پیشنهاد یک قانون‌گذار نروژی برای کسب نامزدی دریافت جایزه صلح نوبل به مسیح علینژاد چهره فعال و البته پرحاشیه اپوزیسیون جمهوری اسلامی کمتر از حد تصورم بازخورد خبری داشت. اما فضای مثبتی برای او به وجود آمد. یعنی تا آنجایی که رصد کردم فضای منفی علیه او کمتر وجود بود.
این مسئله برایم مهم بود. زیرا جبهه بندی علیه او قبل از این خبر کم نبود و حالا فضای تقریبا مثبتی برای او به وجود آمده. چرا؟
به نظرم این ماحصل یک فضای رادیکال است. ما اکنون در یک فضایی به سر می‌بریم که موافقت‌ها و مخالفت‌های سیاسی علیه حاکمیت مستقر شفاف و علنی شده و هر کسی که مخالفت می‌کند هر آن چیزی را که بدان معتقد است را بیان می‌کند و چیزی را کتمان نمی‌کند.
علاوه بر آن نظریات رادیکال شده‌اند. یعنی معترضان و مخالفان به قدری در فضای تنش آلودی زیست می‌کنند که کنش هایی میدانی را بر تئوری پردازی‌ها ترجیح می‌دهند.
این کنش‌ها گریبان معتدل ترین کنش ورزان سیاسی مخالف در داخل کشور را هم گرفته. چهره هایی مثل نسرین ستوده یا نرگس محمدی به شدت عمل گرا شده‌اند و کنش‌های رادیکال این دو کنشگر بیش از پیش خودش را نشان داده.
در چنین شرایطی طبیعی است چهره‌ای مثل مسیح علینژاد که از همان شروع فعالیت‌هایش با عنوان مبارزه با حجاب اجباری هم رادیکال عمل می‌کرد و هم در به وجود آمدن این فضای رادیکال نقش داشته است برجسته شود و حتی فضای نقریبا مثبتی به نفع او به وجود بیاید.
اما این جایزه به نفع جریان اپوزیسیون است یا خیر سوالی است که در مرحله بعدی باید به آن پاسخ گفت.
احمد حیدریان
ساختار نومینالیسم تحول‌خواهی، نصرالله لشنی
کُنش‌ها و واکنش‌ها در نظام استبدادی، کوروش مختاری
