دکتر کمال جعفری یزدی، جانباز، برادرِ یکی از جان‌باختگان جنگ و زندانی سابق و فعال سیاسی در گروهی تلگرامی نوشته:
حاکمان جور و جنایت!
همه را دستگیر و زندانی کنید، انقلاب فرهنگی مسخره و خائنانه‌ی سال ۵۹ را دوباره تکرار کنید و همه اساتید مبرز را اخراج و دانشجویان نخبه را نیز هم...
اصلا کل کشور را سیم خاردار بکشید و همچون حکومت دوستتان جناب "کیم" در کره‌شمالی هر جفتکی که می‌خواهید بپرانید!
خانواده‌های دادخواه و جاویدنامان راه آزادی را که وحشیانه بشهادت رساندید بازداشت کنید.
الیت‌های جامعه و صاحبان اندیشه و زندانیان سابق سیاسی را هم.
یک کلام هر غلطی که نکردید، بکنید و هر چیزی که نخوردید، مفصلا بخورید.
ولی مطمئن باشید که شما رفتنی هستید، امروز یا فردا...
دیر یا زود دارد، سوخت و سوز ندارد
همه‌ی این جفتک‌پرانی‌ها از ترس و حقارتتان است، از انسان نبودن شما، از نامسلمانی و حیوانیت‌تان.
فقط این را مطمئنم که دیر یا زود باید بگویید؛ غلط کردیم و ... خوردیم!
ملت شما را نمی‌خواهند، شما را مفسد‌فی‌الارض و محارب با خدا و خلق خدا میدانند و مهدورالدم...
از خشم فرو خفته این مردم بفهمید که رفتن‌تان حتمی است، حتما عوامل و مزدورانتان گزارشات محرمانه در بولتن‌های خاص خدمتتان داده‌اند؟!
بارها گفتم، همچون خر تا گوش‌هایتان در باتلاق فرو رفته‌اید محالا راه نجات ندارید.
خدا هم نمی‌تواند نجاتتان دهد، چه رسد به برخی قدرت‌های ضد ایرانی و برخی از اپوزیسیون نماهایی که به آنها متوسل شده‌اید و ثروت کشور را خرجشان می‌کنید!؟
من جای شما بودم، فقط توبه می‌کردم و عذرخواهی و.....
مرگتان را به این خاطر آرزو می‌کنم که بدست مردم نیفتید، و راحتتر بمیرید، چون هنوز کمی علقه و وابستگی‌های عاطفی به این فرزند ناخلف و فاسد و نحس و نجس دارم.
وگرنه در قاموس ما مرگ نیست، زندگی و آزادی و نشاط و شادیست.
مرگتان را برای زجر نکشیدتان آرزومندم!
مرگت باد دیکتاتور....
کمال جعفری یزدی
۶ شهریور ۱۴۰۲»
