برگرفته از دفترِ آماده ی چاپِ سَروِ سَر
رَواکاری با دیوانِ قُرآن
فَریبکاری بوَد بر شَهروندان
برداشتی آزاد از سُروده ی سعدی شیرازی:
تَرحم بر پَلنگِ تیز دَندان
سِتمکاری بوَد بر گوسپندان
سَروِ سَر
سَروِ سَر، سَرنگون گردانِ اَهریمن
نگارِ نِگاهبانِ توفانِ خَرمَن
هُمای هَمبستگی با بانگ و باور
سِتاند؛ دادِ دام از بیدادِ دُشمن
ننگِ نادانیِ آوردنِ دیوانِ آشکار و پنهانِ قُرآن
از دریچه های تَنگِ چَپستانِ سُرخ
و دوزخِ بیکرانِ راستستانِ سیاه
پس از خاموشیِ خُفتن
و پیش از مرگِ مُردن
سَروِ سَر را تیراژه ای از تیر می گرداند
تا بر بستر سَرِ سَراسیمگی، خوابیدنِ کفتاران را
که؛ با یک چشم باز و یک چشم بسته
هم اکنون را به آینده راه کشانی می کنند
آوای بیداریِ، هُشدارِ آگاهی؛
آونگِ آوای رهایی و آزادی
از میانِ پیچستانِ تازشِ تاریک
نگرانِ دورِ دیروز تا نزدیکِ امروز
گوی گشتاور گشته است
تا در گذرِ زَمان در هر بِزنگاهی
هِنگامه ی هِنگام نگردند
تا شَهبازِ زند را تَندیسِ تَنیده ی نابینا
و کِرمان را شهرِ کوران نگردانند
تا زاینده رود را زاینده بدرود
آبستانِ آذرآبادگان را؛ نمکستان،
دریاچه ی کاسپین را پنج پاره،
هامون؛ آوردگاهِ خَرمنِ ایران را مُرداب،
بَختگان؛ بَختِ رَخت بَسته را خُشکِستان
و ...
در آرزوی خوابِ آفتابِ ریزش
با تابشِ فروکش، ناپدید نگردانند
ای سَروِ سَر!
دیر هِنگامیست جَوانه های شاخه ها
تابِ تُندرِ تَنهایی بر خَزانِ بَرگها
آوردگاهِ فرود گشته اند
دُخترانِ بافنده ی سوگوارِ؛
در سوگِ تِکه تِکه گراندنِ سَروِ زَرتشت*۲ (کِشمَر)
تَنِ تَناورتَنیده و سَرِ خَمیده ی سَرو را تِرمه؛
آوای تَرانه های تَندیسِ تَنهایی
سازِ چَپ می نوازند
تا سوزِ سازِ دلِ سَرو
سایه بانِ سالیانِ سَر، اُستواری را
به پندارِ پیمان باز بگرداند
تا سُروده های سَر؛ جنگلِ سَرو گردند
تا بانگِ باور و آذرخشِ خَشم
هُمای هَمبستگی را هُمایون، خُجسته گردانند
تا آزادی این خونین ترین واژه ی ایران، آزاد
سِپیدیِ آشتیِ آبادی، گردد
تا آب؛ زمینِ خُشکِ خَسته را سیرابِ
زمین؛ زنده، گهواره ی زندگی
آرامش؛ رامشِ آسایش را
به زَمان باز گردانَد
تا سَروهای سَرها!
آزادگانِ ایرانی؛
سَرآغازِ هِنگامِ نوین
نوین روزِ شَهریارانِ شَهروندی
جانِ جَهان را دادگسترانِ نِگاهبان
گهواره ی جَهان بینیِ زیست بومِ نیکویی ها
با خُروشِ ایران رود
بازهم دلِ زمین*۳ بِگردانند.
تیرماه ۲۵۶۱ ایرانی
جولای ۲۰۲۲ ترسایی
گوتنبرگ ـ سوید
پانویسها:
* نگینِ نگاه به نگاره ی سَروِ سَر است؛ نگارگر: آبتین آیینه
*۲ نگینِ نگاه به سَروِ کِشمَر؛ یک نِویسه (خَط) از سُروده ی فردوسی، اُستاد توس در داستانِ گشتاسپ است:
یکی شاخ سَرو آورید از بِهشت
بدروازه ی شهرِ کِشمَر بِکِشت.
و نگرشی به سُروده ی سَروِ زَرتشت (کِشمَر) ار دفترِ پَردیسِ تاجیک می باشد.
*۳ نگینِ نگاه به دو نِویسه (خَط) از سُروده ی دفترِ هفت پیکر؛ بهرامنامه؛ هفت گنبدِ نظامی گنجوی است:
همه عالم تن است و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خِجِل
چونکه ایران دلِ زمین باشد
دل ز تن به بود یَقین باشد.
قدرت نمایی کرونا در ایران، محمدرضا محبوب فر
