تصورش را بکنید؛ در کشوری که اکنون فقر بیداد می‌کند، در چندین استان مردم از بی آبی با بیماری و مرگ دست به گریبان هستند، کودکان گرسنه و بی سرپرست در سراسر ایران در کوچه و خیابان و در میان زباله‌ها زندگی می‌کنند. آقایان یکی از «مولفه‌های مهم قدرت کشور» را بوجود آوردن بچه‌های بیشتر می‌داند.

این تصادفی نیست، برنامه‌ای روشن از اهداف حکومت اسلامی ست. این حکومت از ابتدا تا اکنون، در کنار همه‌ی برنامه‌های مخرب و غیرانسانی خود، یک برنامه ثابت نیز داشته است که هر دو سه سال یکبار آن را به عنوان یک برنامه مهم و فوری مطرح می‌کند، و همه‌ی توان مادی و غیر مادی خود را برای اجرایی شدن آن به کار می‌اندازد. این برنامه که کاملا ارتباط مستقیم با وضعیت زنان ایران دارد، عبارت است از حجاب اسلامی و زیاد کردن جمعیت: حجاب اسلامی که مساوی ست با تحقیر زن، و بچه دار شدن پی در پی او نیز، هم زن را به عنوان یک ماشین بچه سازی خانه نشین می‌کند و هم به قول خودشان لشگریان اسلام را زیاد می‌سازد. که البته این لشگریان اسلام از دید این حکومت همان جوان‌های بدبخت چشم و گوش بسته و شتشوی مغزی داده شده‌ای هستند که، در کوچه و خیابان‌های ایران با چوب و چماق مراقب حجاب زنان هستند، و در خانه‌ها با چاقو و تبر مراقب «ناموس» زنان و در کشورهای دیگر با بمب و هفت تیرو چاقو در حال جنگیدن با تمدن و فرهنگ پیشرفته بشری.

خوشبختانه حکومت اسلامی تا کنون در هیچ کدام از این دو خواست کاملا موفق نشده است. پس از ۴۳ سال زنان (اگرچه در ارتباط با بسیاری از خواسته‌های حقوق بشری خود ظاهرا کوتاه آمده اند) در مخالفت با حجاب اجباری کوتاه نیامده‌اند و پایین آمدن سریع رشد جمعیتی در چند سال اخیر نشان می‌دهد که زنان و مردان هوشیار و آگاه دریافته‌اند که بچه‌های زیادی در شرایط کنونی سرزمین مان جز بدبختی و فقر بیشتر نتیجه‌ای نخواهد داشت. و مهمتر از همه (با همه‌ی پرده پوشی هایی که حکومت‌های اروپایی و آمریکایی در ارتباط با این حکومت دارند) کم کم مردمان این کشورها به هویت واقعی این حکومت واپسگرای قرون وسطایی واقف می‌شوند و دیگر به سیاستمدارنی رای نخواهند داد که مدافع چنین حکومتی باشند.

شکوه میرزادگی