چه دانی ز درد و ز مرگِ بلوچ؟
که هرگز نگویی به جز حرفِ پوچ
تو شرمی نداری ز امواجِ خون
مهارت فتاده به دستِ جنون
ببستی به تیری خداوندِ نور
بخشکید کامش چو صحرایِ شور
سپردی تو رقصِ سرورش به خاک
که گردد طراوت به حُکمی هلاک
ز بحران و دشمن سخن ها مگو
که طرفی نبندی از این گفتگو
ز اقلیم ِ رستم فسانه مساز
ز طنازِ طوسی بگو رمز و راز
حمایت چو کردی ز سردارِ خاش
ز پایی که کوبد تو بی خواب باش
چو کُشتی به تیغت تو جمعی کثیر
ز خیزش بر افتی بگردی اسیر
مطلب قبلی...
دوست داشتن چگونه معنی می یابد؟ ابوالفضل محققی
دوست داشتن چگونه معنی می یابد؟ ابوالفضل محققی
مطلب بعدی...
بس سرو سبز عصیان، ویدا فرهودی
بس سرو سبز عصیان، ویدا فرهودی
