آرمیتا گراوند، دختر ۱۶ ساله اهل کرمانشاه و ساکن تهران، صبح یکشنبه ۹ مهر ماه ۱۴۰۲ (اول اکتبر ۲۰۲۳) در متروی "شهدا"ی تهران از هوش رفته، و به بیمارستان منتقل شده است.
متاسفانه آرمیتا دچار خونریزی شدید مغزی با سطح هوشیاری سه الی چهار شده است که امیدی به زنده ماندنش نیست، چون او را با هول دادن و برخورد جمجمه با قسمت تیز میله فلزی در ایستگاه به این روز درآوردند.
همان واقعه غم انگیز و دلخراش مهسا "ژینا" امینی با همان مشخصات تکرار شده است.
مشخصات:
جنسیت، دوباره دختری اینبار اهل کرمانشاه
محل حادثه، دوباره مترو
علت حادثه، دوباره حجاب
توسط، دوباره گشت کشتار
جنایتکاران، دوباره مزدوران علی خامنهای
فرمانده جنایت، دوباره حکومت اسلامی به رهبری علی خامنهای
دختر جوان مردم را زدند نیمه جون کردند و به کما فرستادند تازه دروغ اندر دروغ هم میگویند. از روز یکشنبه نهم مهرماه که آرمیتا گراوند در حالت بیهوشی به بیمارستان نظامی فجر تهران منتقل شد، بخش مراقبتهای ویژه و همچنین اطراف این بیمارستان تحت تدابیر شدید امنیتی و شاهد حضور پرشمار نیروهای نظامی و لباسشخصی است و ماموران سرکوبگر از توقف و پرسشگری مردم و خبرنگاران جلوگیری میکنند.
اگر خبر مرگ احتمالیاش را نمیدهند چون میخواهند مرگ او را عادی جلوه دهند و نمیخواهند مردم به یکباره شوکه شوند و دوباره جنبش بعد از مرگ مهسا امینی تکرار شود. از این رو با هراس از اوج گیری اعتراضات خیابانی عملا در بیمارستان فجر و اطراف ان را با انبوهی از لباس شخصیها و دیگر نیروهای امنیتی آرایش نظامی دادهاند. حکومت داره خودش را آماده میکند برای سرکوب اعتراضات احتمالی بعد از اعلام خبر مرگ این دختر نوجوان. حکومت در حال آماده باش میباشد.
بعد از یکسال از قتل حکومتی ژینا امینی بخاطر حجاب همان جنایت حکومتی تکرار شده است. چه غم انگیز و دردناک است نوشتن و گفتن در باره تکرار یک جنایت تکراری غم انگیز.
متاسفانه نه ژینا امینی اولین قربانی حکومت توتالیتر و ضد بشری اسلامی بود و نه آرمیتا گراوند آخرین خواهد بود. خصوصیت ساختاری حکومتهای توتالیتر کشتن و ادمکشی میباشد زیرا کشتن برای نظامهای توتالیتر یک نیاز مبرم و حیاتی محسوب میشود. آنان تا هستند میکشند وقتی نمیکشند که نباشند.
ادمکشی و کشتار چرخه ایست که باید توسط مردم ایران پایان یابد. فقط با تغییر جمهوری اسلامی و عبور از آن میباشد که میتوانیم این چرخه جنایت و تکرار تکرار ادمکشی را پایان دهیم.
تا چه زمانی میخواهیم شاهد از بین رفتن جوانان وطن مان چون ستار و آرمیتا، مهسا نیکا، حدیث، سارینا و کوثر و حمید رضا باشیم.
در هر جای جهان هستیم در مقابل این جنایات و این جنایت سکوت نکنیم.
سرزمین آبائی، ابوالفضل محققی