«اگر از حال من جویا باشی، خوبم و همه‌چیز روبه‌راه است؛ اما در مورد غذا نپرس که تقریبا همیشه افتضاح است»
ناتان پلِیس - ایندیپندنت فارسی
نامه یک سرباز جنگ جهانی دوم بعد از ۷۶ سال سرانجام به مقصد رسید.
آنجلینا گونسال‌وِز ۸۹ ساله که در ووبرن ماساچوست زندگی می‌کند ماه پیش در مصاحبه با نیویورک‌تایمز گفت پستچی بسته‌ای حاوی نامه‌ای از حدود یک قرن پیش برای او آورده است.
پستچی پرسید: «سلام، آیا شوهر شما سرباز بوده؟»
خانم گونسال‌وِز پاسخ می‌دهد: «بله، سرباز بود؛ اما آن موقع هنوز با او آشنا نشده بودم.»
پستچی می‌گوید: «خب، من تقریبا مطمئنم چیزی که همراه دارم برایتان بسیار ارزشمند است» و سپس بسته‌ای به او تحویل می‌دهد. داخل بسته یک نامه دست‌نویس به تاریخ ۶ دسامبر ۱۹۴۵ (۱۰ آذر ۱۳۲۴) بود.
نامه این‌چنین شروع می‌شد: «مادر عزیزم، امروز نامه دیگری از شما دریافت کردم و از شنیدن این‌که همه‌چیز روبه‌راه است خوشحال شدم.»
فرستنده این نامه جان گونسال‌وز، همسر خانم گونسال‌وز بود که در سال ۱۹۴۵در ۲۲ سالگی گروهبان ارتش ایالات‌متحده بود. جنگ به‌تازگی به پایان رسیده بود و آقای گونسال‌وز در باد اُرب آلمان، نزدیک اردوگاه اسیران جنگی متعلق به ارتش نازی مستقر بود که آمریکایی‌ها اسیران آن را آزاد کرده بودند.
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
در ادامه نامه آمده است: «اگر از حال من جویا باشی، خوبم و همه‌چیز روبه‌راه است؛ اما در مورد غذا نپرس که تقریبا همیشه افتضاح است. عشق + بوسه، پسرت جانی. پی‌نوشت: امیدوارم خیلی زود شما را ببینم.»
حالا سال‌ها است که از مرگ مادر آقای گونسال‌وز می‌گذرد، اما او موفق شد قبل از مرگ دوباره فرزندش را ببیند. پسرش پس از جنگ به خانه‌اش نزد خانواده و دوستانش در ووبرن بازگشت و در سال ۱۹۴۹با آنجلینا آشنا شد. آن‌ها در سال ۱۹۵۳ ازدواج کردند، صاحب پنج پسر شدند و تا سال ۲۰۱۵ که آقای گونسال‌وز در۹۲ سالگی درگذشت در کنار هم زندگی کردند.
اما نامه به دلایلی در پست گم شد. در بسته‌ای که خانم گونسال‌وز دریافت کرد یادداشتی از سازمان خدمات پستی ایالات‌متحده هم بود و در آن سعی کرده‌اند علت این تاخیر طولانی را توضیح دهند.
به گزارش شبکه تلویزیونی دابلیواف‌اکس‌تی (WFXT-TV) مرکز توزیع مرسوله‌های پستی یو‌اس‌پی‌اس (USPS) در پیتسبورگ به خانم گونسال‌وز گفت: «نمی‌دانیم این نامه در۷۰سال گذشته کجا بوده است، اما تقریبا شش هفته پیش به مرکز ما رسید. با توجه به قدمت و اهمیت تاریخی آن برای خانواده شما... تحویل سریع این نامه برای ما اهمیت بسیار زیادی داشت.»
خانم گونسال‌وز، پس از گذشت شش سال از فوت همسرش، از خواندن حرف‌های او در نامه بسیار خوشحال شد.
او به این شبکه خبری گفت: «باورش برایم خیلی سخت بود! دیدن دستخطش و کلا همه‌چیز. خیلی شگفت‌انگیز بود... انگار دوباره پیش من برگشته بود.»
