ورود نیروهای ارتش اسراییل به داخل باریکه ی غزه و رسیدن آن ها تا میانه ی این منطقه، و به اهتزاز در آوردن پرچم اسراییل بر فراز ساختمان های غزه، پوشالی بودن قدرت نظامی و رعب افکنی تروریست ها را به خوبی نشان داد.
آن ها که قرار بود «هزاران» موشک بر سر اسراییل بریزند و بلایی بر سر این کشور بیاورند که تاریخ به یاد نداشته باشد، از همان چند روز اول درگیری، بعد از فتح الفتوحشان که کشتن عده ای غیر نظامی بود، زبان در کام گرفتند و نه تنها از هزاران موشک و با خاک یک سان کردن حیفا و تل آویو خبری نشد بلکه بسیاری از رسانه های جهانی که برای تروریست ها دل می سوزاندند اقدام به پخش صحنه های تاثر انگیز از تخریب بناها و کشته شدن مردان و زنان و کودکان و تقاضای کمک های «انسان دوستانه» و اجازه خواستن از اسراییل برای روانه کردن این کمک ها کردند.
در تهران که برای کشتار حیوانی حماس در روزهای اول جشن پیروزی گرفته شد، دیشب در اندوه کشته شدگان فلسطینی وسط خیابان شمع روشن کردند و دیگر از رقص سرخپوستی حیوانات اسلامی در ام القراء اسلام خبری نبود.
«مجاهدان» جان برکف اسلامی در تهران از با خاک یکسان کردن حیفا و اورشلیم به تحریم کوکاکولا و پپسی رسیدند و رسانه های حکومتی در یک کلمه خفقان گرفتند.
این که اسراییل تحت فشار جماعتی که در جهان برای تروریست ها پستان به تنور می چسباند و راست و چپ، تظاهرات به نفع فلسطینیان مظلوم بر پا می کند و نیز فشارهایی که قطعا بر دولت نتانیاهو از سوی مخالفان داخلی اش وارد می شود و نیز وضعیت دشوار تصمیم گیری برای گروگان های اسراییلی که حماس همین امروز مکارانه و حیله گرانه سه تن از آن ها را آزاد کرد باری این که تحت چنین فشار همه جانبه ای دولت آقای نتانیاهو حاضر باشد تا کجا منطقه را از شر تروریست ها پاکسازی کند این قابل پیش بینی نیست.
اما در ارتباط با کشور خودمان، اگر زمانی، مردم ایران در مقابل حکومت نکبت قیام کنند، همین فشار ها که تا اینجا، دیگر مبارزه بس است و اکنون وقت سازش و مصالحه با حکومت نکبت است و او قول داده تا آزادی های مشروع به مردم بدهد و مثلا دست از نظارت استصوابی بردارد و اصلاح طلبان را شریک حکومت خود کند، و با این فشارها که از جانب دو دوزه بازان و مثلا میانه روان و مصلحت اندیشان به نیروهای مبارز وارد خواهد شد، تا او را از نابود کردن تمام و کمال حکومت نکبت باز دارند، این حکایتی ست که امروز بر سر اسراییل هم می آید و از راست و چپ جهان، از امریکا گرفته تا کشورهای اروپایی، به این کشور فشار می آورند که دیگر بس کند و آتش بس موقت را بپذیرد و شاید حماس هم گروگان هایش را آزاد کند.
یک چیز مسلم است:
کوتاه آمدن در مقابل تروریست های عرب یا حکومت تروریستی اسلامی حاکم بر سر زمین ما یعنی اجازه رشد مجدد و تقویت بنیه به آن ها دادن تا بار دیگر از طرق دیگر زهر خود را به جان مردم ایران و جهان بریزند و ایران و منطقه را در آشوب نگه دارند.
ما در باره ی اسراییل و کاری که باید بکند طبیعتا اظهار نظری نمی توانیم بکنیم اما اگر روزگاری با چنین وضعیتی در مقابل حکومت اسلامی رو به رو شویم، باید تا آخر و تا بر داشته شدن آخرین مولکول های این حکومت نکبت از روی زمین به مبارزه ی خود ادامه دهیم.
اخبار ادیان هفته در یک دقیقه!