بگرداند به شکلی که برای ریاست مجلس هیچ رقیبی نداشت و راحت‌تر از حداد عادل و لاریجانی به صندلی ریاست تکیه زد. حالا هم افرادی مثل علیرضا زاکانی و رستم قاسمی، برای ریاست جمهوری قالیباف، تلاش‌های خود را سرعت بخشیده‌اند تا در کنار نیرو‌های شهرداری، او را به کاخ پاستور برسانند. گرچه آن‌ها هم منتظرند ببینند تصمیم نهایی ابراهیم رئیسی چه خواهد بود؟ ابراهیم رئیسی هم البته منتظر مذاکرات وین است.
