اتلاف وقت برای دو تا و نصفی سازمان سیاسی که همیشه ساز مخالف با هر آن چه نام پهلوی بر آن است می زنند و صرف انرژی برای پاسخگویی به آن ها و تلاش برای این که آن ها به این محور بپیوندند، در این دوره ی جوش و خروش ملی، عملی ست بیهوده که اتفاقا دستگاه امنیتی و تبلیغاتی حکومت در صدد انداختن تلاش های موثر ضد حکومتی به این کانال منتهی به بی نتیجگی ست که باید با هوشیاری از آن پرهیز کرد.

اما پیشنهاد نو یی که به گمان من هم عملی ست و هم موثر و آن را در اینجا می نویسم شاید شاهزاده و تشکیلات ایشان به آن نیم نگاهی بیندازند:

بعد از کنفرانس مطبوعاتی شاهزاده من شاهد دو مطلب از دو شخصیت سیاسی چپ و سابقا چپ بودم که بسیار آن را پر اهمیت یافتم:

مطالب جنابان آقایان ابوالفضل محققی، از سران سابق چریک های فدایی خلق و بعدها سازمان اکثریت، و دکتر مسعود نقره کار، از فعالان قدیمی سیاسی و نویسنده و تحلیل گر سیاسی به معنای واقعی کلمه.

نوشته ها و نگاه تازه و بکر این بزرگان به سخنان و عملکرد شاهزاده رضا پهلوی، از ارزش بسیار زیادی بر خوردار است.

این نگاه تازه، البته مورد انتقاد و گاه هجوم سختِ یاران و همفکران گذشته این شخصیت ها قرار گرفت که با پاسخ قاطع آن ها رو به رو شد.

این شخصیت ها، به علاوه شخصیت های رسانه ای موافق شاهزاده، مثل جنابان استادان امیر طاهری و دکتر علیرضا نوری زاده و شهرام همایون اگر در همین جمع محدود و نه جمع هایی که دچار شلوغ کاری می شوند، با حضور شاهزاده رضا پهلوی گرد هم بیایند، و با یکدیگر سخن بگویند، تحولی قطعا بزرگ در توازن نیروهای مخالف حکومت اسلامی در خارج و در داخل ایران به وجود خواهند آورد.

موافقان شاهزاده که موافق او هستند و بحثی در مورد آن ها نیست. مخالفان پر از کینه و نفرت شاهزاده و وابستگان پیدا و پنهان به حکومت نکبت هم که مخالف و تشنه به خونِ شاهزاده بوده اند و هستند و ما را به کار آن ها کاری نیست.

اما می مانند نیروهای واقع گرای ملی، که نه خواست ها و آمال سیاسی و تفکری دست نیافتنی آن ها که سرنوشت مردم ایران در برهه کنونی برای شان مهم است و نمی خواهند چهل سال دیگر خود یا فرزندان شان به خاطر ایده آل های دست نیافتنی آن ها زیر واقعیت خرد کننده ی جمهوری اسلامی زندگی کنند، و این ها با تشکیل چنین جلسه ای برای بررسی آغاز یک همکاری مشترک قطعا کمکی خواهند بود برای به هم پیوستن خرده رودهای اعتراضی در ایران و تبدیل آن ها به شط ی بزرگ و خروشان که هیچ حکومتی در مقابل آن توانایی ایستادگی نخواهد داشت.

ما گفتنی ها را می گوییم، حال موثر باشد یا توجهی به آن نشود، این دیگر بر عهده ی بزرگان سیاست ایران است.