کلمه - این مجلس فقط ۳ خودرو برای مناسبت‌های رسمی دارد. انتظار این است که نمایندگان از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند.
تا سال ۱۹۵۷ میلادی یا ۱۳۳۶ شمسی حقوق اصلا دریافت نمی‌کردند، الان حقوقشان ۴۰هزار کرون سوئد است؛ کمتر از حقوق یک معلم ساده.
برای رفت‌وآمد، سالیانه کارت بلیت اتوبوس به ایشان داده می‌شود.
نمایندگان حق ندارند حقوق خودشان را بالاتر ببرند.
فقظ به نمایندگانی آپارتمان مسکونی داده می‌شود که ساکن استکهلم نباشند. آپارتمان ۴۵متری بدون اتاق خواب جداگانه.
دوست و فامیل‌شان حق ندارند شب را آنجا بمانند، مگر اینکه هزینه اقامت آن شخص را بپردازند.
توی مجلس گارسون وجود ندارد، هر نماینده هزینه غذای خودش را خودش می‌پردازد و ظرف غذایش را هم می‌شورد.
نماینده دستیار ندارد، منشی هم ندارد. خودش برنامه‌های کاری خودش را تنظیم می‌کند و تلفن‌هایش را جواب می‌دهد.
اگر تاکسی کرایه کند، انتظار این است که نزدیک‌ترین مسیر را انتخاب کند.
مجلس اشتراک رسانه‌های مهم‌تر کشور را دارد و همه رسانه‌ها برای نمایندگان رایگان است که مشترکاْ استفاده می‌کنند.
اگر بخواهند سفر کاری بروند، باید ارزان‌ترین گزینه مثلا کوپه ارزان‌تر قطار را انتخاب کنند. برای سفر خارجی حق دارند حداکثر ۵۰ هزار کرون معادل ۵۴۰۰ دلار هزینه کنند.
هیچ‌گونه پرداخت حقوق مادام‌العمر ندارند، بلکه فقط تا دو سال بعد از پایان دوره نمایندگی به‌شرط اینکه ثابت کنند که به‌دنبال کار بودند، می‌توانند تا وقتی‌که کار گیر بیاورند معادل ۸۵ درصد حقوق نمایندگی‌اشان را دریافت کنند.
سیاست‌مداران محلی که اصلاً حقوق دریافت نمی‌کنند چون کار سیاسی محلی، کار عمومی محسوب می‌شود و حقوق ندارد.
این معنای واقعی خدمت به مردم است.
حالا اگر شرایط مجلس ایران هم این‌جوری بود، باز هم کسی حاضر بود میلیاردها تومان خرج کند که نماینده مجلس بشود؟
آنجا این شکلی است و اینجا هم که اینترنت را دارند قطع می‌کنند.
مردی که معتقد بود ایران حتما باید بمب اتم داشته باشد
اگر بی‌باک می‌بینی حلال است!
