همه ما می دانیم که ایدئولوژی های برتری طلب منجر به قتل‎عام های بی سابقه می شوند. در سال های اخیر، شاهد نسل کشی توتسی ها توسط قدرت هوتوها ]در رواندا[ یا ایزدی ها توسط داعش بوده ایم. در هر دو مورد، موضوع خلاص شدن از شر مخالفان سیاسی نبود، بلکه بحث حذف فیزیکی یک گروه جمعیتی بود که غیر انسان تلقی می شد.

در دو ماه گذشته، بسیاری از مقامات اسرائیلی تمامی فلسطینی ها را با جنایات حماس برابر دانسته و همه ی آنان را تحقیر کرده اند. وزیر دفاع یواو گالانت آنها را "حیوانات انسان نما" نامید. برخی از شخصیت ها به این نتیجه رسیدند که جنگ باید "تمام عیار" باشد.

این ها چند مثال هستند:

نیسیم واتوری ( از حزب لیکود)، معاون سخنگوی مجلس اسرائیل، در X نوشت: "همه این نگرانی ها در مورد اینکه آیا اینترنت در غزه وجود دارد یا خیر، نشان می دهد که ما هیچ یاد نگرفته ایم. ما بیش از حد انسان هستیم (...) غزه را بسوزانید، نه کمتر! نگذارید سوخت وارد شود، نگذارید آب وارد شود تا گروگانها برگردند! ».

بزائیل اسموتریچ، وزیر دارایی اسرائیل گفت: "ما از بازگشت گروگان های آزاد شده بسیار خوشحالیم، اما اکنون ایده آتش بس جا باز کرده است. موافقت با توقف بیشتر جنگ، یک خطای وحشتناک خواهد بود که تنها نشان دهنده ی ضعف است. ما باید تمام تماس ها و مذاکرات با حماس و میانجیگران را قطع کنیم و تنها از طریق دوربین یک تفنگ به دشمن نگاه کنیم.»

امیخای الیاهو، وزیر میراث فرهنگی اسرائیل به رادیو کول براما گفت که اسرائیل در نظر دارد از سلاح های هسته ای در غزه استفاده کند: "این یک راه حل است ... این یک گزینه است». او سپس ساکنان نوار غزه را با "نازی ها" مقایسه کرد و اطمینان داد که «هیچ غیر رزمنده ای در غزه وجود ندارد و این که منطقه سزاوار کمک های بشردوستانه نیست. احدالناسی که دستش در کار نباشد آن جا نیست.»

بر این مبنای ایدئولوژیک، رهبران اسرائیلی و اروپایی ابتدا از «رویای» «صهیونیستهای تجدیدنظرطلب»، یعنی پیروان ولادیمیرجابوتینسکی اوکراینی (۱۸۸۰۱۹۴۰) که خواهان اخراج اجباری همه فلسطینیان یا قتل عام آنها هستند سخن گفتند.

این روش جبران موضوع است:

الیاهو ریوو (لیکود) در نامه ای به کمیته نامگذاری درخواست کرد که کلمه غزه دیگر به هیچ مکانی ارجاع ندهد یا در هیچ نشانه جاده ای ظاهر نشود. به گفته وی، «شکی نیست که نام غزه بلافاصله با یک مفهوم منفی و شیطانی همراه می شود».

وزیر اطلاعات، گیلا گاملیل، در ۱۳ اکتبر یادداشتی برای دولت ائتلافی ( که در آن زمان هنوز هیچ وزیر اپوزیسیونی به او ملحق نشده بود) تهیه کرد. این خانم وزیر در این یادداشت، با عنوان «جایگزین های یک دستورالعمل سیاسی برای جمعیت غیرنظامی در غزه» اعلام داشت که از اخراج ۲.۲ میلیون نفر از ساکنان غزه به صحرای سینای مصر حمایت می کند[۱]. هنگامی که متن در ۲۹ اکتبر به بیرون درز پیدا کرد، دفتر نخست وزیر به روزنامه نگاران خارجی اطمینان داد که گیلا گامیل یک وزیر بی اهمیت است که هر چیزی می گوید تا مردم در مورد او صحبت کنند.

یکی از دوستان شخصی نخست وزیر، امیر ویتمن، گزارشی برای موسسه امنیت ملی و استراتژی صهیونیستی با عنوان «طرحی برای اسکان مجدد و توانبخشی دائمی کل جمعیت غزه در مصر: جنبه های اقتصادی» نوشت [2]. در این گزارش، او هزینه انتقال اجباری جمعیت از غزه به سینا را حدود ۸ میلیارد دلار تخمین می زند. این لیکودی همچنین معتقد است که روسیه یگانه مسئول قتل عام های جاری می باشد.

ژنرال جیورا ایلند، مشاور سابق امنیت ملی آریل شارون، در پایان ماه اکتبر اعلام کرد: «غزه باید به جایی تبدیل شود که هیچ انسانی نتواند در آن زندگی کند و من این را به عنوان راهکار می گویم نه یک هدف. من این را می گویم زیرا گزینه ی دیگری برای تضمین امنیت کشور اسرائیل وجود ندارد. ما علیه جنگی در نبردیم که موجودیت ما را تهدید می کند.»

دو نماینده مجلس، دنی دنون ( از حزب لیکود) و رام بن باراک (از حزب یش آتید)، مقاله ای را در وال استریت ژورنال در 14 نوامبر منتشر کردند. آنها نوشتند: «اروپا سابقه طولانی در کمک به پناهندگانی دارد که از درگیریها فرار می کنند. جامعه بین المللی می تواند با یکدیگر همکاری کند تا بودجه مقطعی را جهت برنامه های حمایتی برای ساکنان غزه که علاقه مند به جابجایی هستند، فراهم کند. این می تواند به هزینه های جابجایی و استقرار آنها کمک کند. ما به تعداد انگشت شماری از کشورها نیاز داریم تا با استقبال از ساکنان غزه این مسئولیت را به اشتراک بگذارند. حتی اگر این کشورها هریک ۱۰ هزار نفر را قبول کنند، به کاهش بحران کمک خواهد کرد».

اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، روز ۱۸ نوامبر از قاهره بازدید می کند. نخست، تلاش می کند مصر را متقاعد کند که مرز خود را باز کند و به 2.2 میلیون نفر از ساکنان غزه پناهندگی بدهد. سپس، در مواجهه با امتناع رئیس جمهور السیسی، پیشنهاد ایجاد یک اردوگاه غول پیکر برای اسکان موقت مردم غزه در سینا تا زمان انتقال آنها به کشورهای دیگر، از جمله آلمان و فرانسه را می دهد.

گیلا گاملیل سپس در 19 نوامبر با انتشار مقاله ای در اورشلیم پست [4] به اتهام قبلی خود بازگشت و نوشت: "برخی از رهبران جهان در حال حاضر در مورد برنامه اسکان مجدد پناهندگان جهانی بحث می کنند و می گویند که از ورود مردم غزه به کشورشان استقبال می کنند. این می تواند توسط بسیاری از کشورها در سراسر جهان، به ویژه کسانی که ادعا می کنند دوستان فلسطینی ها هستند، حمایت شود. ما باید چیز جدیدی را امتحان کنیم و از جامعه بین المللی می خواهیم که به انجام این کار کمک کند. این می تواند یک راه حل برد-برد باشد: پیروزیی برای غیرنظامیان غزه که به دنبال زندگی بهتر هستند و پیروزیی برای دولت یهودی پس از این فاجعه ویرانگر.

با این حال، تصاویر این قتل عام به صورت زنده در شبکه های اجتماعی خشم 95 درصد از کاربران اینترنت را افزایش داده است. اگر اجساد پیدا شده و اجساد ناپدید شدگان را که هنوز زیر آوار هستند جمع کنیم، ۲۰ هزار فلسطینی کشته شده اند. دولت بایدن، که بمب ها را برای کشتن آنها فراهم می کند، مجبور شده است وانمود کند که دولت اسرائیل را تحت فشار قرار می دهد تا از خود خویشتن‎داری نشان دهد . این لفاظی ها با اعمال آنها همخوانی ندارد زیرا ارتش اسرائیل بمب باقیمانده از قبل ندارد و واشنگتن است که به تامین آنها ادامه می دهد. با این حال، با دانستن این که مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری در ایالات متحده آغاز می شود، جو بایدن، سرانجام، مجبور خواهد شد تحویل بمب ها را متوقف و در نتیجه، قتل عام را متوقف کند، توقفی ناشی از نداشتن سلاح کافی برای ادامه. در نتیجه، رهبران اسرائیل به این باور رسیده اند که فلسطینی ها در خانه های خود خواهند ماند و باید به آنها یک دولت داده شود که حماس در آن نقشی نخواهد داشت.

دو گزینه در نظر گرفته می شود:

• استقرار یک مدیریت موقت بین المللی زیر نظر سازمان ملل.

با این حال، هیچ کشوری نه نامزد استقرار سربازان کلاه آبی سازمان ملل است و نه مدیریت سرزمین های فلسطینی.

• ایجاد یک مدیریت فلسطینی

وزیر سابق امنیت در دولت محمود عباس، محمد دهلان، تبعید شده به امارات متحده عربی، به همه شبکه های تلویزیونی عرب سر می زند. او به وضوح یک نامزد برای رهبری "حکومت خودگردان فلسطینی تجدید شده" است. او سمیر المشحراوی، معاون خود را -که از «جبهه ی اصلاحات دموکراتیک» است- برای دیدار با هیئت حماس به قاهره فرستاد. توافقی بین آنها حاصل شده است. رئیس جمهور محمود عباس نیز نامزد جانشینی خود است. با این حال، ابهام مواضع او در مورد قتل عام، امروز وی را حتی کمتر از قبل از قتل عام مشروع جلوه می دهد.

به هر روی، اگر هم سرزمین های فلسطینی حفظ شود، بسیاری از رهبران اسرائیلی می خواهند به تدریج آنها را استعمار کنند. ایتامار بن گویر، وزیر امنیت ملی، در مصاحبه ای با رادیو عمومی کان ساندی گفت : "پس از تخلیه شهرک های گوش کاتیف [در سال 2005]، جهان تغییر کرد؛ واقعیت تغییر کرده است (...) چیزی که ما اینجا نیاز داریم اشغالگری است. هر بار که دشمنان ما قلمرو خود را از دست داده اند، جنگ را باخته اند. ما باید کنترل کامل داشته باشیم. این دشمنان ما را باز می دارد، به آنها می فهماند که ما برنده شده ایم و ما هستیم که به ساکنان اجازه می دهیم به خانه های خود بازگردند. من وحشتی ندارم که اسرائیلی ها در غزه بازاسکان داده شوند.»

یواو کیش، وزیر آموزش و پرورش، گفت که سناریویی را که در آن شهرک های یهودی نشین در نوار غزه را بازسازی نماید، رد نمی کند. لایحه ای در کنست برای بازگرداندن حق حرکت آزاد اسرائیلی ها در نوار غزه ارائه شده است. دولت ائتلافی اسرائیل این موضوع را با چندین کشور متحد خود نیز در میان گذاشته است. به نظر می رسد که آنها در این صورت نارضایتی خود را ابراز خواهند داشت، اما روابط خود را با "دولت یهود" قطع نمی کنند. بزائیل اسموتریچ، وزیر دارایی مسئول مدیریت مدنی کرانه باختری، خواستار ایجاد مناطق امن در اطراف شهرک های کرانه باختری شد. این استراتژی در نهایت می تواند منجر به گسترش شهرک های یهودی نشین شود.

البته همه اسرائیلی ها از کوری و خشم رهبران خود حمایت نمی کنند.

دفتر نخست وزیر از همکاری با تیم نظامی که وظیفه ی تعمیر زیرساخت ها را بر عهده دارد، خودداری می کند. در واقع، این تیم توسط ژنرال رونی نوما اداره می شود، که دادخواستی را به دیوان عالی کشور علیه "اصلاح" قوانین اساسی کشور ارائه کرده است و این تغییرات را "کودتا" توصیف کرده است.

وزیر ارتباطات دیستل آتبیران با رد پذیرش موارد نامطلوب استعفا داده است. ارتش اسرائیل همچنان به سانسور مطبوعات این کشور در طول جنگ ادامه می دهد، از جمله در مورد مسائل سیاسی غیر مرتبط با جنگ.

نتانیاهو هرگونه حمایتی را از مردم عادی نوار غزه را ممنوع کرده است. در این باره یک سازمان عرب اسرائیلی به نام اداله و حزب هداش پرونده را به دادگاه عالی بردند.

ساکنان کفر اقاب، محله ای در اورشلیم شرقی که دولت اسرائیل امیدوار بود پایتخت یک کشور فلسطینی احتمالی را در آن محبوس کند، پس از ساعت ۵ بعد از ظهر در محل زندگی خود زندانی هستند.

وزیر امنیت ایتمار بن گویر به انتقاد شدید از سه قاضی عرب اسرائیلی پرداخته است. به نظر او، آنها به اندازه کافی مایسا عبدالهاد، بازیگری که همبستگی خود را با جمعیت اخراج شده از بیت المقدس شرقی ابراز کرده بود، یا علیه پیرمردی که شرایط زندانی شدن زندانیان فلسطینی را محکوم کرده بود سخت گیری نکرده اند؛ یا به خاطر امتناع از افشای نام یک متهم به طرفداری از حماس.

یک معلم مدنی و تاریخ، مایر باروچین، صلح طلب یهودی، توسط شین بت به دلیل ارسال یک توئیت که اسامی و سن شش جوان فلسطینی بین 14 تا 24 ساله را در غزه با کلمات "کشته شده در غزه" ذکر کرده بود، دستگیر و زندانی شد: «آنها تحت اشغال به دنیا آمدند. تمام زندگی خود را در آنجا زندگی کردند. آنها هرگز یک روز آزادی را ندیدند. آنها توسط بچه های فوق العاده ما اعدام شدند.» دو نماینده ی مجلس، ایدا توما-اسلیمان ( از حزب Hadash-Ta'al) و ایمان خطیب یاسین ( از حزب لیست مشترک) با حفظ حقوق ماهیانه از مجلس اسرائیل معلق شدند. آنها اشاره کرده بودند که جنایاتی که به حماس نسبت داده می شود در واقع قربانیان جانبی ارتش اسرائیل هستند.

برای آغاز جنگ، دولت اضطراری مجبور شد تقریبا تمام یهودیان (نه اعراب) را بسیج کند. با این حال، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، نگران بود که برخی شورش کنند و از دستورات جنایتکارانه اطاعت نکنند. به همین دلیل، از قبل، یک روش تعیین هدف جدید در ارتش اسرائیل مستقر ساخته است. در گذشته، ستاد کل، به زحمت، برای انتخاب حدود ۱۰۰ نفر در روز تقلا می کرد. افسران باید مراقب می بودند که آسیب های جانبی را محدود سازند. حالا، هیچ کس انتخاب نمی کند، این نرم افزار است که هدف ها را گزینش می کند. دیگر هیچ مسئولیت انسانی وجود ندارد، بنابراین چیزی برای مخالفت با دستورات جنایتکارانه باقی نمانده است. سیستم، روزانه، 500 نفر را انتخاب می کند و دیگر در مورد آسیب های احتمالی جانبی هم اطلاعی نمی دهد. هر چه کمتر بدانید، بهتر کار می کند.

عنوان اصلی مقاله و منبع: Le suprémacisme conduit inévitablement au crime