البته در یک مبارزه ی نابرابر میان مردم و حکومت، سرِ کار گذاشتن و سرِ کار رفتن، مشغولیت بسیار خوبی برای هر دو طرف است. خوشبختانه در مبارزه ی میان دولت ها، وضعیت غیر از این است و زیاد با آن چه افکار عمومی خود را با آن مشغول می کنند سر و کاری نیست.
امروز مطلب و فیلم ی منتشر شد از سوتی دادن صدا و سیما در مشخص کردن پایگاه فوق سری ارتش جمهوری اسلامی.
اولا هر آدم عاقلی باید از خود بپرسد، چرا حکومت باید یک «پایگاه فوق سری» را رونمایی عمومی کند و مثلا ۵۰ تا ۱۰۰ تا ۲۰۰ تا پهپاد رادیو کنترل را به نمایش بگذارد؟
امریکایی ها موقع نمایش هواپیماهای میلیارد دلاری ب۲ که تکنولوژی اش متعلق به چند دهه پیش است حتی اجازه ی نزدیک شدن از یک فاصله ی معین به آن را نمی دهند.
نشان دادن فیلم از پایگاه فوق سری که جای خود دارد.
ثانیا عقل ارتشی که زمانی مجهزترین و کارکشته ترین ارتش خاورمیانه بود نمی رسد که در دو دقیقه فیلم سوتی به این بزرگی ندهد؟
البته گاگولیسم در جمهوری اسلامی بیداد می کند اما این دلیل نمی شود که ما مخالفان حکومت هم خود را در معرض گاگول شدن قرار دهیم.
آقایانِ مشغول در اینترنت نشسته اند کشف کرده اند که از روی مشخص بودن محل برخاست هلیکوپتر و تقسیم کردن حداکثر سرعت آن در زمان طی شده می توان فهمید که پایگاه فوق سری کجای ایران قرار دارد! :) یک نفر حتی فراتر رفته و گفته از روی صدای باز و بسته شدن درِ پایگاه می توان مشخص کرد که درِ مزبور از چه نوع است و کجا ساخته شده است!
آفرین به این متخصصان اینترنتی!
مثلا هلیپکوپتر را نمی توان مدتی بیشتر از زمانِ طی مسیر تا پایگاه در آسمان پرواز داد و حتی بی آن که گردش آن حس شود آن را به نقطه ی برخاست بازگرداند و مثلا خبرنگار و متخصصان اینترنتی را سر کار گذاشت؟! به عبارتی تو دنبال من در رشته کوه های زاگرس می گردی من در رشته کوه های البرز جا خوش کرده ام؟! :)
یعنی ارتش این قدر بلد نیست که به خیال خود دشمن را فریب دهد؟
زمانی که می خواستند هتل بزرگ داریوش را در کیش بسازند، قرار شد گروهی فیلمبردار برای نقشه برداری و کارهای فنی ساخت و ساز، فیلمی از فراز کیش بردارند.
من خلبان هواپیمای فیلمبردارها بودم و فیلم برداشته شد و به محض پیاده شدن از هواپیما، سه نفر ارتشی مجرب رکن دو، در همان فرودگاه کیش تشکیلات بازبینی شان را علم کرده بودند و منتظر دیدن فیلم بودند، و یک نفر حراستی هم که در هواپیما به فیلمبردارها می گفت که کجا فیلم بردارند و کجا فیلم بر ندارند، کنار آن ها ایستاد و فیلم را دیدند و بریدند و سر هم کردند و به فیلمبردارها باز گرداندند.
آن وقت بعد از سی و خرده ای سال، این ها این قدر گاگول شده اند که خبرنگار را ببرند به پایگاه فوق سری و اینترنتیون، کشف کنند که پایگاه،،، فلان جای ایران قرار دارد.
البته اسراییل هم به این موضوعات می خندد و حق هم دارد بخندد. کسی که تا داخل بیت رهبر نفوذ کرده و راست و چپ در تاسیسات هسته ای و موشکی جمهوری نکبت خرابکاری می کند باید هم به تئوری های با مزه اینترنتیون بخندد.
ما حرف مان را می زنیم، آن ها کار شان را می کنند.
من همیشه به خودم این هشدار و توجه را می دهم که هِی! جناب سخن! دشمن ممکن است در بعضی کارها گاگول باشد یا عمدا گاگول بازی در بیاورد تا تو را فریب دهد، اما تو حواس ات شش دانگ جمع باشد و گاگول نشو. دشمن را هر قدر هم ابله، دستکم نگیر. یک جا به تو می زنند، طوری که نفهمی از کجا خورده ای. خصوصا دستگاه های امنیتی را بچه بازی نگیر.
این که ارتش یک حکومت منفور، بیاید و بخواهد من و شما و اسراییل و امریکا را سر کار بگذارد، کاملا طبیعی ست. ممکن است من و شما سرِ کار برویم، ولی مطمئن باشید، آن همه خاکی که از زیر کوه و در دل کویر بیرون کشیده شده، با بیل و قابلمه نبوده و ماهواره ها هم کور نیستند که نبینند کجا دارند آن مقدار عظیم خاک را بیرون می کشند مثلا.
من و شما که اندر خم کوچه ی وسط دو متروپول مانده ایم، بهتر است در کنار این مشغولیت ها، به کارهایی که می توانیم انجام دهیم فکر کنیم و بازی های بزرگ تر را به دولت ها و حکومت ها بسپاریم.
