نویسنده با بیان اینکه انقلاب اسلامی یک تراژدی تاریخی بود و تا آخرین لحظه موفقیت آن قطعی نبود ادامه داده «شاه در سال ۱۹۷۴ متوجه شد که در پایان راه است و مبتلا به سرطان شده، اما آن را مخفی نگه داشت. شاه آنوقت که به بیشترین توان نیاز داشت ناتوان شد، به‌خصوص در زمستان ۱۹۷۹؛ و بخت با خمینی در کلیدی‌ترین دوران یار بود. بسیاری در دولت کارتر نمی‌پذیرفتند که خمینی یک تهدید واقعی است و ممکن است تعادل را در منطقه بهم بزند. به این ترتیب، فرانسه بازگشت خمینی به تهران را تسهیل کرد.»

در بخش دیگری از مقاله «واشنگتن اگزمینر» آمده حتا پس از انقلاب نیز معلوم نبود که آیا حکومت دینی خمینی دوام می‌آورد یا نه. در نوامبر ۱۹۷۹ پاسداران و هواداران جوان خمینی به سفارت ایالات متحده یورش بردند دقیقاً به این دلیل که سفارت آمریکا برای آشتی با دولت جدید تلاش می‌کرد. یک روز قبل از اشغال سفارت توسط گروه‌های اسلامگرا، استیون ارلانگر خبرنگار جوانی که ده‌ها سال بعد خبرنگار ارشد بخش دیپلماتیک نیویورک تایمز شد، اعلام کرد که مرحله مذهبی انقلاب ایران به پایان رسیده است... بحران‌های دوگانه گروگانگیری و حمله عراق بود که به خمینی اجازه داد پیروزی سیاسی را از زیر دندان‌های شکست بیرون بکشد.»

به اعتقاد مایکل روبین، افتادن ایران به دست یک حکومت دینی غرب را شوکه کرد. درست همانطور که ۳۰ سال بعد پس از بهار عربی، تبلیغاتچی‌ها تلاش کردند کتاب‌هایی را سفارش دهند تا توضیح دهند چرا چشم غرب به روی این تحولات بسته ماند. آنها مورخانی مثل نیکی کدی و اروند آبراهامیان را مأمور کردند تا با داستان‌سرایی تشریح و اثبات کنند که انقلاب اسلامی در ایران نه یک ناهنجاری بلکه مسیر طبیعی تکامل سیاسی ایران بوده است.

نویسنده در ادامه افزوده «در آن زمان، بسیاری فهمیدند که تزهای آنها چقدر غلط بود، اما با گذشت زمان، نسلی که واقعیت ایرانِ پیش از انقلاب را به یاد می‌آورد از بین رفت. وقتی در ایران انقلاب شد کمتر از یک پنجم جمعیت امروز آمریکا ۲۰ سال یا بیشتر سن داشتند. به این ترتیب، تقریباً هر کسی که در زمان دولت کارتر یا قبل از آن زمان در دوران کارتر مسئولیت داشتند بازنشست شده‌اند و این مسئله سبب شد اطلاعات غلط جای واقعیت را بگیرد. همین مسئله سبب شد انقلاب اسلامی و احساسات ضدغربی امری عادی و دائمی به نظر برسد. این مسئله سبب محدود شدن گزینه‌های سیاسی آمریکا شد. افراد بسیار کمی در وزارت خارجه یا شورای امنیت ملی آمریکا هستند که بر اساس بازگرداندن ایران به شرایط عادی سیاست‌گذاری می‌کنند. از این روست که باراک اوباما رئیس جمهور پیشین آمریکا به انقلاب اسلامی در شرایطی که با بحران موجودیت روبرو بود مشروعیت [حقانیت] بخشید. در حالی که امروز دولت بایدن می‌خواهد شکست را از زیر دندان پیروزی بیرون بکشد: درواقع بایدن بجای اینکه اجازه بدهد انقلاب اسلامی زیر بار بی‌کفایتی خود فرو بپاشد، به بقای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و علی خامنه‌ای کمک می‌کند.»

مایکل روبین در پایان می‌نویسد «ایرانیان می‌توانند به آزادی برسند. آنها تقریباً در دهه اول قرن بیستم به آن دست یافتند. زمان آن فرا رسیده است که کاخ سفید از مانع‌تراشی بر سر راه ایرانیان دست بردارد.»