رخدادهایی که در صحنه، در اثنای مذاکرات اتمی وین می‌گذرد. حاکی از این است. که ماکیاولیسم رژیم، حرف اول و آخر را، درین مذاکرات می‌زند و نشان میدهد. که تاکتیک همیشگی رژیم در ادامه تقویت این باور غلط، به اروپایی‌ها و آمریکایی است. که در درون نظام، دو گروه میانه رو، تند رو، با مواضع متضاد، رو در روی هم، قرار گرفته‌اند و این که، میانه روها، خواهان مذاکرات اتمی بوده و تندروها، مخالف این مذاکرات‌اند. در نتیجه برای تقویت مواضع ما میانه روها، که در حال مذاکره با شما هستیم، به ما امتیاز دهید. تا تندروها را، در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری، شکست بدهیم و نیز نگذاریم بمب اتمی تولید بکنند. از جمله، درست در روزها و ساعاتی که مذاکرات وین، به مرحله فشرده و تنگاتنگی رسیده، جناح باصطلاح تندروی نظام، در راستای باصطلاح بن بست این مذاکرات و مخالفت با آن، دست به اقدامات زیر زده است:
مانور جنگی قایق‌های تندرو سپاه در نزدیکی ناوگان آمریکایی در تنگه هرمز. ارسال اسلحه به حوثی‌ها که توقیف شد. حمله حوثی‌ها با قایق‌های بمب گذاری شده به کشتی‌های عبوری در دریای سرخ. تشدید حملات پهپادی حوثی‌ها به خاک عربستان. موشک پرانی حماس به خاک اسرائیل و عکس العمل این کشور علیه حماس، در راستای تاثیر گذاری بر پیمان ابراهیم و نیز مذاکرات جاری رژیم با عربستان، بروز ناآرامی‌های عمدی در اورشلیم. انفجار جنایتکارانه و بیرحمانه بمب در مقابل مدرسه دخترانه افغانی در کابل. ترور دو مخالف رژیم در عراق و در نتیجه تظاهرات اهالی کربلا علیه رژیم و...
اصولا، از همان ابتدای مسئله اتمی و آغاز مذاکرات برجامی، در شش سال پیش، رژیم با انجام چنین تاکتیک‌ها، غرب را، وادار به امتیاز دهی نموده است. در نتیجه رژیم، کماکان برین باورست. که می‌تواند. بر سر اروپا و آمریکا بعلت زود باوری و ساده اندیشی آنها، کلاه گذاشته و امتیاز بگیرید. چون سوابق امر نیز، حاکی ازین زود باوری و زیر یوغ چنین ترفندهایی رفتن اروپایی‌ها و آمریکایی هاست. چین و روسیه هم، بطور مرتب، بر طبل چنین باورهایی از سوی غرب می‌زنند. تا برجام به ثمر رسیده و با رفع تحریم‌ها، به پول یامفت و باج دهی رژیم برسند. در نتیجه، بنظر می‌رسد. باز هم، غرب به رژیم امتیاز بدهد. با این امید واهی، که با تقویت مواضع میانه روها، سرانجام بر شرارت‌های منطقه‌ای، تروریستی، جنگ‌های نیابتی، حقوق بشری تندروها، فائق آید.
این ترفند همیشگی و تمام نشدنی و ادامه دار را، تنها ملت ایران، با یک اقدام ساده، بی خرج و هزینه و تلفات، بدون زندان شکنجه و یا تظاهرات پر هزینه خیابانی، می‌تواند، ناکام ساخته و برعکس اوضاع را، یک صد و هشتاد درجه به نفع خود تغییر دهد و آن سکوت گورستانی در حوزه‌های رای گیری، با در خانه ماندن در روز انتخابات قلابی است. در خانه ماندن یعنی اتحاد ملتی مظلوم، در مقابل حاکم ظالم و بساط ضد بشری و ضد ملی‌اش، این همبستگی ملی و باور به خود و حرکت جمعی، سرانجام در روزها و ماههای بعد از بست نشستن یک روزه در منزل، با اتحاد و تداوم مبارزه، مرگ نهایی رژیم و پیروزی ملت را، در پی خواهد داشت و بس.
