درد و بیماری امروز ایران سلطۀ حکومت دینی بر کشور است
رادیو بین المللی فرانسه - میهمان این هفتۀ «چهره‌ها و گفتگوها» در میانۀ سروستان و لارستان در شهر کوچک جَهُرم در استان فارس بدنیا آمده و پس از پایان آموزش ابتدائی و متوسطه در این شهر تحصیلات خود را در رشتۀ مهندسی کشاورزی در دانشگاه تهران پی گرفته است. شاید از همین رو نام سازمانی او کِشتگر شده و با همین نام نوشته و سرشناس گردیده است. میهمان این هفتۀ «چهره‌ها و گفتگوها» علی فرخندۀ جَهرمی است که بگفتۀ خود «در دوران نوباوگی سیاسی فراوان کارهای شورشی» کرده و در سال‌های انقلاب، رهبری و سخنگوئی سازمان چریک‌های فدائی خلق ایران را بر دوش کشیده و همانند بسیاری دیگر، پس از چندی ناگزیر به ترک کشور شده است.
علی کشتگر در این گفتگو تاکید می‌کند که «عدالت و آزادی» امروز نیز آرمان و هدف تلاش‌های اوست، اما «راه پیش گرفته شده در گذشته، [یعنی] مشی چریکی و نیز تفکر مارکسیستی ـ لنینیستی» را «توهم و اشتباه» می‌داند و دیگر پیوندی با آن ندارد. او تاکید می‌کند که «عدالت تنها در صورتی در جامعه نهادینه می‌شود که مردم آن جامعه خواستار و در پی آن باشند. هدایت مردم از سوی یک نیرو یا حزب سیاسی به سوی بهشتی که خود می‌خواهد به جائی نخواهد رسید».
او با اشاره به انقلاب مشروطۀ ایران و برداشتن نخستین گام‌ها در ایجاد دولت ـ ملت در دوران پهلوی، تاکید می‌کند که «کودتای ۲۸ مرداد اشتباهی بود که هم دربار و هم آمریکا و انگلیس با توجه به منافع خود انجام دادند و این چنین تحول تدریجی اوضاع در ایران را از ریل خارج کرد».
او در این گفتگو فاش می‌گوید که چگونه و با چه پرسش‌هائی از خود دچار تحول فکری شده است و به این باور رسیده است که «بدون آزادی و اعتقادِ صادقانه به حقوق بشر امکان دست یافتن به عدالت وجود ندارد» و «آزادی نیز بدون مدارا و بدون فرهنگ تعامل از راه خشونت و جنگ بدست نمی‌آید».
👈مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه
علی کشتگر «مهمترین درد و بیماری امروز ایران را سلطۀ حکومت دینی بر کشور» می‌داند و «راه رهائی را در جدائی دین از دولت» می‌بیند.
او نظام کنونی ایران را تحول پذیر به سوی دموکراسی نمی‌داند و تاکید می‌کند که «تا کنون هیچ نظام متکی بر ایدئولوژی با تحول پا بر جا نمانده است. اتحاد جماهیر شوروی و نظام آپارتاید در افریقای جنوبی نمونه‌های آنند». از همین روست که در ایران نیز «صاحب نظران مکتبی» با هر گونه اصلاحاتی مخالفند زیرا می‌دانند که «چنین گامی نفی ستون اصلی این حکومت یعنی ولایت فقیه است».
علی کشتگر با تاکید بر «ضرورت رشد و گسترش جامعه مدنی، یادآوری می‌کند که وجود افکار متضاد و اندیشه‌های گوناگون در جامعه نه تنها بد نیست، بلکه لازم است». او البته با هر گونه حکومت استبدادی مخالف است، اما تاکید می‌کند که «دیکتاتوری سکولار بر دیکتاتوری مذهبی ترجیح دارد».
