شاهزاده رضا پهلوی، در گفتاری نه چندان روشن، برای این که بتوانند کاری علیه نظام نکبت انجام دهند و مثلا در مجامع بین المللی با قاطعیت از طرف «مردم ایران» سخن بگویند، موضوع وکالت دادن به خودشان را مطرح کردند.

بعد از این درخواست، عده ی زیادی از ایرانیان به ایشان کتبا و لفظا وکالت دادند تا بلکه با این وکالت ایشان انگیزه ی بیشتر برای کار بیشتر در جهت سرنگونی نظامی که ۴۰ سال عمر کرده و کماکان و به هر قیمت می خواهد سال های دیگر نیز عمر کند پیدا کند.

موضوعی ساده، با محتوایی ساده، با مسوولیتی مشخص، با هدفی مشخص که اصلا هم معلوم نیست منشاء اثری شود یا خیر....

البته موضوع «وکالت»،،، منشاء اثر شد ولی نه در جهت سرنگونی نظام نکبت بلکه در جهت به جان هم افتادن «اپوزیسیون مسخره ی ایرونی»، که فقط بلد است فک بزند و اظهار فضل بکند و با چانه جنباندن خستگی ناپذیر، به خیال خود هم حکومت فعلی را سرنگون کند، هم حکومتی دمکراتیک و مردمی و عدالت پرور و آزادی خواه و سوسیالیست و جهانی برقرار کند!

کاری که ۴۰ سال است به خوبی و با انرژی کامل انجام می دهد و فک اش تا لحظه ای که روی تخت مرده شور خانه او را دراز کنند همچنان می جنبد بلکه از دیگر فک جنبانان رقیب عقب نماند.

حالا اصلا موضوع از چه قرار است و این همه هیاهو برای چیست؟

هیچ! یک عده آمده اند، به شاهزاده رضا پهلوی وکالت داده اند که شما بیا از طرف ما هر جا می خواهی علیه حکومت نکبت حرف بزن، کاری بکن، چیزی بخواه برای دور کردن این بختک از سر کشور.

نه کسی به ایشان وکالت برای حکومت آینده داده، نه برای تعیین نوع نظام آینده، نه انتخاب وزیر و وکیل، نه انتخاب خط مشی حکومت بعدی، و نه هیچ چیز دیگر که اگر هم در این شرایط جنگ با حکومت نکبت چنین وکالتی به کسی داده شود، در اصل خود را مسخره کردن است.

ایشان هم که تا به امروز کلمه ای در جهت خلاف آن چه ما حکومت مدرن و مبتنی بر حقوق بشر می دانیم از دهان اش خارج نشده و این قدر هم دمکرات است و اهل «دمکراسی بازی» ست که باعث شده هیچ کار موثری علیه حکومت فعلی نتواند انجام دهد.

هنوز کلمه ی وکالت، به طور کامل از دهان شاهزاده خارج نشده، و هنوز جوهر وکالت دهندگانی مثل من -ف. م. سخن- خشک نشده، یک عده مثلا اپوزیسیون چپ و آینده نگر، شروع کردند به نعره کشیدن که ما وکالت نمی دهیم، و شعار ساخته ی مجاهدین خلق نکبت را تکرار کردند که مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر!

این را همین جا اضافه کنم که در این نوشته، روی سخن مان با سایبری های چهار گانه یعنی:
-سایبری های حکومت نکبت
-سایبری های مجاهدین خلق نکبت
-سایبری های تجزیه طلبان نکبت
-و سایبری های خود رهبر پنداران دلقک

نیست بلکه اپوزیسیون محترم و متینی ست که گاه از شدت استریلیزه بودن و پاکیزه خواهی، حاضر به انجام هیچ عمل جراحی یا حتی پانسمان ساده نیست مبادا مریض حال اش بدتر شود یا بیفتد بمیرد و او مسوول بماند!

نه عزیزان! موی همگی ما در این چهل سال سفید شده و داریم کم کم روانه ی قبرها و کوزه های خاکستر مان در کشورهای خارجی می شویم و این دقت میلی متری شما برای آینده -کدام آینده؟! یارو،،، «گذشته ی معظم»، محکم بر تخت ولایت مطلقه اش نشسته و به آینده، فرصت نفس کشیدن هم نمی دهد، چه برسد به تغییر!- نتیجه ای ندارد جز ادامه ی همان گذشته ی نکبت، تا من و شما را هم تووی گور بخواباند.

اما یک نکته ی ساده ی دیگر:
ما آمده ایم به شاهزاده وکالت داده ایم. شما برای وکالت «ندادن» چرا خود را تکه پاره می کنید؟!

مگر کسی شما را زور کرده که بیایید وکالت بدهید که می گویید «وکالت نمی دهم»؟

بله. اگر کسی کسی را مجبور به کاری کند فریاد زدن قابل فهم است ولی برای وکالت «ندادن» هم باید نعره زد؟

این یک.

دوم این که حالا که قرار بر وکالت دادن است، و ممکن است شما عزیزان، با سوابق طولانی و «درخشان» مبارزاتی از این موضوع عقب بمانید، خب بیایید محض رضای خدا، یک نفر، و فقط یک نفر را با نام و نشان اش -نه از این موجودات تخیلی بدون نام- معرفی کنید و بگویید شما به او وکالت می دهید! چه بسا اگر شما بتوانید آن یک نفر را وکیل کنید، من هم که به شاهزاده وکالت داده ام وکالت ام را از ایشان پس بگیرم و به شخص مورد نظر شما وکالت بدهم!

البته چنین شخصی وجود ندارد و خودتان هم مثل من -که شماها را بهتر از خودتان می شناسم- می دانید که چنین شخصی وجود ندارد، و باز در ته قلب تان می دانید که شاهزاده اگر چه پسر شاه ی بوده که شما مخالف خونی اش بوده اید رفتار و منش اش ربطی به پدر و پدر بزرگ اش ندارد (که این نقطه ی مثبت از نظر شماها، نقطه ی منفی از نظر من هست! :) ) و می دانید که او اصلا در قید و بند حکومت آینده نیست و یک عده سایبری هم که به اسم هواداران دو آتشه ی او به دیگران فحش های رکیک و سخیف می دهند، «سایبری» هستند و ربطی به او ندارند، و او می تواند امروز در ارتباط با جهانیان، کارهای مفیدی انجام دهد و باز با این وجود، شما طبق عادت باید نعره تان را بکشید و نشان دهید که خیلی پاکیزه و استریل تشریف دارید!

و همه ی ما منتظر می مانیم تا «دیگران» برای ما -مثل خیلی چیزهای دیگر- استاندارد براندازی تعیین کنند و ما ها هم -اگر نمرده باشیم- مثل بز، دنبال آن استاندارد راه بیفتیم! :)