تجربه به من نشان داده است که آن چه سخن دوستانه می نامم، در نگاه طرف مقابل، اغلب دوستانه به نظر نمی رسد و بیشتر به سخن خصمانه تعبیر می شود.
اما در این مورد بخصوص، به خاطر اهمیت موضوع، پیه چنین سخنی را به تن می مالم و از بیان آن، به خاطر حفظ جان بچه های ایران، دریغ نمی ورزم.
جناب شهرام همایون در تلویزیون کانال یک، روشی را دنبال می کنند که روشی پسندیده است و آن دادن تریبون به تمام افکار و عقاید سیاسی ست. بر همین مبنا، ایشان از من نیز در برنامه های خود دعوت کرده اند تا نظرهای خود را بیان کنم.
مشخص است که صاحب رسانه ای که اجازه ی اظهار نظر به تمام طیف های فکری و سیاسی می دهد، بسیاری از مسائل مطرح شده در رسانه اش را می تواند قبول نداشته باشد و حتی ممکن است اندیشه بیان شده در رسانه ی او صد و هشتاد درجه با نظر شخصی او تفاوت داشته باشد.
اما «همه» ی رسانه ها خطوط قرمزی دارند که «نباید» از آن ها عبور کرد.
بدیهی ست که طرح چنین خطوط قرمزی را خواهندگان عبور از خطوط قرمز، کاری مخالف آزادی بیان می نامند و با این روش سعی می کنند صاحب رسانه را برای اثباتِ مخالفِ آزادیِ بیان نبودن اش مجبور به نشر افکار خود کنند.
اخیرا، عوامل حکومت نکبت، با مطرح کردن و بزرگ جلوه دادنِ هخای ثانی، یعنی امیرعباس فخرآور، ابتدا سعی کردند تا او را به عنوان نماینده ی اپوزیسیون ایرانی معرفی کنند، و در گام دوم با انداختن شعار مبارزه ی مسلحانه علیه حکومت در دهان او و تبلیغ خلع سلاح یکی از پایگاه های سپاه در خمین و بیان این که اسراییل مقدار زیادی اسلحه وارد ایران کرده است بازی را وارد مرحله ی خطرناکی برای معترضان و جان به لب رسیدگان داخل کشور کرده اند.
هر چند هیچ اسلحه ای در اختیار مردم نیست و هر چند اعتراضات آتی مردم نیز مثل اعتراض های گذشته با روش های غیر مسلحانه صورت خواهد گرفت، اما تبلیغ و ترویج مبارزه ی مسلحانه در جایی که مردم اصلا و ابدا به این فکر نیستند، دلیل محکمی به دست حکومت برای سرکوب سخت اعتراضات آتی مردم خواهد داد.
هر رسانه ای که چنین تبلیغی را انجام دهد، مسوول آسیب دیدن معترضان غیر مسلح در حرکت های اعتراضی آینده خواهد بود.
در قسمت «در باره ی ما»ی خبرنامه گویا نوشته شده است:
«خبرنامه گويا از انتشار مطالبی با مضمون تشويق به مبارزه مسلحانه، ترور و خشونت خودداری خواهد کرد.»
امیدواریم رسانه هایی مانند تلویزیون کانال یک آقای همایون، با در نظر گرفتن مهره چینی های حکومت و طراحی های امنیتی او، به هخاها و روان پریشان سیاسی فرصت بهره گیری از فضای آزاد رسانه ای برای ارائه طرح هایی که آخر عاقبت خوشی برای معترضان داخل کشور نخواهد داشت ندهند.
