تقدیم به گوهر عشقی
نه آسمونی، نه ریسمونی
بیا بگذر ز سیسمونی
ز من بشنو تو این قصه
که از یادت بِره غُصه
تو شهرِ ما لبا خندون
نمی‌ناله کسی از نون
پدر کار و سرا داره
هم از یارو رضا داره
تو هر کوچه چراغونی
کباب و مرغ و بریونی
چه در خونه، چه مهمونی
بساطِ شور و شیطونی
سرِ تپه یه زندونه
که مالِ عهدِ شاهونه
ولی حالا گلستونه
کسی اون تو نمی‌مونه
به وقتایِ فراخونی
به سُرنا و غزل خونی
اونا میگن ز همگونی
نه از کُشتن، نه ویرونی
ز هر جایی ازین دنیا
همه می‌خوان بیان اینجا
ببین اسباب خوش کامی
پرستو روی هر بامی
ولی میگه یه فرزونه
چو گوهرها فراونه
دیگه این جور نمی‌مونه
اینم می‌شه یه افسونه
