اخیرا یک فیلسوف دانشگاه آزاد اسلامی که برای تطهیرش، حکم اخراج چند روزه از دانشگاه مزبور را، در پرونده خود دارد و بلافاصله هم این حکم تعلیق شد و قبلا اظهاراتاش در ملا ویزیونها، بعنوان دفاع از مخالفین رژیم تلقی میشد. طی یک گفتار ویدئویی، به سیم آخر زده و جانانه از رژیم خامنهای و تثبیت آن دفاع نموده، که نشاندهنده در آب نمک خواباندن امثال وی، به عنوان منتقد نظام و ظهورشان بعنوان مدافع سرسخت، برای نجات در روزهای مبادای رژیم بوده است.
گرچه این اظهارات، حاکی از ضعف مطلق رژیم و به جبهه رسانهای فرستادن امثال وی، در شستشوی افکار عمومی، به خصوص جوانان و مبارزین، در راستای دفاع از رژیم و تشریح ماکیاولیستی عواقب فروپاشی این بساط است. اما در عین حال نشاندهنده این است. که جمهوری اسلامی، علاوه بر مزدوران ارتش تروریستی سایبری، در همه مشاغل اعم از دانشگاهی و غیره، مزدورانی را دارد. که در روزهای سخت رژیم، از آن دفاع نمایند.
کاری که همه دیکتاتورهای بدخیم تاریخ، اعم از استالین، هیتلر، موسولینی، فرانکو، انور خوجه، چائشسکو، رهبری جمعی خمرهای سرخ و... چنین افرادی را در بساط خود داشتند. باتوجه به این که، جنایتکاران مزبور نتوانستند، از مزدوری این افراد باصطلاح دانشمند، در بقای بساط ننگین خود استفاده نمایند. خامنهای نیز در پناه بردن به این قبیل مزدوران، در واقع آب در هاون میکوبد. خطاب ملت ایران به مجموعه بساط مزبور این است:ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست. عرض خود میبری و زحمت ما میداری.
افسانه و واقعیت: دکتر شاپور بختیار، محمود دلخواسته
درباره سلاح احزاب مسلح کُردی، معصومه قربانی